Weekendje Siem Reap & slecht karma

Hi,

Allereerst hiep-hiep...hoeraaah! Het blog dat je leest bestaat nu een jaar. Een bedankje voor mijn trouwe lezers vind ik hier wel op zijn plek. Een jaar lang verhalen volgen over ellende, ziekte, ongelukjes, culturele misvattingen is niet niks. Maar gelukkig waren er ook de hilarische momenten, grappige situaties en plezier die de revue passeerden. Zoals een mensenleven is..., met ups en downs, goede en slechte tijden, 'n lach en een traan...zoals het is, probeer ik het over te brengen. Hopelijk blijven jullie met genoegen lezen...

cambodjakids.blogspot.com bestaat 1 jaar!

Afgelopen zaterdag waren Dara en ik uitgenodigd door Seca voor een tripje naar Siem Reap. De beroemde tempels van Siem Reap heb ik al meermalen gezien. Het was meer een trip om "frisse lucht", die hier in de stad moeilijk te vinden is. Seca moest voor haar werk naar Siem Reap. Ze werkt voor een Spaans reisbureau.

Angkor Wat

Haar werkgever, Daniël, moest voor een uiterst onplezierige reden naar Spanje terug. Hij had in Thailand een onderzoek gehad omdat er continu bloed bij zijn urine zat. In eerste instantie was hij 'n aantal maanden geleden al in Spanje voor hetzelfde onderzocht, maar volgens de doktoren; "niks aan de hand". Nu blijkt dat Daniël nierkanker heeft en hij naar Spanje moet om een van zijn nieren te laten verwijderen, om de kans op uitzaaiingen de kop in te drukken. Dus tijd voor werkoverleg. Aangezien Seca niet graag alleen reist en Daniël geen bezwaar had, gingen wij mee. Pitchu bleef dit keer (voor het eerst) thuis bij Dary, de zus van Dara. We wilden niet weer "vechten" met onwelwillende buschauffeurs.

Lekker ruime, zachte boxspring bedden

Kamer zo groot als 'n kleine balzaal

De entree

Overigens, ik kreeg nog nieuws van Danny na de eerste chemokuur en bestralingen; "Het gaat op het moment erg goed met me, geen pijn en ik gebruik bijna geen medicijnen meer. Ik kom er wel!", stuurde hij als antwoord op mijn ongeruste SMS. Nu hopen dat de behandelingen blijven aanslaan. Met dit nieuws in mijn achterhoofd, kon ik in elk geval bedaard relaxen in Siem Reap. Hopelijk gaat het met Daniel net zo...we kunnen alleen hopen.

Na 7,5 uur hobbelen (de chauffeur maakte nodeloos lange stops) aangekomen in Siem Reap, waar we werden ontvangen in een vrij oud, doch goed onderhouden 3 sterren hotel. Levensgrote kamer met 3 flinke bedden en nette badkamer, buiten een ruim zwembad. Seca was al in werkbespreking terwijl wij een wandeling naar het centrum maakten. In een eenvoudig lokaal restaurantje eten, over de "night-market" zwerven, een heerlijke voetmassage voor $2,= (+welverdiende fooi) en lekker op tijd naar bed. Seca bleef bij Daniel slapen om hem wat te sterken, Dara en ik hadden het rijk voor ons alleen, dus...

Samen lekker aan 't zwembad

Klein schatje helpt met masseren

Volgende morgen lekker (gratis) ontbijtbuffet. Zat al een uur in de ontbijtzaal toen Dara eindelijk aan kwam zetten met het "slaapzand" nog in zijn ogen. Gelukkig ken ik hem en investeerde de verloren tijd in een filosofisch boek. Dara had een brommer van 'n nichtje geleend. Het lijkt alsof Cambodjanen werkelijk óveral familie hebben, wat soms tot onverwachte (lees vervelende) vertragingen kan lijden, maar...in dit geval wel handig. Rondtoeren door het stadje, langs dure resorts rijden...vindt Dara interessant...ik hapte gortig de frisse lucht naar binnen en genoot van het groen, dingen die ik in Phnom Penh zo vaak mis. Seca troffen we tijdens de lunch voor het eerst sinds aankomst. Omdat we de dag ervoor zo laat waren en Seca nauwelijks tijd had gehad, besloten we nog een nachtje te blijven. Nu alweer naar huis zou kapotmakerij zijn, hadden Dara en ik al besloten...een luidkeels "JAAAA", viel Seca als antwoord ten deel, toen zij met hetzelfde idee kwam.

Als 2 kleine kinderen in het zwembad

Seca & Luis

Luis, die in Phnom Penh haast geslachtofferd was in de beruchte "pokerzwendel", was ook in Siem Reap. Seca en hij hadden al sinds "Rabbit Island", 3 weken geleden, een oogje op elkaar. We nodigden hem uit om bij ons te komen zwemmen. Er werden wat blikken heen en weer geschoten, maar Cambodjaanse vrouwen zijn heel erg voorzichtig met flirten, hoe modern ze vaak ook lijken te zijn. Vriendje en vriendinnetje bestaat in deze cultuur eigenlijk niet, in tegenstelling tot hetgeen westerlingen veronderstellen. Het is vrijgezel of getrouwd, geen middenweg! De vergelijking wordt  toch onterecht gemaakt met betrekking tot de "dames van lichte zeden", die vaak veel opener lijken, doch dit enkel spelen, louter omdat ze de dollars van hun klanten nodig hebben om de monden van hun families te voeden. Als een Cambodjaanse prostitué uiteindelijk "met pensioen gaat" en terug naar haar provincie keert, rust er toch een onuitwisbare schaamte op haar identiteit. Binnenkort zal ik er eens wat meer over uit de doeken doen, nu eerst terug naar...Siem Reap.

Prostitués in Phnom Penh schuwen zich voor de camera

s' Avonds een buffet-diner in een gigantische zaal, met een "Apsara" optreden (bovenstaande foto's), tussen honderden toeristen. Lekker eten en een stukje cultuur, maar echt té toeristisch. Daarna voor een drankje naar het "guesthouse" van Luis, waar een ruim dakterras alle geneugten biedt die een backpacker (rugzaktoerist) nodig heeft. Pooltafel, hangbanken, westerse muziek, goedkoop bier en eten en goedkope slaapplekken. Luis had de duurste kamer voor 5 dollar. Een houten hok met bed, matras zonder hoes (en opgedroogde vlekken), een groezelige naar pis stinkende privé-badkamer en een aangekoekte ventilator. Er waren zelfs kamers voor 3 dollar (gedeelde badkamer) en voor één dollar, matrassen op een bamboe platform met een net erboven. Ik heb op menige "low-budget" plekken in Azië geslapen voor vergelijkbare prijzen, die toch echt schoon waren...dit was me net iets te ranzig. Seca en Dara trokken schuine gezichten, niet begrijpend waarom mensen die zich beter kunnen veroorloven, zichzelf zoiets aandoen. Westerlingen noemen het "back to basics", terug naar de eenvoud.

Dara poseert bij een "Dorm-bed" van $1,= per nacht

Op het dakterras

Ik snap het ook wel; er hangt een bepaalde aangename eenheidssfeer (doch ook een lichte zweetgeur, jghh!) die jonge reizigers op hun gemak stelt. Het heeft weinig met cultuur te maken, want je ziet hier geen lokale bevolking. Het is meer een thuis ver weg van huis. Zoals Nederlanders in Salou of Benidorm. Ooit genoot ik daar ook van. Je komt hier de "typetjes" tegen die je overal in Azië ziet. Ik wil niet generaliseren maar geef een paar voorbeelden. Je hebt de gasten met dreadlocks, die het door continu draaien en niet kammen of wassen aan elkaar geplakte haar, in ongelijkmatige bundeltjes langs het hoofd laten hangen, soms ranzig ruikend. De alternatief gekleden, vaak met traditionele drollen-vanger-broeken uit India of Thailand, hoofdbanden, Jezus-beharing, vreemd (Birmees, Nepalees of Tibetaans) schoeisel en "natuurlijke" bijouterie, altijd met een fles water dichtbij, waarschijnlijk bang om te verdorsten. De duidelijk aanwezige, opscheppende, alleswetende reizigers, die overal alles het beste en goedkoopste willen krijgen en niet wetende dat ze de vaak arme verkopers (die hun waardigheid willen behouden) tekort doen. De rokers, die hangend in een rieten stoel of bank de ene na de andere joint rollen (omgeven door een witte wolk), terwijl ze schaken of filosoferen totdat ze het gespreksonderwerp kwijtraken. De hippe "party-animals", die elke avond tot vroeg in de ochtend feesten en een enkele einzelgänger die zich terugtrekt in zijn boek of surft op gratis internet. Uiteraard zijn er eindeloze combinaties, daar elk mens toch verschillend is...gelukkig!

Party-backpackers

Dreadlock-backpacker

Backpackers in drollenvangers

Dara en Seca leken een beetje apathisch en verveeld. Luis begreep het niet zo, maar ik kon er wel inkomen en heb dat soort ervaringen ook wel 'n beetje gehad. Luis genoot van het samenzijn met zijn medereizigers en kende iedereen, speelde nog 'n potje pool en ging daarna met ons naar een "gemengde" plek. Na een drietal pilsjes begon Dara te zeuren en ik wilde eigenlijk ook wel naar bed, wilde ook mijn slaap-waak ritme houden en blijven mediteren...zo blijft mijn hoofd rustig.

Luis speelt nog 'n potje pool

Het viel me ook deze keer weer op dat er verontrustend veel bedelaars (van alle leeftijden) in Siem Reap rondlopen, vergeleken met Phnom Penh. Je ziet kinderen van 'n jaar of 10 rondlopen met baby's van amper 'n paar weken oud om zodoende op het gemoed van de "rijke" toerist in te spelen. Vooral toeristen die voor het eerst in Azië zijn, worden overspoeld door emotie en geven "Schuldbewust" een dollar of meer. Het kind klaagt over honger en dat de baby nog geen melk heeft gehad. Ook dit keer, werd er een beroep op mij gedaan. Ik voelde een kinderhandje in de mijne, terwijl we met z'n 4-en over straat liepen. "Asjeblieft één dollar, ik heb nog niet gegeten". Zelfs na ruim 2 jaar speelt het toch op je gemoed, maar ik weet dat het geen goed doet, dus ik liep verder. Dit joch van 'n jaar of 5, bleef echter aanhouden en na een minuut of twee greep ik in mijn schoudertas naar een pakje crackers en 'n paar bananen-snoepjes...zo had hij tenminste iets. Tot mijn ontzetting sloeg hij mijn gift haast uit mijn hand, keek me kwaad aan en liep weg. Ik wist dat ik niet meer kon doen, maar toch voelt het klote!

Het blijft triest...

Na het ontvangen van meerdere aalmoezen, moet het geld ingeleverd worden bij hun (vaak aan drank- of drugsverslaafde) ouder(s) of erger nog, cartel-leider. Het blijkt dat er, mede door het toerisme, een "bedelaarsmaffia" in Cambodja is ontsproten. De "bazen" hebben, schandelijk genoeg, nauwe banden met generaals en Cambodja's leiders. En zo vullen de rijken wederom hun zakken, terwijl de stumpers lijden. Tijdens het hoogseizoen worden er ouderen, kinderen, baby's en zelfs gehandicapten in de dorpen van straat geplukt en met busladingen tegelijk in Siem Reap gedumpt. Er worden zelfs baby's en kinderen "verhuurd" om mee te bedelen. Schaamteloos wordt er misbruik van ze gemaakt, soms worden ze zelfs tot prostitutie gedwongen en bij weigering worden ze mishandeld. Als je iets voor een kind wilt betekenen, geef dan aan een vertrouwde organisatie, dan komt het tenminste terecht. Wil je "Cambodja-kids" (door mijzelf opgezette stichting) steunen, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je hulp terecht komt. Rabobank, rek.nr. 153954191, t.n.v. "Stichting Cambodja-kids". Namens de Cambodjaanse kinderen en jeugd, Bedankt!

maar je helpt ze niet verder met geld!

In Phnom Penh geef ik wel vaker kleine bedragen aan ouderen en landmijnslachtoffers. Zij opereren individueel en hebben geen toekomst. Bedelende kinderen zijn in Phnom Penh meestal lijmsnuivers dus met geld help ze je alleen maar naar de verdommenis. Langs de rivier-boulevard (toeristengebied) verkopen kinderen van soms net 5 jaar boeken, armbandjes, sjaaltjes en andere prullaria, maar er is geen moreel verschil tussen iets van ze kopen of geld geven voor hun gebedel. Deze stumpers worden de straat op gestuurd door hun ouders en vaak zelfs aangemoedigd om met pedofielen aan te pappen en worden zo al op zeer jonge leeftijd door misbruik geestelijk beschadigd.

Oude vrouwtjes vragen om een paar cent voor eten

Omdat dinsdag een feestdag was (Internationale Dag Der Arbeid), besloten we om nog een nachtje te blijven. Enige obstakel was echter het feit dat ik op maandagavond een sessie (anderhalf uur) moest lesgeven. Dus...school bellen voor een vervanger, zodat ik vrij zou hebben. Hierdoor ontstond een "culturele" discussie tussen mij en Dara. Ik vertel mensen liever de echte reden om een verzoek. Volgens Dara zou ik daardoor respect verliezen en daarom geven Cambodjanen er de voorkeur aan om een leugentje voor eigen bestwil te gebruiken voor dit soort gelegenheden. Met tegenzin (respect voor zijn cultuur) belde ik ingestudeerd naar de directeur en meldde me ziek...voedselinfectie! "Ik kan niet komen, heb iets verkeerd gegeten en de hele nacht overgegeven...kun je asjeblieft een vervanger regelen?" Aan de andere kant van te lijn, een korte stilte en een aarzelend en lichtelijk geïrriteerd;  "Ik regel wel iemand!" "Oké, heel erg bedankt...ik laat snel van me horen hoe het gaat, klik..."

Klassiek balkon

nette kamers

De hele dag aan het zwembad gelegen en s'middags wat bijgeslapen, want ondanks de latere avonden was ik toch elke morgen vóór 7 uur op, voor mijn ochtend meditatie. Het leugentje bleef me terug plagen en ik had het idee dat ik daardoor die dag wat minder genoot. Terwijl Seca en Luis met hun culturele verschillen worstelden en Dara als een kind met het zwembadwater spetterde, kroop ik in mijn boek en luisterde naar mijn iPod. s' Avonds maakten we een grappige rit met een open tuktuk (soort boeren kar) die gebruikt wordt om arbeiders naar de akkers of fabrieken te brengen. We genoten van een geweldig mooie zonsondergang, een spektakel van kleuren en aten hartige Cambodjaanse vlees-pannenkoeken (Ban Xeo) met "Ankor Wat" op de achtergrond. Na een paar pilsjes in het guesthouse van Luis (Dara en Seca knepen er na 'n half uur tussenuit) terug naar onze nieuwe slaapplek, een stijlvol, splinternieuw boetiek-hotel. Luis en Seca op een kamer...maar, aparte bedden!

Sluierwolken zorgen voor een kleurenspektakel tijdens zonsondergang

Grappige rit naar "Angkor Wat"

De laatste ochtend. Een geweldig verzorgd ontbijtje (bestellen wat je maar wil) met super-vriendelijke service...aan het zwembad...nog even genieten, 'n duik nemen en dan met de bus naar huis. Hier begon de ellende. Terwijl ik naar onze kamer wilde lopen, stootte ik mijn teen tegen de rand van het zwembad. Tot mijn schrik constateerde ik dat mijn kleine teen (langs de dikke) zo'n 45 graden naar links stond. In mijn schrikreactie bukte ik voorover en zonder nadenken, knakte ik hem terug op zijn plaats. Ik was even verbijsterd van mijn eigen reactie, maar blij dat ik het gedaan had. Daarna begon het kloppen en zwellen. Vandaag, 4 dagen later, is hij nog steeds bont gekleurd en stijf. Hij wordt langzaam flexibeler en de pijn en zwelling verdwijnen langzaam...gelukkig.

luieren met 'n fragipani-bloem in mijn haar

Verliefd...?!

zwemmen met je zonnebril

gekleurd, gezwollen en nog 'n beetje scheef...karma???

 De bus vertrok om de hoek dus ik hoefde maar een paar passen te lopen. Op tijd vertrokken, dus we gokten rond 6 uur thuis te zijn. Na de eerste stop begon de bus vreemde geluiden te maken en ging steeds langzamer rijden. Al het andere verkeer haalde in, terwijl wij sukkelden. Ik zag de chauffeur zijn pook op en neer rukken, zonder resultaat. Er werd in het motorluik gekeken...weer aan die pook jassen...niks. Halverwege stopt de bus, gereedschap erbij (ik denk de versnellingsbak naar de haaien), sleutelen, starten...weer proberen...weer sleutelen. De bussen zijn vaak afgetrapte modellen van zo'n 20 jaar oud, worden eindeloos gerepareerd...vaak onderweg, totdat het niet meer gaat...in ons geval dus. Wachten op een volgende bus, betekent 3 uur wachten...dacht 't niet. We houden een bus van een andere firma aan, betalen opnieuw, stappen in een overvolle bus. Ik heb de laatste plek, helemaal achterin (boven de motor), loeiheet...airco helpt hier niet bij en Dara, Seca en Luis moeten plaatsnemen op 20 centimeter hoge krukjes in het middenpad. Ik bied mijn stoel aan, niemand wil hem...ik wen, flink zwetend, langzaam aan de opstijgende hitte. Het laatste uur rijden we over een hobbelende weg in aanbouw en komen eindelijk om 9 uur afgepeigerd in Phnom Penh aan. Waaraan heb ik dit verdiend? Zal het mijn "Karma" zijn? Keerde het leugentje dat ik ziek was zich tegen me?

Bus houdt ermee op!

Lekker knus (zweten) in het middenpad

Ik hou niet zo van leugentjes voor eigen bestwil en voelde me daardoor ook niet op mijn gemak. Waarom deed ik het dan toch? Voor Dara? Uit respect voor de cultuur? Of gewoon een slap excuus uit egoïsme? Sinds ik weer veel over boeddhistische filosofie lees en ook dagelijks mediteer, denk ik meer na over de keuzes die ik maak. Zo spreken boeddhisten over "Karma". Elke keuze die je maakt, heeft een gevolg. Als je een keuze maakt die andere schade berokkent, komt dat uiteindelijk naar jezelf terug. Een negatieve gedachte of daad veroorzaakt "negatief Karma", goede daden (niet egoïstisch handelen) kunnen negatief karma ongedaan maken...kun je het nog volgen?

Het wiel van "Karma"

Niet alleen in boeddhisme wordt over dit fenomeen gesproken, maar in vrijwel alle religies, zij het op een andere manier. Wie kent niet de uitspraak; "Wat u niet wil dat u geschied, doe dat ook aan een ander niet" of "Wie goed doet, goed ontmoet". Het gaat om hetzelfde uitgangspunt. Boeddhisme is trouwens geen religie of geloof, maar meer een levensleer- of  filosofie. Dat is hetgeen dat mij erin aantrekt. Niks moet...je mag het zelf uitzoeken. Hoe denk jij over Karma? Geef je antwoord in de enquête rechtsboven aan het bericht.

Vandaag ga ik weer lesgeven bij AAA. Iedereen is weer hoogst enthousiast en ik ben blij mijn steentje te kunnen bijdragen, het geeft me een voldaan gevoel. Voor de kleinsten ga ik van het geld van de stichting wat knutsel- en kleurspulletjes kopen. Tot slot...

Tot gauw