Pitchu onder het mes & wachten op beter nieuws

Hallo, hallo,

"Kloteweek", zal ik maar zeggen! Waarom...? Ik zal het haarfijn uitleggen...

Allereerst Pitchu...vanaf ons avontuurtje naar Sihanoukville was het voor de zoveelste keer raak met haar oog. Het derde ooglid van een hond kan wel eens uitpuilen en bij Pitchu had ik het al meerdere keren aangetroffen. Meestal echter trok het na een dag of 2 weer weg, soms al na 'n paar uur. We dachten eerst dat het kwam opzetten als Pitchu veel blaft, maar dat was misschien een toevalligheid, wat later bleek. Toen het er deze week nog steeds zat, besloten we naar de dierenarts te gaan. Haar inentingen waren inmiddels precies verlopen, dus 2 vliegen in een klap. Het kan in deze gaan om 2 aandoeningen. De eerste is genaamd "Cherry eye" en is bij een aantal rassen erfelijk. Het derde ooglid heeft een klier die kan gaan irriteren en dan uitpuilt. De andere aandoening heet eversio en is een vergroeiing van het kraakbeen dat op zijn beurt uitpuilt.

Pitchu's "Cherry eye", op deze foto nog vrij klein

Om 2 redenen denk ik dat het een "Cherry eye" was. Ten eerste is Pitchu zeer waarschijnlijk gekruist met een Shih Tzu (een ras waarbij Cherry eye vaker voorkomt) en ten tweede om het feit dat een klier zich soms weer terugtrekt, kraakbeen blijft uitpuilen. Hoe dan ook, ik moest werken en Dara bracht haar naar de dierenarts, dus ik zal nooit zeker weten wat het was. Dara citeerde de dierenarts: hij had een stukje "Vlees" weggesneden en er spoot veel bloed uit. Het was echt nodig want als het bleef zitten zou het volgens hem gaan groeien...en dat willen we niet. De 1e 3 uur na de operatie waggelde ze als een bezopene rond en schokte na van de narcose...arme schat. Prikjes (3), Operatie met narcose en een grote fles honden-shampoo kostten maar liefst $30,=. Een rib uit het lijf (half maandloon) voor een gemiddelde Cambodjaan, een "prikkie" voor ons. In Nederland was ik waarschijnlijk ergens tussen €200-300 kwijt geweest. Al zou het waarschijnlijk wat professioneler zijn gegaan, in Nederland zouden ze in eerste instantie de klier vasthechten in plaats van verwijderen (zoals in dit geval)...tja...

Shih Tzu...niet helemaal Pitchu, maar er zijn overeenkomsten

 Afgelopen week kreeg ik nog wat nieuws over Danny. Het gaat nog steeds niet zo goed. Hij is wel weer thuis na de opname van 2 weken geleden. Hij houdt zich sterk en probeert de pijn te verbergen, ondertussen weten wij wel beter.  Door de intensieve bestralingen is ook zijn slokdarm verbrand, hij kan daardoor erg moeilijk slikken...en reken maar dat het pijn doet. De 25e krijgt hij een scan, waarna op de 27e zal moeten blijken of de tumor weg is of niet. Ik ga voor "Ja"! Heb mijn vader ondanks deze zware omstandigheden toch een fijne Vaderdag toegewenst. 'n Beetje dubbel maar het hoort er ook bij. Positief blijven...juist voor Danny. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk, maar probeer het een plek te geven in mijn dagelijks leven, anders draai je door.

Positief blijven!

Afgelopen vrijdagavond op weg naar huis, kreeg ik een maffe ingeving...ik dacht: Friet Speciaal! Ik heb wel vaker van die aan Venlo gerelateerde opwellingen. Via 'n Geur, 'n beeld of een afgedwaalde gedachte kom je dan op zoiets terecht. En dan loopt het water je in de mond...en moet je het hebben. Ik had nog een halve fles curry van mam staan (en die moet van "Hela" zijn, anders wordt het één grote teleurstelling), dacht ik. Mayonaise ook, alleen geen uien. Friet speciaal zonder ui is niet speciaal, dus moest ik dat eerst regelen. Alleen had ik een enorm zware schooltas bij me die ik niet wilde meezeulen, dus toch eerst naar huis. Eenmaal thuis, toch maar gegeten wat voorradig was. Die gedachtekronkels ebben namelijk meestal ook zo weer weg. Jammer dan, de volgende dag...uren aan die friet speciaal gedacht. 's Morgens eerst perfecte frietjes gesneden (ja, moet wel vers zijn!) en voorgebakken. Uien op de markt gekocht en 's avonds met verrukking een reuzen-portie naar binnen gewerkt...lak aan de calorieën, lang leve de friet speciaal! En niet met een vork...nee, lekker ordinair met mijn vingers. Niet vergeten...ook nog het bord aflikken. Alleen jammer dat ik in alle gulzigheid een foto vergat te maken van het culi-ordinaire kunststuk op mijn bord.

Het origineel was groter, mooier en besprenkeld met maggi en versgemalen peper

 Wat betreft de markt...dat is iedere zaterdag na het lesgeven bij AAA, een vast weekendritueel. Pitchu gaat vaak mee, die vindt het ook interessant en is erg geliefd bij de marktlui. Ik hou van markten. Rondom mijn favoriete overdekte markt (O'Russei) wemelt het van de handelaren, permanent gevestigde en ook mobiele verkopers. Na afloop rij ik dan met mijn volgehangen 50cc brommertje huiswaarts, net 'n echte Cambodjaan. In het overdekte gedeelte wurm ik me (met mijn grove postuur) door paadjes van amper één tegel breed, (vaak geblokkeerd met uitgestalde waar) want meters kosten geld. Het leidt tot veel leedvermaak bij de Cambodjanen, die zich het apezuur lachen om mij. Met het beetje Cambodjaans dat ik versta, weet ik dat ze het over mijn gestuntel hebben. Uiteraard laat ik me niet kennen...daardoor herkennen veel verkopers me inmiddels en maken graag een praatje op hun beste Engels...en ik in mijn halfbakken Khmer. Anderhalf uur duurt zo'n markt-sessie toch minimaal...

Winkel met natuurlijke producten voor traditionele geneeswijzen

Markt van buitenkant, 2 cyclo's (fietstaxi's) zitten elkaar in de weg

Luffa, natuurlijke scrub-spons...gemaakt van 'n gedroogde komkommersoort

Alles is er te koop; van tweedehands kleding, audio- en videoapparatuur tot kantoorartikelen, verpakkingsmaterialen en traditionele (natuurlijke) medicijnen. Vooral op zoek naar verborgen eetbare schatten...die er genoeg te vinden zijn, verdwaal ik bewust en zigzag onwillekeurig door het enorme gebouw. Al die kleurenpracht...de meest exotische fruit- en groentesoorten en prettige, maar ook zéér onprettige geuren die geheel (voor mij) nog interessanter maken. Sommige mensen (zoals Tineke, haha) lopen er liever met een grote boog omheen. Ik wil weten waar de stank vandaan komt. Meestal komen de sterke geuren van gefermenteerde (nette naam voor "verrotte") ingrediënten, die onmisbaar zijn in de Aziatische keuken...vooral vissaus (het Aziatische alternatief voor zout), garnalenpasta, zongedroogde en gezouten ingelegde vis. Tot voor kort at ik het allemaal, maar sinds een aantal weken niet meer. Ik zal zo uitleggen waarom, maar eerst een paar foto's van mijn markt-avonturen.

Gekonfijt spul, wat het precies is??? Kweetniet!

Limoenen, gesorteerd op kwaliteit

Voorraadpotten vol met stinkend gefermenteerd vis- en zeevoedsel

 

Oké, nu wat betreft het eten. Ik eet sinds een kleine maand steeds minder vlees. Eigenlijk kook ik zelf al helemaal zonder vlees, ook buitenshuis bestel ik overwegend vegetarisch. Alleen als ik bij Cambodjaanse vrienden aan tafel uitgenodigd ben, pas ik me aan. Het is een bewuste keuze en zal mijn redenen even op tafel gooien. Voordat je denkt dat ik echt maf aan 't worden ben...eerst verder lezen.

...zo erg zal het toch niet zijn...?!

Toen ik in 2001 in Rotterdam woonde experimenteerde ik al met vegetarisme en veganisme. Veganisme (ook geen melk, eieren of andere dierlijke producten) ging me persoonlijk wat te ver. Ik at 3 maanden uitsluitend vegetarisch maar vond het toen nog erg moeilijk. Na 2 maanden begon vlees enorm te stinken in mijn geurbeleving, wat aanmoedigend werkte.  Maar omdat ik op een bepaald moment hetzelfde voedingsschema bleef herhalen en inspiratie voor nieuwe recepten tekortschoot raakte ik algauw uitgekeken. Mijn eerste vleesmaaltijd was frappant genoeg geen heerlijk sappige biefstuk, maar een lelijke frikandel.

...dat klinkt al beter, haha!

Sinds ik aan het mediteren ben geslagen en boeddhistische literatuur bestudeer ben ik weer bewust op vegetarisme gericht. Ondanks het feit dat zelfs veel boeddhistische monniken vlees eten, ben ik toch wat dieper na gaan denken over het consumeren van vlees. Allereerst ben ik een grote dierenvriend en zou ik het zelf niet over mijn hart kunnen krijgen om een dier te doden. Nou weet ik dat daar slagers voor in het leven zijn geroepen in onze moderne maatschappij, maar het blijft me gevoelsmatig dwarsliggen. Ten tweede word ik in Cambodja veel harder met mijn neus op de feiten gedrukt omdat ik dagelijks geconfronteerd word met dieren die onderweg zijn naar hun uiteindelijke doel, voedsel voor ons. De foto's spreken voor zich.

Ook kan ik me mijn visavontuur nog goed herinneren, een jaar of 5 geleden in de forellenvijver in de Boekend (Venlo-Blerick). Ging daar samen met m'n neven vissen. Een vis aan de haak van Jan had de haak zo diep ingeslikt, dat bij het verwijderen zijn ingewanden meekwamen. Ik hield de vis vast en zag hoe het bloed uit zijn kieuwen stroomde. Tranen schoten in mijn ogen. Toen moest de overige vangst nog om zeep geholpen worden, wat geen van mijn heldhaftige neven (hihi) wilde doen. Een doorgewinterde hengelaar die een stukje verderop zat sloeg ze allemaal binnen een paar seconden met een metalen staafje hun harses in...naar het hiernamaals. 's Avonds bij de barbecue had ik de forellen gemarineerd met verse kruiden en schijfjes citroen. Toen ze klaar waren en ik de folie opende, kon ik geen hap door mijn keel krijgen.

Die krijg je er van je-lang-zal-ze-leven nooit meer uit!

Een soortgelijk voorval overkwam me afgelopen maand. Ik zag voor de zoveelste keer een brommer voorbij schieten, behangen met wel 30 eenden...sommigen al dood van de kwellende rit in de brandende zon. Bij het stoplicht keek één eend me aan en bleef als enige luid kwaken. Aan welke kant van de weg ik ook reed, hij bleef me al kwakende met zijn kleine kraaloogjes volgen, alsof hij me iets wilde meedelen. Toen hij uit mijn blikveld verdween, bleef het nare gevoel dat ik er van kreeg in mijn maag hangen. Menig lezer zal nu misschien denken dat ik het te persoonlijk opvat, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Hoe lekker ik vlees ook vind, een dier hoeft niet te sterven voor mijn maaltijd. Ik heb me altijd al enorm gestoord aan de dieronvriendelijke bio-industrie en hier in Cambodja is het ook nog maar de vraag wat er allemaal met het vlees gebeurd, voordat het op je bord ligt. Bovendien zijn er nog genoeg dingen die ik wel kan eten, zonder vlees verlies ik misschien ook nog wat overbodige pondjes. En in ons internet-tijdperk gaat er ook vegetarisch gezien een culinaire receptenwereld voor je open. Heb nog niet één keer hetzelfde gekookt, de afgelopen maand!

Het is even een "mind-switch", maar 't went snel!

Ik heb gister opnieuw een leerboek "Cambodjaans voor beginners" gekocht. Met alle kleine "reizigers gidsjes" meegeteld, inmiddels m'n 7e! Ik zou me moeten schamen dat ik na 3 jaar nog niet fatsoenlijk kan communiceren in het Cambodjaans. Na "hoe gaat het", "hoeveel kost één kilo" en een handjevol getallen houdt het zo'n beetje op. Het lijkt me maar niet te lukken en ben al meerdere keren begonnen, maar al gauw komt het slop er weer in. Cambodjaans lijkt in de verste verte op geen enkele taal die ik beheers. Spaans zou ik waarschijnlijk zo doorhebben, maar het Khmer lijkt me niet te lukken. Er zit geen enkele westerse (Germaanse) logica in de schrijf- en spreektaal, dus dan zakt je motivatie snel. Bovendien waren de eerste 5 boeken waardeloos. Het voorlaatste had een redelijk goed te begrijpen fonetisch (klank) alfabet en een CD, maar geen schrijfwijze voor het op spijkerschrift lijkende Khmer. Dat heeft het nieuwe boek wel. Ben gister meteen aan de slag gegaan, pfff...valt dat ff tegen zeg!

Gaat het dan toch eindelijk lukken...?!

Het boek kostte slechts 3 dollar. Voor die prijs was het wel te verwachten dat het een kopie was, maar omdat ik het in een goeie boekwinkel kocht, dacht ik...zit wel goed. Kwam er gister achter dat ze een aantal pagina's vergeten waren...heb ik weer. Nou krijgen die jongens die bij zo'n "kopieerhandel" werken een schamel loon, dus ik begrijp wel dat het ze af en toe worst zal wezen, maar toch is het storend. Laatst zag ik met eigen ogen hoe de fouten ontstaan. Ik was in een bovengenoemde "Copy-shop" om een gratis PDF-boek te laten drukken en binden. Op dat moment waren ze een flink aantal "nieuwe editie" van een beroemd management-boek aan 't dupliceren, compleet met kleurenfoto-kaft. Terwijl ze mijn opdracht afwerkten zag ik dat er tot 2 keer toe een pagina van een kopieermachine door een ventilator werd weggeblazen...handig. Toen ik er wat van zei, bevestigde de medewerker knikkend dat hij er snel iets aan zou doen. Inmiddels was een weggewaaid blad onder een andere kopieermachine beland. Voordat ik vertrok zag ik nog hoe de medewerker de stapel bladen oppakte en naar de bindmachine bracht, zonder acht te slaan op de weggewaaide exemplaren. Handig voor de student die het betreffende boek koopt...zal die het merken?

Eerst pagina 20, dan 19...18 is nergens te vinden...huh!?@#

 Gisteren en vandaag heb ik de planten op het balkon gesnoeid. De conifeer in pot had ik nog nooit gesnoeid en die begon sterfte-symptomen te vertonen. Coniferen dienen eigenlijk 2 keer per jaar gesnoeid te worden, wil je ze mooi groen houden, dus...aan het werk. Na het "oud hout" te hebben weg gesnoeid, bleef er slechts een kaal scharminkel over. Ik denk maar zo; het zal wel goed komen...hij had het nodig. In het najaar zal ik jullie het resultaat laten zien.

Kaal scharminkel...dat groeit wel weer aan...hoop ik

Zonnebloempitten, nog maar net gepoot...groeit als hop

Cambodjaanse versie van "Intratuin"

De vissen zijn na een 2e sterftegolf weer opnieuw aan het fokken geslagen...en met veel succes. Na mijn eerste "foutje" met de pomp die alle kleine vissen als een vleesmolen tot gehakt had vermalen, was Dara voor het laatste fiasco verantwoordelijk. De waterpomp was inmiddels door een zuurstofpomp vervangen, wat prima werkte. Toen we met Khmer Nieuwjaar op vakantie gingen had Dara (met zijn paranoïde waanideeën over gas en stroom-ongelukken) tegen mijn advies in, de zuurstofpomp uitgezet. In april kan het kwik 's middags tot 40 graden oplopen en dan is de extra zuurstof mooi meegenomen als je als vis in zo'n pot rondzwemt. Toen we terugkwamen trof ik zo'n 60 levenloze, opgeblazen exemplaren aan. Ik bestookte Dara een uur lang met mijn "zie je nou wel" beweringen, maar dat maakte de vissen niet levendiger. Uiteindelijk zijn de nog levende jonge exemplaren (amper 2 maanden oud) flink aan het fokken geslagen. Tot grote vreugde van de eigenaar, zwemt er al weer nieuw kroost (amper 5mm groot) rond!

We hebben weer een gezonde visstand!

De afgelopen 3 maanden heb ik de Cambodjaanse bouwkunsten aan de overkant van de straat mogen bewonderen. Een extra verdieping bovenop de 1e oorspronkelijke laag. Het geluid van drilboren en cirkelzagen ontbrak gedurende die periode in alle vroegte niet. Het verwondert een mens als mij soms dat bouwsels die er in eerste instantie primitief uitzien en ook op die manier geconstrueerd worden, in het einde toch nog overeind blijven staan. Dat iedereen nog leeft is op zich al miraculeus, bouwinspecteurs bestaan niet, om van veiligheidsmaterieel (schoenen, helmen, ladders) nog maar te zwijgen. Al ontbreekt vaak het oog voor detail en de welwillendheid om een gebouw "mooi afgewerkt" op te leveren. Eerst een tegelvloer leggen en dan de muren sausen bijvoorbeeld. Vooral niet afdekken en de spetters laten zitten. Of een lelijke brede voegrand om de verkeerd opgemeten (te kleine) closetpot. Ik heb nog weinig gebouwen gezien waar de voegen tussen vloer- en wandtegels egaal van kleur zijn. Ook fouten in het bepalen van de werkvolgorde leiden vaak tot extra kosten of vreemde bouwsels, zoals een vergeten leiding of afvoer die dan je nieuwe woning gedrochtelijk opsiert. Cambodjanen schijnen zich er niet aan te storen, zal ook wel aan de prijs liggen. Ik ben sowieso geen liefhebber van Cambodjaanse bouwstijl met oerlelijke chromen ballustradenrekken en beluchtingsgaten (stof-lokkers), maar vooruit. Kijk op de onderstaande foto's maar naar een kort visueel overzicht.

Wordt er nog gewerkt!?

Let op de bovenste rij metselwerk...kijk ik nou scheef?!

Betonmolen? Gewoon mengen op straat! Veiligheidsschoenen...wat zijn dat?

Metselwerk is klaar...

...Alles af, alleen niet teveel op de details letten!

Bij de overheid gaat het net zo. De weg die ik tot vorig jaar vaak naar het weeshuis bereed is eindelijk klaar. Totdat het zover was moest eerst de ene constructiefout na de andere opgelost worden. Allereerst oude wegdelen verwijderen, bouwzand en onderlaag (granulaat) storten. Nu asfalteren zou je denken...fout. Eerst de weg weer opengooien en oude rioleringen vervangen...handig. Oké dan weer die onderlaag terug, weer platwalsen...wacht even, oeps...we zijn nog wat vergeten...de nieuwe afwateringskanalen om overstromingen tegen te gaan. Nou, nog maar 'n keer. Na veel regenbuien (tussendoor) zitten die weer vol met bouwzand en ingestorte stukken weg, moeten opnieuw leeggemaakt worden en teruggeplaatst. Eindelijk na 2 jaar zinloos graaf- en walsgeweld, zit er een laag asfalt over.

Oude situatie...meer gaten dan asfalt

Tussenfase: granulaat ligt al...maar asfaltlaag duurt nog 2 jaar...lekker stoffig!

Ook het Olympisch stadion (klinkt grappig voor een land waar de olympische spelen waarschijnlijk nooit gehouden zullen worden) is zo'n eindeloos project. Bouwconcessies zijn wederom aan Chinese investeerders verkocht voor nog te bouwen appartementencomplexen. 2 Jaar geleden werden eigenaren van permanente (betonnen) bloemen- en fruitkramen al weggejaagd. De stoep werd overhoop gegooid en een schutting werd gebouwd. Er werd wat bodemonderzoek gedaan en de stoep werd vorig jaar weer netjes beklonken. Een aantal weken geleden werd de stoep weer naar de vernieling geholpen en nu is er een nieuwe schutting geplaatst, over de totale lengte van het grondstuk en volle breedte van de stoep. Geldverspilling of werkverschaffing...wie zal het zeggen? Het voetvolk wordt bij deze dus gedwongen op de toch al hectische weg te lopen. Ik zie fietsers vaak al met een helm...nu de voetgangers nog!?

Dan maar noodgedwongen op de weg lopen

Het is koninginnen-dag in Cambodja! Ik ken die vrouw niet maar hup, we gaan vanavond naar het 1 uur durende vuurwerk kijken dat ter ere van haar wordt afgestoken. Weer duizenden dollars in de lucht in, in plaats van hongerige monden voeden of een openbare school opknappen. Oké ik ben gek op vuurwerk, maar 20 minuten was ook voldoende geweest.

Monineath, koningin van Cambodja

Als laatste nog even over mijn Engels-klasje bij "De Apsara". De opfriscursus is zo goed als voorbij en op 3 hoofdstukken na, is het boek uit. Dat betekent dat ik binnen 3 weken op zoek moet naar nieuwe boeken...en die zijn vrij prijzig. Ik heb mijn leerlingen beloofd dat ze dit keer samen met mij een boek mogen kiezen. Het eerste boek bleek achteraf iets te kinderlijk, dus we moeten op zoek naar een "volwassener boek". De 23 jarige Seyla heeft een opleiding in Korea aangeboden gekregen, waarna hij meteen een baan krijgt...mooi toch. Dus ga ik met 6 studenten verder, tenzij er nog bijkomen. Per student ben ik ongeveer $20,= kwijt voor het studentenboek, werkboek en CD's met luisteroefeningen. Een set heb ik zelf nodig én een lerarenboek...al met al zal het geheel zo'n $120-150 gaan kosten.  De kinderactiviteiten zijn al in de planning, ook daar heb ik nog wat verfmaterialen voor nodig. 

Een van de mogelijke (goede) lesboeken

Uiteraard wil ik hier van de gelegenheid gebruik maken om jullie te vragen om een eventuele bijdrage. Al is het maar €2,= (meer mag natuurlijk ook) dan zijn we er hier al blij mee. Ook voor het continueren van de stichting en het realiseren van de structurele lange-termijn-doelen, heb ik vaste (maandelijkse) sponsoren nodig. Ieder bedrag is welkom. Ik weet dat de "crisis" het leven in Nederland er ook niet gemakkelijk op maakt, maar iedereen kan toch wel één (of 2) pilsjes per maand minder drinken...of 'n keer een rondje overslaan en gewoon zeggen: "ik doneer deze aan het goeie doel!" Wil je mij helpen, stort je sponsoring dan op:

Rabobank, rekeningnummer: 153954191 , ten name van "Stichting Cambodja-Kids", onder vermelding van (voor deze eenmalige actie) : "Studieboeken Engelse Les". Iedereen weet inmiddels wel hoe internetbankieren werkt toch? Laat zien dat je het kunt!

Familie Claassens uit Grubbenvorst, bedankt voor jullie gulle bijdrage! Het gaat in het "potje" voor de aanschaf van de nieuwe boeken.


Groeten en tot gauw


 Ps...Ben net terug van het vuurwerk. Het was prachtig en "het uur" was feitelijk amper 15 minuten, hebben ze toch nog naar me geluisterd, haha! Voor de vuurwerkfans even een kleine (gefilmde) impressie:           

 

Samen met Dara & Seca vuurwerk op de 1e verdieping kijken

Wow...ooohh!