Korte ellende & happy birthday!

Hoi beste volgers,

Zondagavond (5 juni) waren Dara en Ik uitgenodigd voor een diner met David, onze Amerikaanse vriend en zijn Vietnamese vriendin Bo. Eerst heetten ze ons welkom in hun knusse stulpje met een reusachtig balkon gevuld met een oerwoud aan planten, prettige plek om lekker uit te waaien. Op de 4e verdieping dat wel (pfff...traplopen!), maar een heerlijk gekoeld wit wijntje maakte alles goed.

Dara en Bo tijdens een dinertje...

David op z'n verjaardag 12 januari 2010

David kwam rond dezelfde tijd naar Cambodja, hij heeft zelfs 3 maanden bij ons ingewoond met zijn vorige vriendin. Hij werkt via internet voor de Amerikaanse overheid (top secret!) en slaapt haast nooit. Om wakker te blijven slikt ie de meest onmogelijke combinaties aan pijnstillers en doet dat al jaren. Soms is hij daardoor flink hyper, gelukkig wel op een grappige manier. De 3 maanden dat hij bij ons inwoonde waren bijna onmogelijk omdat David soms 10 keer op een avond met de meest vreemde voorstellen, verhalen en waandenkbeeld op de proppen kwam, opgewekt door zijn medicijncocktail. Voorbeelden; een huishoud-robot kopen, in ninja pakken mensen achtervolgen, bamboe-fietsen-fabriek openen en zo nog honderden absurde ideeën. Ik had er nauwelijks problemen mee, vooral Dara kon er slecht mee omgaan. David vond gelukkig snel weer 'n eigen stek.

Huishoudrobot vouwt kleren...

...de bamboefiets, en...

Ninja outfit!

Nu zien we elkaar als we tijd en zin hebben, zo blijft het leuk. David en Dara jagen elkaar continu op de kast, wat mij het gevoel geeft in een live comedy show te zitten, geheel gratis! David lust alleen maar kip, zijn dieet bestaat vaak uit haribo gummibeertjes, nachochips met gesmolten kaas, chocolade cake en hij drinkt liters Coca Cola per dag én niet te vergeten, 'n halve apotheek, lekker gezond dus! Met hem naar een restaurant gaan is als je schoonmoeder mee op vakantie nemen en daar bij "Restaurant Jan Patat" gaan eten omdat ze alleen maar schnitzels lust! De Khmer snappen helemaal niks van David en hij heeft het zelf na 2 jaar ook niet door. We hebben in elk geval heerlijk gegeten, al vergaten ze mijn voorgerecht.

...nacho's met gesmolten kaas...

Gummibeertjes...

Zelfmoord-voedingspatroon!

Paar tabletjes wegspoelen met "Coca Cola", ...Proost!

Hiep hiep, hoeraaaah...maandag was Dara jarig. 27 Jaar jong, maar de Khmer liegen een jaar...althans, ze tellen de zwangerschap mee (niet dat dat 'n  jaar duurt, maar okee) dus als je 26 wordt (Dara is geboren op 6 juni 1985) ben je de dag na je verjaardag ineens 27! Verder niks bijzonders gedaan. Z'n zus en schoonbroer met de kleine "Bibi" kwamen eten, 'k weet niet eens hoe dat kind echt heet. Hele gegrilde eend, soep, een klein taartje,en 'n paar pilsjes, "that's it"!

Klein maar fijn...

Hieperdepiep...hoeraaaah!

Dara met zus, schoonbroer en "Bibi", de kleine z'n bijnaam...

Pitchu geniet ook mee...met volle teugen ;-)

s' Morgens geen zin om ontbijt te maken...ik dacht; die soep van gisteren was wel lekker. Had hem zorgvuldig in 'n bakje in de koelkast bewaard...even opwarmen (goed doorkoken voor de zekerheid) en toen overkwam het me weer... maagproblemen! Had er niet over moeten schrijven misschien, 't is alsof de duvel ermee speelt. Op school na 'n bakje koffie...maagkrampen, water liep me in de mond...kon 't nog net binnenhouden. In de pauze tabletje voor de maag gekocht, dutje gedaan met m'n hoofd op tafel. Tweede uur lesgegeven als kip zonder kop, daarna uitgeput naar huis. Na 2 uurtjes slaap wat hersteld, maar de rest van de dag niks waard. Toch werken s'avonds, want "niet werken = géén rijst op tafel"...dus!

Voor de zoveelste keer...

Mijn blog staat nu ook op de wereldkaart van "Radio Nederland Wereldomroep", na 'n mailtje goedgekeurd...gaaf, bezoekersaantallen van m'n blog schieten de lucht in! Kijk hier maar (wel ff inzoomen, als je tenminste weet waar Cambodja ligt...?!) http://maps.rnw.nl/expats/

Wereldkaart van "Radio Nederland Wereldomroep" met mijn blog in beeld!

Gisteren (zaterdag) was het "Pitchudag" in het weeshuis. Ik was nog wat zwakjes door de stofwisselingsproblemen en met Pitchu erbij is er meteen een activiteit. De oudere kids (11+) hadden school, dus "Channa" kon niet de leiding nemen...niet getreurd...dat werd al snel geregeld. De nieuwe manager van mijn persoonlijke dierenbescherming kroonde zichzelf. Ponlu oefende zijn functie wat grover uit, doch met respect voor Pitchu.

Ponlu ontfermt zich over Pitchu

Zo had ik even mijn handen vrij om me 'n uurtje om de baby te bekommeren. Laatst dacht ik nog dat het inbeelding was dat hij zich ontspande onder mijn gezang, maar toen ik hem uit zijn bedje tilde omdat hij huilde en opnieuw al wandelend begon te zingen, stopte hij met huilen en viel warempel in slaap! Ik weet nog niet zoveel van spasticiteit, misschien zijn er specialisten onder mijn lezers, want ik kan wel wat tips gebruiken hoe je de pijn van een spastische aanval kan verlichten. Ik heb eerlijk gezegd geen idee, ik leer nog steeds...

Filmpje van Pitchu bedolven onder aandacht: 

De wonden op het (kale) hoofd van Prasna zijn gelukkig zo goed als genezen en hij lacht weer behoorlijk wat af. De 12 jarige Dara (zie foto) ging het wat minder fortuinlijk af. Buiktyfus heeft weer toegeslagen en hij ijlde van de koorts en lag de hele dag aan het infuus. Ik hoop dat verdere verspreiding dit keer uitblijft, maar vaak blijft het helaas niet bij één.Toen Pitchu het even gehad had met het drukke gedoe van de kids ging ze warempel bij hem liggen, uiteraard ook om zelf even uit te rusten. 

Prasna lacht weer!

Na 3 uur en 23741 "Pitchu" gehoord te hebben had ze het zichtbaar gehad. De kinderen zijn dol op haar en ook Pitchu zelf lijkt steeds meer aan de drukke kids te wennen. Ze weten inmiddels hoe ze met haar om moeten gaan en als ze haar te ruw of hardhandig benaderen, ze een flinke snauw kunnen verwachten. Ik denk dat Pitchu onderweg is naar de status "Mascotte van Cambodja-Kids", haha! Thuis aangekomen heb ik de rest van de dag een hele brave, vooral snurkende hond mogen ervaren...ook heerlijk!

Pitchu waakt over Dara, getroffen door buiktyfus...

s' Avonds was ik uitgenodigd voor een uitvoering van AAA. Ik had me moeten haasten, het begint om 19.00 uur, als ik net klaar ben met werken. De eerste 2 stukken had ik helaas gemist. Maar het slotstuk, een 40 minuten durende uitvoering die het proces van ontbossing door illegale houtkap uitbeeldt, met alle verwoestende gevolgen voor natuur en dierenleven, mocht ik nog beleven. Hedendaagse problematiek uitgebeeld in eeuwenoude klassieke Cambodjaanse danskunst, Apsara genaamd. Ik had nooit verwacht dat ik zo emotioneel kon worden van een dans, uitgevoerd met uiterste precisie. Alsof ik naar een film met echte dieren keek werd ik meegesleept in een hartverscheurende verhaal, met verstopte traanbuizen als gevolg. Helaas mijn camera vergeten, maar volgende week heb ik nog een kans en je kunt nu eenmaal niet alles met foto's verklaren, dit moet je echt zelf zien! 

Tijdens de Apsara-les...

Ik ontmoette nog een Nederlander, Hans, die in thailand woont en een Amerikaanse, Allison. Hans woont al 13 jaar in Thailand en doet veel met goede doelen, hij wil graag met me samenwerken, dus goed nieuws voor de stichting... Alisson werkt voor een grote organisatie komt volgende week naar AAA met 30 Amerikaanse studenten voor een uitwisselingsproject, ook hiervoor ben ik uitgenodigd. Waarschijnlijk dat ik er voor de stichting en mijn projecten iets positiefs kan uithalen. 

Header van de officiële website van Stichting Cambodja-Kids

Vandaag 'n uurtje langer blijven liggen, huis schoongemaakt en wat werk voor school gedaan. Met Dara en Seca gaan lunchen aan de rivier aan de "rustige" kant van Phnom Penh. Eten á la Cambodjaanse stijl. In kleermakerszit op de vloer in 'n grote "strohut" en daarna uithangen in een hangmat. Service was wel ver te zoeken, maar oké...wat verwacht je van mensen die 60-80 dollar per maand verdienen! Ik kreeg eerst geen servies...vreemd, ik had zin in een pilsje op mijn enige vrije dag en dat heb ik uiteindelijk ook niet gekregen...Nederlands horeca personeel was al flink op de vingers getikt geworden, maar ja die verdienen ook 20x zoveel!

Heerlijk aan de rivier...

Dara & Seca vallen aan...

Uitbuiken in de hangmat!

Ik kreeg vanavond nog een uiterst aangenaam telefoontje van mijn vader. Hij heeft er toch wel moeite mee dat we elkaar niet meer zien, dus...HIJ KOMT! Eerder nog gaf hij aan dat ik daar niet op hoefde te tellen. Niet omdat hij niet wilde, maar om de armoede en ellende van Cambodja te mijden. Daar heeft hij zich nu dus overheen gezet, het ticket is zelfs al geboekt. Ik ben dolblij en kijk er nu al naar uit, en...2 vliegen in één klap. Eerst komt mam van november tot en met januari en als mam vertrekt, moet ik pap de volgende dag alweer ophalen in Bangkok! Ben zo blij als 'n kind...financieel wordt het ook allemaal geregeld, mocht je je afvragen: "waar doet die kerel dat van"?

Ik bedoel mijn vader...niet de Sint!

Wat betreft mijn lesgeven op AAA. Ik zit nog met wat kleine tekortkomingen. Lesgeven uit een boek kan je soms beperken als leraar, ben ik na de 3e week achter. Het loopt nu wel, maar het geheel moet qua interactie nog net even wat spannender, daarvoor heb ik wat hulpbronnen nodig in de vorm van een kleine "Media Bibliotheek". Boeken, DVD's en andere interactieve media zijn in Cambodja redelijk schappelijk geprijsd, uiteenlopend van 2 tot 10 dollar per item. Laag geprijsde artikelen zijn veelal kopieën, wat op zich niet uitmaakt omdat niemand zich er hier druk om maakt. Voor mij alleen niet op te brengen met het loon dat ik ontvang. 

Eenmaal aangeschaft spul kan eindeloos gebruikt worden en zo kunnen (ook toekomstige) studenten zich toegang verschaffen tot extra oefenmateriaal. Kun je een paar eurootjes missen voor mijn project, maak het dan over op rekeningnummer 153954191 (Rabobank) ten name van "Stichting Cambodja-Kids" o.v.v. "Engelse les". Bedankt alvast. Voor meer informatie kun je altijd mailen naar leisteen69@hotmail.com Ik ben al bezig met een lijst voor geschikte materialen en heb zelf al een en ander in bezit. Moet echt weer gaan slapen, is alweer half 2!

Tot gauw maar weer.

PS. Vergeet de enquête niet! Rechtsboven aan de pagina...

Nog eentje dan...Pitchu meet haar krachten met een (bijna) 2-jarige!