Burenruzie & Mijn 10e blogbericht!

Hallo allemaal,

Ja het is echt waar, mijn 10e blogbericht alweer. Hopelijk genieten jullie er nog steeds van, ik blijf in elk geval schrijven.

Zojuist (zaterdagmiddag half 3) werd ik opgeschrikt door iets wat ik nog nooit eerder meemaakte in Cambodja, ik twijfelde zelfs aan het feit of het hier bestond. Nou...het bestaat...burenruzie! In de regel zijn Cambodjanen vriendelijke, tolerante mensen die zichzelf liefst behoeden voor het lijden van gezichtsverlies. Gezichtsverlies is zowat het ergste wat een Aziaat kan overkomen.

Erg letterlijk...

Wij westerlingen begrijpen nauwelijks wat het inhoudt en hebben er ook geen moeite mee. Het is vergelijkbaar met schaamte- of schuldgevoel dat je treft als je een ander tekort doet of confrontaties (ruzies, meningsverschillen) aangaat en de meerderheid van aanwezigen is het niet met je eens. De mening van die "anderen" weegt hierbij heel zwaar. Wil je meer uitleg hierover, lees dan hier verder. Soms kan gezichtsverlies zo zwaar wegen voor een persoon, dat deze zelfmoord pleegt.

...schaam je!

Terug naar de buren...Dara en ik waren net thuis, toen er ineens een luid gekrijs van buiten klonk. "Burenruzie" zei Dara. Met name de vrouwen schreeuwden luidkeels tegen elkaar, de mannen waren degenen die de gemoederen susten, vreemd genoeg. Emoties liepen hoog op en er werd gewezen en gevloekt dat het een lieve lust was. Cambodjanen gebruiken nauwelijks lichaamstaal, het kan beledigend overkomen en lijdt vaak tot misverstanden met buitenlanders. Deze dames leken er geen enkel probleem mee te hebben. Er moest nota bene een politieagent aan te pas komen, die bepaald niet aan een oplossing bijdroeg en snel weer afdroop.

Burenruzie...

Waar ging het nou precies om? De ene buur maakte haar stoep schoon waar ze tevens haar groenten en vlees verkoopt. Het schoonmaakwater liep langs de stoep (zie foto) naar de buren. Water heeft de natuurlijke eigenschap om naar lagergelegen gebieden te stromen en dat was "toevallig" bij de buren. Er zijn geen putten in de straat waar ik woon en dus stroomt het water vrolijk verder totdat het verdampt of verderop 'n keer in een put terecht komt. Wat had de buurvrouw dan moeten doen? Het water opzuigen met een rietje? Tegen het water zeggen "tot hier en niet verder"? Vreemde cultuur soms... ik vraag me af of het water de werkelijke aanleiding tot de ruzie was of misschien het gevolg van een opeenstapeling van kleine ergernissen, die nu tot een explosie van verwensingen leidde. Bakstenen en bezemstelen kwamen er zelfs aan te pas, maar er vielen geen gewonden, louter woorden.

Het plasje water (rood gemarkeerd) is de aanleiding tot burenruzie!?

Een ding snap ik nog steeds niet...ik had het zelf al eerder meegemaakt. Ik schrobde mijn balkon laatst met behoorlijk wat water en sop. Tja...het moet wel echt schoon zijn, heeft mijn moeder me geleerd. Ik wilde net nog een emmer legen toen er iemand van beneden kwam manen (kon het opmaken uit de gebaren en ik ken het khmer-woord voor "water") of ik er alsjeblieft mee wilde stoppen, want het water liep de straat op. Ja hallo...wat moet ik er anders mee? Vorige week stonden de straten nog blank van de regen, dan zeg je toch ook niet: "zeg, ga es effe ergens anders regenen, ik wil dat water hier niet!"

Ruzie om het spul dat niemand missen kan...water!

Afgelopen woensdag, weer een feestdag. Cambodja is onbetwist het land met de meeste nationale feestdagen ter wereld, alles bij elkaar zo'n 30! Vraag me af of dat economisch gezien een reden is voor de armoede die ik hier zie. Voor mij 30 onbetaalde werkdagen, of ik nu wil of niet. Het lullige is dat ik nooit mijn eigen vakantie kan kiezen, anders zou ik helemaal niks verdienen. De langste vakantie is Khmer nieuwjaar in april, 1 aaneengesloten week. Sparen is nagenoeg onmogelijk, dus ik leef van dag tot dag, maar ja, geen geklaag...heb er nu eenmaal voor gekozen!

platzak!

Toch een extra gelegenheid om naar het weeshuis te gaan, Benoît en Isla waren er ook. Er was alleen niet zo veel te doen. We wisten niet dat 1 juni "internationale kinderdag" was dus de kinderen mochten tv kijken, wat zelden voorkomt. Dus alle ogen en aandacht waren op de beeldbuis gericht, het was muisstil. Ik heb 'n uur rondgelopen met het "nieuwe" baby'tje, sinds 3 weken in het weeshuis. Hij heeft sterke spasmen en trekt zijn ruggetje en nek voortdurend krom, zijn vuistjes en voetjes strak gespannen. Ik zong hem zachtjes toe terwijl ik met hem rond liep, hij leek zich daardoor even te ontspannen. Hier word ik toch wat week en emotioneel van.

Benoît met Somnang tijdens zijn op-één-na-laatste dag

Er is ook nog een 2e kind bijgekomen, wederom gedumpt bij de ingang van het weeshuis midden in de nacht. Ze was doodsbang de eerste dagen, at niet en huilde continu. Stel je voor in welke toestand jij zou zijn als je ouders je niet meer willen, alleen om het feit dat je geestelijk niet helemaal in orde bent, want dat had ik al gauw ontdekt. Beide nieuwelingen hebben geen HIV en zullen waarschijnlijk overgeplaatst worden naar een ander huis van dezelfde organisatie, waar ze gespecialiseerd zijn in zwakbegaafde- en lichamelijk gehandicapte kinderen.
 

Slaap-kindje-slaap..

Hier nog even een filmpje gemaakt door "Channa", een van de oudere kids. Stelt niet veel voor, maar gunt je een kijkje in het weeshuis, gezien door de ogen van een (jonge) bewoner.

Later die middag gaan zwemmen op uitnodiging van "Baksim", een van mijn parttime studenten. Ik hou van zwemmen, voor mijn vertrek naar Cambodja ging ik nog 3 keer per week. Na wat baantjes trekken voelde ik me altijd als herboren. Zou het nu ook graag willen, maar zwemmen is verhoudingsgewijs vrij duur in Cambodja. Met het loon dat ik verdien, bijna 3 keer zo duur als in Nederland! Tussen 3 en 6 dollar per keer, alleen te doen voor rijkere Cambodjanen. Een abonnement kost 65 dollar per maand (ruim 1 week boodschappen), voor mij niet haalbaar.

De "illegale" zwembadfoto!

Je hebt dan wel sauna, fitnesszaal en aerobics lessen tot je beschikking, maar ik ga nu eenmaal om te zwemmen. Ik genoot die dag wel van de stoomcabines en de sauna maar daar heb ik normaal gesproken toch geen tijd voor dus... Je moet hier wel zo'n absurde badmuts op, maar ja iedereen staat voor aap, niet jij alleen. Het viel me op dat het pierenbadje ("kikkerbadje" op z'n plat Venloos) wel erg vol was en ook de strook in het diepe waar je nog kunt staan was dichtbevolkt, de rest was zowat voor mij alleen. Reden hiervoor is dat de meeste Cambodjanen niet eens kunnen zwemmen, zo ook Baksim. Geen schoolzwemmen in Cambodja, dus heb ik hem wat slagen bijgebracht en ik moet zeggen dat hij het snel oppikt! Wilde nog verslag doen met een paar foto's maar dat was verboden, eentje kon ik nog net maken. Waarschijnlijk omdat ze hier vrij preuts zijn wat betreft onbedekte lichaamsdelen. Zelfs in de sauna hield iedereen zijn zwembroek aan en mannen en vrouwen hebben hun eigen (strikt gescheiden) gedeelte. 

...zo'n zwemcondoom over je schedel!

Echt hip...

Het gaat erg goed met mijn privé klas. De studenten pikken de stof snel op, ondanks het feit dat ze bij 0 zijn begonnen. Kanha vertaalt inmiddels als vanzelf de gedeeltes waar de studenten mij even niet begrijpen of verstaan, het geheel loopt als een geoliede hobbytrein! Ik nam Pitchu voor de tweede keer mee en ze is erg geliefd.

Panharith is helemaal weg van Pitchu

Studenten ijverig bezig

Ik in actie, slecht geacteerd! Wordt ook tijd om dat kapsel ff bij te werken...

Vanmorgen vroeg op, naar het weeshuis. Ik was al bijna onderweg toen Paul, een collega van me belde. Hij vroeg of ik naar de kids ging, hij wilde met eigen ogen zien wat ik deed. Ik pikte hem onderweg op en samen arriveerden we een half uur later. 17 Kinderen (de ouderen) waren naar een uitwisselingsproject, zo'n 50 kilometer buiten Phnom Penh, dus het was wat rustiger. Een goed begin voor bezoekers, 40 is wat veel voor zo'n eerste keer, wat vooral bij Paul het geval was. Ik merkte zijn verstijfde en nerveuze houding op bij de eerste confrontatie met de kinderen. Hij is van Cambodjaanse afkomst maar is opgegroeid in Amerika. Nu woont hij weer in Cambodja, is getrouwd met een Cambodjaanse en leeft zo'n beetje tussen 2 culturen.

Paul (naast mij), ik en collega's tijdens Khmer-Nieuwjaarsparty  op school

Ondanks zijn universitaire achtergrond had ik niet verwacht dat hij zo onwetend zou zijn over een onderwerp als HIV/ Aids. Vragen als "kan het kwaad als ze me aanraken?" en "leven ze zo lang"? (toen ik hem wees op de oudste wees van 22) had ik niet verwacht van iemand die een hogere opleiding genoot dan ik. Maar goed...

Pet zet bloemen bij jezus neer...daarna bedenkt hij zich en geeft ze aan Benoit en mij, lief he!

Paul bleef wat terughoudend, wat natuurlijk niet helemaal onterecht is als je voor de eerste keer in contact komt met een clubje zieke, drukke, ondeugende en tussendoor vaak huilende (wie heeft wie nu weer een klap verkocht?) kinderen. Voor mij is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld!

Nadat ik Paul thuis afzette, ging ik lunchen bij de zus van Dara. Dara had gekookt omdat zijn zus flink ziek is, ze slikt sinds gisteren zware medicijnen omdat ze onlangs een flinke kolonie darmparasieten bij haar hadden aangetroffen. Ja...in Cambodja moet je toch vrij voorzichtig zijn met wat je eet, ik ben blij dat ik een vrij uitgebreide voedselkennis heb en ik hou mijn ogen en vooral mijn neus open met alles wat ik hier koop. Ik kook vaak zelf en als ik eten op straat koop, is het waar veel verkocht wordt en ik kijk eerst van een afstandje voordat ik besluit om het te kopen. Dat neemt niet weg, dat ik zelf vorig jaar ook al een voedselinfectie opliep en meerdere kortstondige maag- en darmbezwaren.

Vlees op de markt, bij temperaturen van 30+

Cambodja is nog vrij primitief als het gaat om conserveren van verse producten. Veel mensen hebben geen koelkast en koken het eten meerdere malen op om bederven tegen te gaan. Vlees hangt hier bij kraampjes vaak gewoon in de zon (Foto) met een zwerm vliegen eromheen en de keuringsdienst van waren en de smaakpolitie hebben hier hun intrede nog niet gedaan!

Sticker van de smaakpolitie :-)

Nou, de circel is rond, want nadat Dara en ik thuiskwamen, brak de burenruzie los!!!

Tot snel maar weer... doeeeeiiiii!!!