Uit het slop, richting reisdoel!

Beste bloglezers,

Eindelijk ben ik uit het slop genaamd "lichamelijk ongemak" gekropen. Na mijn pijnlijke hemorroïden-aanval meer dan drie weken duurde moest ik het bij wijze van afsluiting vorig weekend nog even bekopen met een spoedgriep. Spoedgriep? Wat is dat? Ik heb het beestje maar een naam gegeven maar wat me vorig week vrijdag overviel kwam als de bliksem en was (gelukkig) weer bijna net zo snel verdwenen. Ik gaf rond 4 uur les op de kleuterschool en had een vreemd "mondgevoel", het was alsof het water vreemd smaakte. Op weg naar mijn laatste parttime karwei vóór het weekend, maakte een vreemd duizelig gevoel zich van me meester. Gedurende de les (dit keer volwassenenonderwijs) voelde ik mijn lichaamstemperatuur stijgen en een onaangename spier- en hoofdpijn (bekende symptomen) naar binnen sluipen. Thuis aangekomen was mijn temperatuur binnen twee uur naar bijna 39 graden gestegen. Ik nam een grieptabletje (meestal gebruik ik niks omdat ik dat onzin vind), want ik wilde er zo snel mogelijk vanaf. Toen ik zaterdagmorgen wakker werd, was het onbehagen warempel compleet verdwenen, vreemd... Ik vermoed dat opgehoopt slaaptekort de dader was. Wel was in de nasleep zo goed als al mijn energie opgebrand, dus ik besloot om me de rest van het weekend rustig te houden. Waarschijnlijk had mijn lichaam dat 'n keer nodig.

Kort maar krachtig!

Ik ging die zondag wel naar de kids, want die kijken altijd uit naar mijn komst en ik wilde ze niet teleurstellen. De week ervoor had ik behoorlijk wat werk gestoken in het maken van stresspoppetjes. Ballonnen vullen met bloem door een trechter, aanstampen met een stokje (pfff... flink onderschat, zo'n 20 minuten per stuk) dichtknopen en versieren. Na het vullen van 6 ballonnen zag ik eruit als een dopedealer wiens zak met handel zojuist geknapt was, haha. Het was wel lachen, we hadden er zelfs een moslim bij met hoedje en sik en noemden hem bij wijze van grap "Osama". En voor de Islamitische lezers onder ons (zou zomaar kunnen) niet meteen sikkeneurig worden hè...! Ik ben multicultureel ingesteld en stem niet op Wilders, maar hou wel van een goede grap ;-)

Links; Osama met sik en een "big smile"

Omdat mijn energieniveau niet zo degelijk was had ik vorig weekend niet zoveel zin en kracht om een heel knutselproject op te zetten, dus werd het origami... ook leuk. Eigenlijk had ik nog een veel leukere verrassing voor erna... pannenkoeken! Ik had het beslag al thuis geklopt en ging met nog meer materieel op pad als voor een complete kampeertrip. Na het vouwen van een serie origami figuren haalde ik mijn pan tevoorschijn, wat vreemde blikken uitlokte. Ik goot wat olie in de pan, daarna wat beslag en na het stollen gooide ik de pannenkoek door de lucht en ving hem weer netjes op zijn andere kant weer op... je had die gezichten eens moeten zien. De volwassenen hadden ook lont geroken en schaarden zich bij de kids.

Ja...gooien maar!

Aan de lopende band

Er ontstond een klein fabriekje. Ik legde de reeds voldane meellappen op een bord, dat werd vervolgens verwisseld voor een leeg bord en verdween de eetkamer in. Daar werd het ruim besmeerd met de chocoladepasta en gecondenseerde (zeer zoete) melk die ik uit mijn tas getoverd had. Werd opgerold, in tweeën gehakt en zorgvuldig op een kartonnen bordje geplaatst. Een ding werd ik een beetje sacherijnig van. Cambodjaanse kinderen zijn erg beleefd en nederig tegenover de ouderen en lieten ze voorgaan in het verorberen van de eindresultaten.

Grote kinderen worden weer klein!

Toen er al 10 koeken verdwenen waren en er nog geen einde zichtbaar was, werd ik een beetje kriegel en riep ze een halt toe. "De volgende eten jullie zelf", riep ik luid genoeg, zodat ook de volwassenen het konden horen. Ik zag wat verwarde blikken heen en weer schieten tussen de kids en de graaiende volwassenen, maar dat kon me niet schelen. Soms heb ik maling aan die culturele nederigheid, de pannenkoeken waren tenslotte voor de kinderen bedoeld en niet voor de reeds goed doorvoede oudere monden. Volwassenen kunnen in Cambodja soms best egoïstisch zijn en kinderen zeggen onderdanig "ja en amen", maar die vogel gaat dus niet op als ik er ben. Dan maar een potje breken... al is het tegen wil en dank! De kids genoten er met volle teugen van, misschien stiekem zelfs een beetje meer door mijn "actie".

...mensen ook eens aan een ander denken en niet alleen hun eigen behoeftes bevredigen!

De ruimte voor de kids is helaas nog niet in gebruik (zie onderstaande foto met de toekomstige inwonende kids, ten tijde van de oplevering in Juli 2013, sorry voor de Duitse inscriptie) en het tijdstip wordt nog uitgesteld tot eind oktober. Het zit namelijk zo: De familie van AAA gaat met een aantal kids op "werkbezoek" voor zes weken (vanaf de 2e week van september) in Korea. Ze zijn ingehuurd door een grote Koreaanse firma en gaan aldaar dagelijks vier Apsara shows opvoeren. De vluchten, eten en accommodatie worden vergoed, en reken maar dat de familie daarbovenop nog een flinke vergoeding krijgt, anders zouden ze er niet aan beginnen.

Op die manier kunnen ze zelf in hun financiële behoefte voorzien wat natuurlijk ook zijn voordelen heeft. Zo hoeft daar geen sponsorgeld in gestoken te worden, wat ik met "Stichting Cambodja-Kids" ook überhaupt niet van plan ben. Alles is en blijft uitsluitend voor de kids! De school moet gedurende die periode helaas wel dicht omdat Metry en haar dochter er niet zijn en zonder onderwijzers is er natuurlijk geen les mogelijk. Ik blijf wel voor de overgebleven kids activiteiten toen tijdens die periode. Jochen heeft tussentijds bijna alle sponsoring voor de vaste lasten van de kids bij elkaar gekregen.

De website heeft tussentijds door mijn "bezige-bijen-bestaan" wat achterstand opgelopen. Ik heb geen updates meer gedaan, dat is dus het volgende punt op mijn agenda. Ik krijg de youtube functie maar niet aan de praat en ik moet nog een "in 't zonnetje" pagina maken. Hier komen alle initiatieven op te staan die mensen organiseren ten behoeve van de stichting. Dat hebben ze immers verdiend en is een leuk voorbeeld voor mensen die ons in de toekomst zouden willen helpen met een sponsorevenement. Ik hou je op de hoogte.

Youtube... handig, nou moet het alleen nog werken op mijn website!

In de tussentijd ben ik druk bezig met het plannen van mijn reis naar Nederland. Ik ben normaal niet zo'n planner maar omdat ik niet veel tijd heb, zit er niets anders op. Ik heb ruim drie weken, maar het is niet zomaar vakantie. Ik wil onder andere wat activiteiten organiseren voor de stichting en ik heb wat dagen nodig om samen te zijn met de mensen die me liefs zijn en dan zijn de ruim drie weken die ik heb eigenlijk nog veel te kort. Bovendien ben ik er in de tijd van kerst en nieuwjaar, dus dan word ik al opgeslokt door familie... reken maar!

Binnenkort; ruim 3 weken lang tulpen, molens, klompen en kaas!

Ik moet daarnaast nog wat administratieve zaken regelen zoals een nieuw paspoort en belastingzaken en dan blijft er al niet veel meer over. Ik heb mijn vliegticket overigens al zes weken geleden geboekt, maar wil de precieze datum niet noemen. Ik verwacht een omgekeerde cultuurschok want ik ben Venlo inmiddels ontgroeid. Ook een lichamelijke omschakeling qua weer (leef al bijna 4 jaar in een tropisch klimaat) staat me te wachten, dus wil ik de eerste dagen in rust acclimatiseren en bijkomen van de reis. Daarna zal het wel een circus van evenementen gaan worden, totdat ik weer vertrek.

Ticket is geboekt; retour Bangkok-Amsterdam met Eva Air (Taiwan)

Ik ben op een idee gekomen hoe ik de hordes mensen die ik ken, de kans kan geven om een glimp van me op te vangen en effe bij te kletsen. Nee ik heb geen sterallures en ben geen filmster (al klinkt dat in de vorige regel zo), maar iedereen die ik ken bezoeken zit er nou eenmaal niet in. En zo kwam ik op het volgende; Ik ga een aantal "meet & greets" te organiseren. Ik zit te denken aan 3 á 4 middagen en/of avonden bij mijn favoriete stekjes. Mijn oude stamkroeg "De roeije liew", inmiddels verhuisd en omgedoopt tot "Kefee de klep" leek mij alvast een leuke.

Het nostalgisch ingerichte "preuf en praotlokaal de klep"

Daarnaast misschien nog bij "Motown music cafe" op een rustig tijdstip en eventueel bij de nieuwe "Wijnbar XO" van Mark en Frank. Dit lijkt mij een leuke manier om iedereen even te zien en om effe te knuffelen uiteraard. Ik kan helaas geen rondjes geven, want dat geld hou ik liever voor de kids en ik heb in eerste instantie geen vetpot om mee te nemen. Ik neem aan dat iedereen zich wel een betaalde consumptie kan veroorloven voor een potje kletsen met mij. Ik laat het jullie spoedig weten. Moet nog wat data prikken (verschillende tijdstippen en dagen, ook voor de lui met onregelmatige diensten!) en dan maak ik er een Facebook pagina voor aan.

Mijn (in het verleden) favoriete "swingcafe" Motown!

Afgelopen zondag had ik een film-middag voor de AAA-kids gepland. Disney-klassieker; "Ariël, de kleine zeemeermin". In de jaren '90 wel honderd keer gezien met Bendji en Jamilla, mijn (toen nog) kleine neefje en nichtje. Sreynit, een van de inwonende meisjes, had vorige week toevallig een Engels boekje van deze bewuste film en dus heb ik hem meteen gedownload. Het was overigens de eerste keer dat ik hem in het Engels zag, best vreemd als je die nNederlandse liedjes uit je hoofd kent. Zakken chips, oreo koekjes en (ja, ook een echte klassieker) "Capri sonne". Je weet wel; die aluminiumfolie drinkzakjes met rietje, waarbij de kans dat je rietje er aan de andere kant weer uitkomt (dus twee gaatjes) of dat je helemaal onder het zoet-plakkerig goedje komt te zitten als je er per ongeluk in knijpt, boven de 35% ligt. En ja hoor...allebei gelukt!

De handen waren sneller dan mijn lens!

Ouwe bekende; "Capri sonne"

Met z'n zessen voor de laptop

Ook 'n oreo?! Yammie!

Desondanks, of misschien juist daarom, was het heerlijk om te zien hoe ze ervan genoten. Mijn mac-book op een stoel en allemaal (Cambodjaanse stijl) in de kleermakerszit. Ze hebben de film muisstil afgekeken. Als afsluiter nog een half uur "Charlie Chaplin", dat werkt overal ter wereld voor alle leeftijden, het blijft tijdloos. Ik was zo stijf als een hark en had een houten kont, toen ik mezelf anderhalf uur later uit de knoop haalde.

De 3 jarige Lyly geniet van Charlie Chaplin

Daarna heb ik het nog een keer dunnetjes overgedaan bij Raksmey (pleegdochtertje van Jochen) thuis met de kids uit haar "woonpark". Ik moest het geld voor haar schoolboeken nog afleveren, dus heb ik daar meteen een combinatiebezoek van gemaakt. Acuut werd er een poedelnaakt baby'tje bij me op schoot gezet (moeders was met het avondeten bezig) en daar zat ik dan nog 'n keer ruim een uur als geïmproviseerde oppas voor zeven. Dit keer zongen we kinderliedjes (in het Engels) die ik voor de kleuterschool gebruik (zie voorbeeld hier beneden) en na ruim een uur was het alweer etenstijd. Het was een heerlijke dag, niet alleen voor de kids!

Pitchu heeft er inmiddels een tweetal nieuwe hobby's bij; op tafel slapen en paraplu's aanvallen, waarvan de foto en het filmpje die volgen getuige zijn. Intussen regent het hier nog wel even vrolijk door (tot ongeveer half november) en Pitchu weet inmiddels ook dat ze niet over de drempel mag als het balkon nat is, in verband met vieze voetafdrukken op de vloer... ja sommige tics leer je je baasje nooit af, hihi!

Ik lig liever hoog en droog!

Ik wacht netjes totdat het droog is!

Tot gauw