Verkiezings-hersenspoelerij & bezoek uit Nederland

Daarrrrr ben ik weer,

De verkiezingssfeer begint me danig de keel uit te hangen, het is nog erger dan Carnaval (in Venlo; Vastelaovend) in Limburg. Al een volle week schelt het geschreeuw van politici uit speakers op wagens, tuktuks en zelfs vanuit balkons, compleet met flatscreen TV's en beamers, waarop de goedheid van elke politicus er uiteraard dik wordt opgelegd. Gisteren kwam er zelfs een band voorbij op een vrachtwagen, die naar alle waarschijnlijkheid politiek getinte liederen zong. Mijn hele huis trilde, want Cambodjanen kennen geen gematigd volume...keihard of niks! De grootste partij van minister Hun Sen organiseert zelfs concerten, hoe groter het evenement, des te beter, dat trekt stemmers.

Spotprent jegens de regerende partij...kan je in Cambodja je (letterlijk) kop kosten!

Dit hele circus valt onder de categorie "hersenspoelingen". Als ik Cambodjaans zou verstaan (wat eigenlijk wel zo'n beetje tijd wordt) zou er al een stem in mijn hersens geïmplanteerd zijn, waarschijnlijk door de dreigende stem van "Hun Sen". Zondag is "Stemdag". Duizenden leraren uit heel het land zijn verplicht zich beschikbaar te stellen als stembureau-officials...vrijwillig, niemand durft dat uiteraard te weigeren. Vandaar dat ik alweer een extra vrije dag kreeg aangesmeerd (buiten komende vrijdag 1 juni, internationale kinderdag) omdat dan nog niet iedereen terug is gekeerd uit de provincie van herkomst. Het geld wat aan deze idioterie besteed wordt zou waarschijnlijk een groot deel van het armoede-probleem kunnen uitwissen...maar ja...wie ben ik om dat te beweren?

Politieke Carnaval!

Ik word met de dag rustiger en blijer door de tijd die ik besteed op "de Apsara". Al die lieve lachjes, daar kun je onmogelijk omheen. Ik heb het eerste geld van de stichting besteed. Slechts een klein bedrag ($60,=), om wat materiaal aan te schaffen om de kleinsten te amuseren, laten we zeggen onder het mom van "Internationale kinderdag"! Kleurpotloden, scharen, stiften, waskrijtjes et cetera. Volgende week ga ik daarmee van start. Ook geef ik de eigenaresse (Metry) elke week één extra privéles Engels. Ze kan niet zo snel mee met de andere leerlingen (ze is de jongste niet meer, 59) en ze wil zelf in de toekomst de gasten die komen kijken naar de voorstelling of de lessen, te woord staan in Engels. Dat gaat nog wel even duren, maar geduld is een schone zaak...en geduld heeft ze genoeg, dat moet wel met al die blagen de hele dag om je heen.

Het is weer tijd voor meer kleur in mijn leven...en dat van de kids!

Hiep, hiep hoera...Tineke komt vandaag (donderdag 31 mei) op bezoek! Omdat ik uitgerekend weer een kleine vakantie heb komt dat goed uit. We gaan richting Sihanoukville, het "Benidorm van Cambodja", daarna hopelijk naar een eiland waar we nog niet geweest zijn. In 1e instantie zou Tineke vanuit Ko Chang (zuidoost Thailand) hierheen komen. Maar...Tineke zou Tineke niet zijn als daar weer helemaal niks terecht van zou zijn gekomen. Ze was gisteravond nog in Prachuab (zo'n 400 km ten zuiden van Bangkok) blijven plakken...gekke Tineke! Vannacht is ze vanuit Prachuab dus met de bus naar Bangkok vertrokken en vanuit daar linea recta door naar de grensovergang met Cambodja, door naar Phnom Penh...goed voor zo'n 22 uur busplezier...je zult maar gek op reizen zijn. Ach...zo'n 5 jaar geleden haalde ik die spuchten ook nog uit. Ik belde haar in mijn lunchpauze en ze is al over de grens. Vanavond tussen 8 en 9 zal ze er waarschijnlijk zijn...mag ze de volgende morgen meteen weer door met ons voor de volgende 300 kilometer (nog 'ns 5 á 6 uur)...omdat ze toch al zo van reizen houdt!

Net aangekomen...en gesloopt!

Tussendoor nog even wat minder (kan beter zeggen slecht) nieuws. Dit keer is het niet letterlijk geciteerd, maar het komt van betrouwbare bron. Het gaat momenteel niet zo goed met Danny. De chemo en bestralingen beginnen hun tol te eisen. Ik kreeg eerder deze week nog een mail dat hij het eten niet binnen kon houden en zijn rug verbrand was van de intensieve bestralingen. Gisteravond kreeg ik te horen dat hij naar het Radboud-ziekenhuis in Nijmegen (gespecialiseerd in kanker) is overgeplaatst omdat hij al 4 dagen niet kon eten en alleen maar overgaf terwijl er niks meer over te geven viel. Hij ligt nu aan het infuus en ik wacht op beter nieuws. Loop al de hele dag met een knallende hoofdpijn rond, malend om wat er komen gaat...wat uiteraard niet helpt...maar ja...ik ben ook maar mens. Heb in alle verwarring nog flink bonje met Dara gehad. Het ging nergens over. Hij wilde alvast een hotel boeken, dus ik moest Tineke bellen of ze vandaag nog aankwam...ik reageerde nors en kortaf (wat natuurlijk niet nodig was) waardoor hij weer (begrijpelijk) geïrriteerd raakte en ophing. Ik heb me verontschuldigd en uitgelegd hoe ik me voel...dat luchtte ons beiden op. Cambodjanen gaan over het algemeen luchtiger om met thema's betreffende ziekte en dood.

Chemo...je zult het maar in je lijf moeten krijgen...pfff!

Ik hou mijn meditaties nog steeds vol, elke morgen vóór 6 uur, al heb ik er met alle emotionele bagage momenteel best wel moeite mee. Meditatie klinkt vaak als gaan zitten en concentreren, maar het is meer dan dat. Het is echt een discipline. De laatste dagen dralen mijn gedachten weer van hot naar her en moet ik mezelf bijna tegenhouden om niet op te springen van ongeduld. Door het vele lezen over Boeddhisme en meditatie weet ik dat dit normaal is en ook weer vanzelf voorbij gaat. Ik ben vol vertrouwen...nu moet ik het langzaam maar zeker vanuit meditatie overbrengen naar het dagelijks leven...en dat is nou juist het allermoeilijkste, maar ik doe hard mijn best.

Hier sla ik me ook wel doorheen!

Ondertussen probeer ik mijn gedachten wat af te lijden door wat aan mijn "peper project" te werken. De kilo's zijn al verdeeld over seal-zakjes, ik heb netjes etiketten gemaakt met hoeveelheid, soort, herkomst en een THT-datum. Ik hoop dat ik de eerste paar kilo aan Tineke mee kan geven, dat spaart me veel kostbare dollars die ik liever ergens anders in stop. Nu nog een marketing plan opzetten. Dit vind ik persoonlijk het allermoeilijkste want hoe breng je het spul nu aan de man? Ik zoek dringend verkooppunten, liefst kleine zaakjes en restaurantjes, et cetera. Ik woon ook niet in Nederland, anders zou ik even overal persoonlijk aan kunnen kloppen. Mensen die hier veel ervaring mee hebben...als je tips voor me hebt en me een beetje kunt helpen, dan zou ik dat zeer waarderen. Het is tenslotte ook voor het goeie doel. Ook mensen die tips hebben met betrekking tot transport...dat is het grootste financiële struikelblok...reageer asjeblieft. Betaal nu zo'n $20,= per kilo! Wel gewoon per post tot nu toe...ik moet klein beginnen.

Verpakt en netjes gelabeld...klaar voor de 1e zending!

De "finishing touch" moet ik nog bewerkstelligen; een traditioneel Cambodjaanse verpakking en een duidelijk label (mini-boekje) en een full-colour brochure. De ideeën staan al grotendeels op papier, nu nog iemand die het grafisch in elkaar kan sleutelen...het moet tenslotte professioneel overkomen. Mijn handen de komende tijd vol met werk, aldus...maar dat houdt me van het piekeren af!

'n Soortgelijke verpakking als deze zal het gaan worden

Doei!

Ps. Bedankt nog voor het telefoontje en de foto's Lo...was fijn om je stem even te horen...en geruststellend! XxXx