Heppie bursdeej & Schoolreisje...

Hallo allemaal,

Dit keer wat langer dan 'n week tussen het laatste bericht, ik had er simpelweg geen tijd voor. Ik heb alle mondelinge tests inmiddels volbracht, hier en daar nog eentje misschien, voor degenen die afwezig waren. Tevens een klein geluk bij 'n ongeluk wat betreft de klas die ik vervang. Deze klas zou in de middag blijven, maar per vergissing verhuist ook deze klas naar de morgen, dan heb ik helaas (ongemeend) mijn eigen klassen. Dus vanaf maandag 1 augustus heb ik weer mijn gebruikelijke werkschema. Ik ben enorm opgelucht want voor die laatste 10 dagen (10 uur) zou ik uiteindelijk nog zo'n 10 uur extra (onbetaald) werk erbij krijgen. "Bedankt voor het foutje"! 

Blij dat ik er vanaf ben!

Ik snap het hele schoolsysteem hier in Cambodja niet. Waarom moeten ze nou elke maand wisselen? De ochtenduren worden verruild voor de middaguren. s' Morgens Khmer (Cambodjaans en andere vakken) en s' middags Engels en omgedraaid. De logica gaat aan mij voorbij, betekent alleen dat ik nog meer namen moet onthouden! Het werkt ook voor geen meter, want na 12 lesweken is het semester voorbij en moet je per leerling een beoordeling geven. Heb ze verdomme net leren kennen...alleen de boeven en de studiebollen ken je. De grote middenmoot is gewoon raden en voor de vuist weg een cijfer op papier knallen, dus...

Soepie...met vis & zeevruchten.

Woensdag de 27e met Dara, zijn zus, schoonbroer en de kleine uit eten. Voor het eerst mijn verjaardag vieren op een manier als nooit tevoren...zonder vrienden en familie. Was even slikken en Dara had het etentje als ware op touw gezet, uiteraard mocht ik zelf de duiten schuiven. Omdat ik geen zin had om op mijn eigen verjaardag een beetje voor me uit zitten te staren en voor 90% naar Cambodjaans gekwetter te luisteren. Ik besloot aan het einde van mijn laatste les, een van mijn leukste studenten en 2 collega's van me  (Paul en Andy) uit te nodigen om mee te gaan, zodat ik voor mezelf toch nog 'n verjaardagsgevoel kon kweken.

Van links naar rechts; ikke, Paul, Andrew & Baksim

Eerlijk gezegd heb ik niet zo'n hoge pet op van zijn familie omdat ze me in het begin wat minachtend hebben behandeld. Ze gaan hier wat stroever met homoseksualiteit om en publiekelijk doen ze alsof ik "'n vriend" van Dara ben. Als ik op bezoek ben speel ik het toneelstuk mee (maar niet van harte), om Dara niet te krenken en speel verder wat met de kleine tot we weer kunnen gaan.

Dara met zijn neefje

Bijna 2 uur bij het soeprestaurant gezeten, paar pilsjes gedronken en toch flink wat afgelachen. Het was te laat voor de taart van zijn zus, dus het kaarsje heb ik symbolisch op skype met Marley en Dara uitgeblazen. Dara at een kwart en ik heb de rest verorberd! Was maar een klein taartje hoor en ik vond het zonde om weg te gooien, hihi.

Pitchu bewaakt de taart...

Ze maken er wat moois van hier, hieperdepiep...

Het lesgeven op AAA gaat met enorme schreden voorwaarts, iets wat ik van de studenten op school niet vaak kan zeggen. We hebben haast driekwart van het boek volbracht en het einde (midden oktober) komt langzaam dichterbij. Ik heb nog geen inzicht in de "verjaardagsinkomsten" die hiervoor gedeeltelijk bedoeld waren, daar moet ik nog over skypen met mijn bestuur. Ik zal hier spoedig over berichten. Iedereen alvast hartelijk bedankt. Overmaken van donaties hiervoor kan nog steeds, uiteraard!

Rekeningnummer  153954191 t.n.v. "Stichting Cambodja-Kids" o.v.v. "Boeken AAA"

Nog 'n keertje in de herhaling...ik heb ze echt nodig, zonder boeken...geen les

Pitchu is inmiddels in de volgende fase belandt; ze is geslachtsrijp, help...een loopse teef! Daar wil ik zo snel mogelijk iets aan gaan doen...heb geen behoefte aan puppy's in een land waar honden in de regel als straatvuil of handelswaar gezien worden. Ik vind eentje voldoende in ons knusse woninkje, dus "het mes erin". En dat mes erin wordt in Azië vaak letterlijk genomen. Ik las laatst een (voor westerlingen) afschuwwekkend artikel op internet. Sla de volgende 2 paragrafen over als je niet tegen dierenleed kunt.

Het artikel was allereerst door een Cambodjaan geschreven en barstte uiteraard (zie het dagelijks bij mijn studenten) van de taalfouten. Daar overheen lezend las ik dat er dagelijks zo'n 100 honden in Phnom Penh gebruikt worden als voedsel! Er ligt zowaar een gespecialiseerde slager bij mij om de hoek! Geen zwerfhonden, maar honden die worden geleverd vanuit het platteland en hier voor minimaal het vijfvoudige bedrag per kilo verkocht worden. Erg gewild bij Chinezen, Vietnamezen en sommige Cambodjanen. Voor ons onbegrijpelijk maar heel rechtdoorzee bekeken: "waarom is het eten van hond zielig en het eten van een varken niet"? Varkens zijn vaak zelfs slimmer dan de door ons geliefde viervoeters.

Slang op de BBQ...doodgewone Cambodjaanse snack!

Alleen om het feit dat wij honden als huisdieren zien, vinden we het uiterst harteloos als ze in andere culturen als voedsel worden behandeld. Het idee erachter doet ons walgen. Ik moet zelfs bekennen dat ik het in 2007 in Laos, onder invloed van wat drank en in gezelschap van een aantal culinair geïnteresseerde Oostenrijkers, heb geproefd. Het was zo taai als rubber al was de smaak niet echt vies, maar al snel na de eerste hap werd ik overmand door een enorm schuldgevoel. Mijn hond "Snowy" leefde nog en ik zag hem voor me, terwijl ik van een soortgenoot peuzelde! Ik zal het waarschijnlijk nooit meer eten, maar heb wel meer dierlijk voedsel gegeten wat westerlingen afstoot, waaronder slangen- en krokodillenvlees, krekels, larven, vogelspinnen, half-uitgebroede-eendeneieren en ga maar door. Toch kreeg ik rillingen van de foto's van gegrilde-, gevilde- en uitgebeende honden die bij het artikel geplaatst waren. Katten schijnen ook steeds vaker gegeten te worden...wederom hoor ik mensen hardop denken; "waarom woon je toch in godsnaam in zo'n raar land"?

Meer lezen?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hondenvlees

Vette kip man!

Modderige markt

Bloemen verkopen in de stromende regen

Gisteren ben ik op schoolreisje geweest. Afgelopen week aangemeld als vrijwilliger omdat er te weinig begeleiders waren. Paul en Andy gingen ook mee, dus succes verzekerd. Om 5 uur op want om 6 uur "zou" de bus vertrekken. Ik ken de Cambodjaanse opvattingen omtrent tijd inmiddels, dus toen ik er om 6 uur ook echt was, was ik in zijn geheel niet verrast toen de bussen tegen half 8 pas in beweging kwamen. Gelukkig geen schreeuwerige kids in mijn bus, maar de dag begon met regen en dat zou uiteindelijk het relaas blijven.

Paul en Andrew lopen laatste stuk met hun groep...balen

 Bij aankomst in Kirirom, een berg met waterval en een resort / natuurpark aan de voet ervan eerst bij een lokale markt voedsel inslaan. Een modderige bedoeling en de prijzen waren toch redelijk aan het toerisme aangepast. Lunch voor leraren was gelukkig verzorgd, dus ik hoefde mijn inmiddels verbeterde communicatie-staaltjes niet te gebruiken. De schoolleiding besloot niet de berg op te gaan i.v.m. het slechte weer. De dag zou in het natuurpark gesleten worden. Bij aankomst daar werd het besluit weer herzien, wat de stemming weer opbeurde. Alle Cambodjaanse besluiteloosheid bij elkaar opgeteld zorgde ervoor dat we pas na 12-en de finish op de berg bereikten. Meer dan de helft van de leerlingen en begeleiders hadden minder geluk. 'n Dikke kilometer vóór eindbestemming veranderde de weg in een modderbaan met diepe plassen, waardoor een aantal chauffeurs niet meer verder wilden aangezien ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen bus...lafaards!

Waterval (waar?) en stro-hutjes op de achtergrond

Een enorm opgeblazen toeristische attractie wachtte ons op in de stromende regen. Ik had het eerder een snelstromende rivier met hier en daar een rotsblok genoemd, maar vooruit...laten we de pret niet bederven. Het merendeel van de tijd brachten we door in de strohutjes, speciaal langs het "vallende water" opgetrokken om te eten en ouwehoeren, de meest favoriete bezigheden van elke Cambodjaan. Spontaniteit was er alom, veel leerlingen lieten zich niet tegenhouden door het weer en namen dapper een uitgebreide duik in het vrij koude water. Op school zitten ze vaak in de klas met een vest aan en klagen dat het koud is, werkt de airco niet dan is het ook niet goed, lijken wel Nederlanders...weergekken!

Baksim en ik trotseren de enorme waterval, haha!

Terwijl het Cambodjaanse personeel bij elkaar zat (beetje saai) om de lunch te verorberen, werden wij (Andy, Paul & Ik) rijkelijk getrakteerd op vis, kip, rijst en andere lekkernijen door de studenten. Als er een volk enthousiast voedsel deelt, dan moet ik weer roepen "Cambodjanen"! Uit respect toch 10 minuten bij de "lerarenhut" doorgebracht om vervolgens weer terug te zoeven naar de hyper-enthousiaste leerlingen, "waren ze maar iets enthousiaster op school", dacht ik nog stiekem. Maar dit enthousiasme is grotendeels te danken aan het feit dat Cambodjaanse kinderen en tieners haast nooit ergens komen, zelfs niet in eigen land. Dus áls ze dan 'n keer de kans krijgen, genieten ze er driedubbel van.

Studenten uit mijn bus genieten uitgebreid van hun lunch...

...dat de jeugd bier lust wordt niet onder stoelen of banken gestoken!

Wat bij ons uit den boze zou zijn schijnt in de Cambodjaanse samenleving (nog) sociaal geaccepteerd te zijn. Leerlingen sjouwen met dozen bier, velen net 14 jaar oud, om de pret nog wat aan te dikken. Leraren delen vrolijk in dat vertier en de leiding bekijkt het tafereel onverschillig. Dus wie zijn wij dan om "nee" te zeggen als we een pilsje aangeboden krijgen. Ook dit tafereel hoort bij wat je misschien "onderdeel van de cultuur" moet noemen en "nee" zeggen zou wederom overkomen als een sociale afwijzing. Dit is hun manier om de tekortkomingen op school in een positiever daglicht te stellen. "Steekpenningen" zou je zeggen; gedeeltelijk is dat waar, maar er zit meer achter. Praten over gevoelens en ander gedachtegoed is cultureel nog vrij onacceptabel, met delen en kleine cadeautjes geven betonen ze hun respect en affectie.

Weer of geen weer, plezier maken we!!!

Na 2 uurtjes dikke pret moesten we toch nog naar het natuurpark. Het was inmiddels opgehouden met zachtjes regenen en na een half uur in het park door de stromende regen gelopen te hebben (er was tenslotte voor betaald en we waren toch al doorweekt) gingen we uiteindelijk huiswaarts. Ik had mijn half defecte camera toch maar meegenomen. Ik heb net zo lang geflikflooid onderweg, totdat ik een paar standen en instellingen vond die wel werkten, waardoor ik toch nog wat plaatjes heb kunnen schieten.

Als bewijs nog ff 'n kiekje in de stromende regen, dank u!

Op de terugweg heb ik toch nog wat bedroevende beelden moeten verwerken. Toen we de berg op en af reden, werd ik geconfronteerd met de alomtegenwoordige gevolgen van armoede. Jonge meisjes die bloemenkransen verkochten, achter elk voertuig aanrennend op blote voeten. Kindjes van amper 5 jaar oud, langs de weg op hun knietjes in de modder, doorweekt en letterlijk roepend; "geld alsjeblieft", terwijl ze door voorbijrijdende auto's worden genegeerd en bedolven onder de opspattende modder...hartverscheurend. Je voelt je machteloos want als je ze geld geeft, voed je het probleem. Het lijkt passerende Cambodjanen niet te deren, ze kijken nauwelijks op, maar ik durf het niet te beweren, want ik kan niet in hun hoofden kijken...en ik heb het ze niet gevraagd...misschien iets voor de volgende keer.

Rond half 6 waren we terug op school en ik was net iets te laat om in te klokken... ja, ik moest nog lesgeven tot 7 uur! Had gelukkig wat voorbereid dus verder was het anderhalf uur lang opdrachten invullen en antwoorden geven. Daarna Andy opgepikt, wat pilsjes gekocht en onderuitgezakt bij mij thuis dvd gekeken. We hebben ons plat gelachen. "Hall-pass", met Owen Wilson. Heb in geen jaren zo'n goeie comedy gezien. Kwestie van smaak misschien, maar het proberen waard.

Lachen, gieren, brullen...

Vandaag was ik doodop en heb naast dit verhaal ook nog 2 dvd's gekeken. Ik had geen zin in huishoudwerkzaamheden, want die doe ik al zo vaak. Vormt een van de eeuwig durende meningsverschillen tussen Dara en mij. Ik dacht echt; "ik steek geen vinger uit". s' Zondags gaat Dara meestal laat in de middag naar zijn zus om mij stilzwijgend "ruimte te geven" om schoon te maken. Toen hij rond 6 uur terug kwam keek hij wat onaangenaam verrast. Ik was dit keer niet van plan om bij te geven. Uiteindelijk had hij de boodschap begrepen. "Als jij de afwas en het gasfornuis doet, dan poets ik de vloer", pleet hij diplomatiek. Ik had bewust meegewerkt aan de berg die inmiddels zo'n halve meter boven de afwasbak uittorent in de hoop dat hij daar op zijn vrije dag (gisteren dus) 'n keer uit zichzelf aan zou beginnen...niet dus! Vandaar mijn ergernis en weigering...de vloer is inmiddels spik en span (haha) en ik ga voordat ik het bed induik nog ff die afwas klaren, doel bereikt!

Lichtelijk overdreven...

Tot slot nog een filmpje waarbij ik zowat stikte van het lachen. Laatst een poging gewaagd om Pitchu aan hondenvoer te wennen. Ik heb bij een echte hondenwinkel behoorlijk prijzig voer gekocht, omdat ze het goedkope spul niet eens aanraakte. Hier krijgen honden alles wat de mensen overlaten. Wat wij de hond niet geven omdat we bang zijn dat ze stikken, krijgen ze hier. Afgekloven kippenbotjes en visgraten met nog wat restjes vlees en rijst. Met pijn en moeite meng ik het voer met wat gekookte kip die ik zorgvuldig sorteer en rijst en probeer steeds meer "droogvoer" toe te voegen. Ze wacht vaak net zo lang tot de buurvrouw haar wat "afval" geeft en laat mij dan met het "goeie spul" zitten. In het filmpje heeft ze al dagen niks extra's van de buuv gehad en dus moét ze mijn spul eten. Heb nooit geweten dat een hond met "lange tanden" kan eten, maar zie het bewijs...ze filtert zelfs de brokjes uit de rijst, want de rijst eet ze nog net wel. Ik geef mijn westerse tactiek op...Pitchu wordt een echte Cambodjaanse hond!

Tot de volgende keer maar weer...