Verlovingsfeest & Renovatie AAA hervat!

Hallo alweer,

Even een samenvatting van de meest belangrijke gebeurtenissen vanaf het laatste bericht;

Pitchu's nieuwe rustplek, de badkamer!

Dara's dinerfeestje ter ere van zijn op komst zijnde verjaardag (5 dagen te vroeg!), was voor mij wat minder geslaagd. Zoals gezegd had ik de hele dag staan koken en net voor hun komst kreeg ik de volgende mededeling; "mijn nieuwe collega's weten nog niet dat we een relatie hebben en je moet doen alsof je mijn huisgenoot bent"...verdomme 10 jaar over gedaan om uit de kast te komen, moet ik er weer in! Ik begrijp de culturele druk, maar ik kan dat acteerwerk niet meer opbrengen. Cambodjanen hebben sowieso de neiging om je het hemd van het lijf te vragen, vooral of je getrouwd bent en wat je allemaal doet...dus toen ze er daadwerkelijk waren, ging het wat stroef.

Prestatiegericht Cadeau; een lederen werkmap!

 Ik gedroeg me als 'de huisgenoot,' en na het eten draaide ik me om naar mijn laptop. Ik bootste een nep-werksfeer na, tot zichtbare ergernis van Dara...ik kon me gewoon niet mengen in de gespreksstof. Ik kan dat gelieg niet meer hebben...ik ben wie ik ben, wie dat niet accepteert blijft maar weg! Heb Dara na afloop gezegd dat dit mijn laatste acteer-etentje was, volgende keer zonder mij. Zijn gasten kwamen overigens 'op Cambodjaanse wijze' een uur te laat en waren vervolgens binnen 2 uur weer weg. Kon ik te minste weer opgelucht mezelf zijn!

Aankomst op het verlovingsfeest

 Het verlovingsfeest van Enrique en Seca was mijn eerste "op zijn Cambodjaans" en wat een erg serieuze ceremonie lijkt, is voor de moderne Cambodjaan en zeker voor mij als buitenlandse "Infiltrant" eigenlijk niet meer dan het in ere houden van traditities. Net als Sinterklaas vieren, maar dan anders. Flink wat poespas in de vorm van "formele" gesprekken tussen de ouders van de bruid en de nieuwe echtgenoot, gekleed in een jasje van overdadige fruit offerandes en doorsluizen van envelopjes en eventueel het aanbieden van de bruidsschat. Omdat Enriques ouders inmiddels te oud zijn om te komen, werd hij bijgestaan door zijn Spaanse vriend Daniel, tevens de werkgever van Seca.

Enrique met bos rozen

Ouders van Seca

Zonder heisa omschreven gaat het als volgt; de ouders van de bruid verklaren dat hun dochter geen andere scharrels heeft en normaliter doen de ouders van de bruidegom hetzelfde. Daar wordt dan zo'n kwartier over geklessebest en dan wordt toegezegd (of niet). Dan worden de overdadig versierde manden met fruit aangeboden en eventueel het geld (de bruidsschat) maar dat kan ook later in privé. De toekomstige bruid krijgt een bos bloemen van haar verloofde en dan worden de ringen uitgewisseld en nog een mondvol woorden.

Een van de vele fruitmanden

Bevestiging van het aanzoek

Daarna gaat iedereen in reces voor een uur of 2 en wordt er gegeten. Tijdens de ceremonie worden ook zoetigheden, fruit en drinken aangeboden aan de gasten om de honger tussendoor te stillen. We gingen rond het middaguur naar 'Tonle Bassac', een buffetrestaurant, met gelukkig voor mij een ruim aanbod in vleesloos voer. Dankzij de vloedgolf aan overbodig veel fruit, ging ik daarna met een flinke zak vitaminen en een doosje Cambodjaanse zoetigheden (lijkt 'n beetje op Turks fruit) naar huis. Heb er de afgelopen week heerlijk van genoten. De zoetigheden heb ik mee naar AAA genomen. Wat moet een familie anders met 25 kilo fruit,...weggeven dus!

De ringen...

Nog even saampjes op de foto...klaar is kees!

Alles bij elkaar had het zo'n 4 uur geduurd. De ceremonie zelf had wat mij betreft ook in 5 minuten gekund. "Ik wil met jullie dochter trouwen, vinden jullie dat goed"? Even wachten op de toezegging, bosje bloemen, ringen om...klaar! Al die omslachtigheid, 't kost zoveel tijd en in dit geval ook nog ns behoorlijk wat geld. Dara moest daarna onmiddellijk op weg naar Siem Reap voor zijn werk. De rest van de week zou ik alleen doorbrengen. Een verademing omdat ik een week lang bevrijd zou zijn van zijn wanorde en geknoei, maar zeker ook een gemis in huis.

Dara was in Siem Reap tijdens zijn verjaardag afgelopen donderdag en dat vond ik best sneu, kon er zelfs niet van slapen. Als pleister op de wond kreeg hij als verrassing van zijn collega's in Siem Reap een taart. Dara vond het werk in Siem Reap erg leuk. Zijn collega's daar zijn erg gastvrij en werken samen als één familie. Hier in Phnom Penh is dat wel anders. Dat komt met name omdat ze een bullebak van een Franse manager hebben. Hij behandelt de 'Khmer' alsof ze slaven zijn met geen greintje respect voor culturele verschillen en tolereert geen enkel weerwoord...zijn wil is wet. Dat staat Dara nu al tegen, dus ik weet niet hoe lang hij dat met zijn 'mondige' karakter nog blijft volhouden. Bovendien werkt hij momenteel gemiddeld 12 uur per dag (6 dagen per week), terwijl de officiële kantooruren net als bij ons van 8 tot 5/6 zijn. Voor de overuren krijgt hij geen cent meer. Ondanks dat hij nu bijna het dubbele verdient, had hij met zijn vorige baan enorm veel vrijheid en werkte thuis. Hij had er gemakkelijk nog een parttime baan bij kunnen nemen. We zullen zien hoe het loopt.

Collega's met hun kinderen in Siem Reap

Zondagmiddag zou ik zoals gezegd iets voor "Internationale kinderdag" doen, ware het niet dat er precies één kind te bespeuren was. De anderen waren dat weekend naar hun ouders. Ik heb de tijd nuttig besteed door met Meneer Sopha en Mevrouw Metry van 'Apsara Arts Association' de renovatie door te spreken. Intussen kan ik blij vermelden dat het plafond in het 'meidenverblijf' (zie foto's) er in zit. Deze week is de elektrische bekabeling aan de beurt. Ik vond eigenlijk dat dat eerst zou moeten, maar het gaat met goedkeuren van Jochen, op de Cambodjaanse manier. Overal plastic strips dus...maar vooruit, niet zeuren...er komt schot in de zaak.

Plafond voor betimmering

Jochen komt komende donderdag eindelijk na 9 maanden zelf weer even poolshoogte nemen. Eerst 3 dagen, daarna geeft hij een fotografiecursus in Myanmar en komt hij nog 2 weekjes terug. Als afsluiter van zijn verblijf willen we de renovatie afgerond hebben en officieel laten openen door de Duitse Ambassade, die hebben tenslotte ook $2000,=  gesponsord. Dan zijn we echter nog niet klaar maar komt de volgende uitdaging. Geld bij elkaar sprokkelen voor de inrichting en sponsoren vinden voor de continuering van het project. We moeten iemand in dienst nemen voor het toezicht op de meiden (soort 'Nanny') en de maandelijkse kosten (eten, kleding, schoolgeld voor basisonderwijs et cetera) moeten ook ergens vandaan komen.

Mooi bedekt!

Met name daarom, werk ik momenteel dagelijks aan het afmaken van de website. Ik hoop als ik helemaal klaar ben met de opzet en de Facebook- en twitterpagina, dat de stichting wat beter gaat rollen. We hebben slechts een aantal (om precies te zijn 5) vaste sponsoren, te weinig nog om projecten uit te breiden. We vragen niet om veel. Al kun je maar 2, 5 of 10 Euro (meer mag uiteraard ook ;-)) missen, hier kunnen we er veel voor doen. Aan het eind van dit bericht zal ik je er nog eens aan herinneren.

Afgelopen zaterdag kreeg ik plots maagkrampen. Ik kan me niet meer herinneren hoe lang dat geleden was. Zeker omdat ik geen vlees meer eet, dacht ik dat het risico op maagproblemen te verwaarlozen was. Niet dus! Ik kan me ook geen voorstelling maken waar het van kan zijn, aangezien ik al dagenlang mijn eigen maaltjes kookte...misschien niks met eten te maken. Ik heb ook al 'n dikke week 'n koortslip, dus misschien 'n virusje? Ik nam per uitzondering een 'spasfon', een effectief pilletje. Krampen verdwijnen meestal binnen 'n half uur, ook deze keer.

Omdat 't helpt!

 Nou neemt het hoogst waarschijnlijk niet de oorzaak weg, maar ik had geen zin in gesukkel. Ik neem zelden medicijnen en ook nu heb ik er slechts één geslikt. De mildere krampen van de laatste dagen heb ik op een natuurlijke manier geïncasseerd. Zo licht mogelijk gegeten (rijstsoep met groente en gember), maar ik kon mijn koffie niet laten staan. Ik weet dat het niet goed is, maar ik laat al zoveel dat ik me 'mijn koffie' niet laat afnemen. Vanmorgen voelde ik me al stukken beter, ook de koffie viel goed en ik heb weer boterhammetjes met echte boter, pindakaas en zelfgemaakte mango jam (yummy) gegeten. Nu hopen dat het zo blijft.

Gaat alweer stukken beter!

Ondanks de krampen ben in zondag toch naar de kids gegaan. We hebben 'Mandala's' gemaakt. Voor de leek; cirkelvormige tekeningen die iets over je persoonlijkheid kunnen zeggen of de stemming waarin je verkeerd. De kleuren die je kiest, zeggen iets over je stemming. Het spreekt voor zich dat hoe lichter de kleuren die je kiest, des te vrolijker je stemming. Ik ben verder niet gaan analyseren, dat is moeilijk uit te leggen aan de kids en ze genoten er toch al van...meer is niet nodig!

Kleuren...

...uitknippen en op gekleurd papier plakken

Mooi he?!

De  kleurpotloden die ik de laatste 5 maanden gebruik waren wederom een miskoop. Kocht begin van dit jaar 7 goedkope sets. Omdat ze veelvuldig gebruikt worden, vallen ze regelmatig en ouders met kleine kinderen weten waar ik het over heb. Ze breken van binnen. Vervolgens slijp je ze totdat je een ons weegt en hou je van die 'kleuterpodloodjes' over. Elke keer breekt de nieuwe punt weer af. Weer een les geleerd. Zondagavond liep ik toevallig tegen een aanbieding aan van een goed merk, Staedler. Ik kocht meteen 10 sets (12+goud&zilver gratis) en omdat er een verharde laag om de kleurkern zit, breken ze nauwelijks. Ook de viltstiften die ik 'n hele tijd geleden voor 'n prikje op de markt kocht behoren in de categorie "miskoop". Na 5 keer gebruiken, waren ze opgedroogd. Voor een paar dollar meer, gaan ze wel een jaar mee...uiteindelijk bespaar je dus geld én ellende.

Die rooie is alleen nog nuttig voor kleinduimpje!

Voor 'n paar cent meer; Staedler met ABS (Anti Breek Systeem)

Tot slot nog even teruggekomen op het plan "Redt Apsara Arts Association". Na de verbouwing hebben we een minimum budget nodig om de maandelijkse kosten van de inwonende meiden te dekken. In beginsel 6, later waarschijnlijk meer. Voor 6 kinderen elke dag eten, stroom en water, schoolgeld, boeken en af en toe wat nieuwe kleding. Jochen doet zijn uiterste best om structurele sponsoren te krijgen in Duitsland en ik hoop met "Stichting Cambodja-Kids" daaraan bij te kunnen dragen. Dat hangt mede af van jullie 'support'. Wil je steunen met een eenmalige- of  maandelijkse gift groot of klein, elke euro is welkom en ik zorg er persoonlijk voor dat het goed terecht komt. Maak je bijdrage over op bankrekeningnr. 1539.54.191 (Rabobank) t.n.v. 'Stichting Cambodja-Kids' o.v.v. "Redt AAA" (of je eigen boodschap). Namens de kids en mij alvast hartelijk bedankt!

Pitchu voelt zich helemaal thuis tussen de kids van AAA

Tot snel