Kantoorleed voortgezet

Poeh eeh (uitdrukking van Tommie van Sesamstraat)


Het valt toch niet echt mee...zo'n website opzetten. Ik dacht er afgelopen week wel mee gedraaid te komen, maar het viel behoorlijk vies tegen. Ik steek er werkelijk elke vrije minuut in, maar elke keer komt er weer iets bij. De pauze op het werk, de middagpauze thuis, het hele weekend door. Inmiddels ben ik er al een maand mee bezig. Dat komt met name door mijn perfectionistische trekjes. Ik blijf dingen aan't veranderen, waardoor ik die verandering steeds op alle 43 pagina's (!) van de website moet doorvoeren...'n beetje overdrijven mag ik daarbij toch wel? Met een weekje hoop ik toch echt klaar te zijn!

Het begint er steeds meer als een echte website uit te zien!

Afgelopen vrijdag moest ik daardoor opnieuw op de massagetafel. Ik voelde me 'n oud mannetje van tachtig en ik heb reeds een pak warmtepleisters met chilipeper versleten. Zaterdag kwam ik op het idee om de doorgezakte bureaustoel aan de kant te smijten en zette er een keukenstoel met een sierkussentje op de zetel voor in de plaats. Die heeft dan wel geen wielen (welke toch al niet meer deden wat ik wilde en je krijgt van die zwarte strepen op de vloer) maar ik zit precies met mijn knieën in een hoek van 90 graden en een rechte rug. Aangezien ik me geen nieuwe stoel kan permitteren, het proberen waar. En warempel...het resultaat was zondag al te merken. Nek is al iets minder stijf.

Doe nog maar 'n doosje!

Daarnaast dwing ik mezelf nu om elk uur 5 minuten vanachter de laptop te verdwijnen. Ik doe wat strekoefeningen, heb 2 werkbladen met 'kantooroefeningen' van internet geplukt en geplastificeerd op de muur geplakt en ga wat drinken...want zelfs dat vergeet ik. Zelfs op de verjaardag van Outhdom (neefje van Dara) die 4 werd zat ik in kleermakerszit te werken. Het was een Cambodjaanse picknick-verjaardag (geen stoelen, alleen van die matjes op een houten vloer in een hut die op het water uitkijkt. Normaal vind ik dat wel een rustgevend idee, zo dicht bij de natuur, vooral als je doordeweeks in een betonnen stad woont.

Lekker aan het water...

Verjaardagstaart enigzins beschadigd...

Ware het niet dat de halve stad in het wiekent gaat picknicken, dus het gesnater en gekwetter bereikt soms oorverdovende volumes. Ik was blij dat we 2 uur later na het uitblazen van de kaarsjes alweer naar huis konden, ik wou verder en de batterij van de laptop was leeg. Er waren trouwens maar 4 mensen, waaronder de jarige jop zelf, zijn nichtje en grootouders die een stukje taart bemachtigd hadden. Na een ongelukkige beweging lag de taart op zijn kop op de planken vloer, precies op het looppad waar alle vieze kaasvoeten overheen schuifelen. Jammer...ik had net zo'n zin in taart.

kaarsjes blazen...

...weg taart! :-(

Maar oké, volgens Krijn, de sponsor van het domein en de webhosting, heb ik me straks wel ruim 1000 eurie uitgespaard omdat ik de website zelf bouw, al heb ik ook een tienrittenkaart voor de masseur nodig. En omdat het voor het eerst is, moet ik nog veel uitzoeken, dus duurt het logischerwijs wat langer. Ik kan je wel beloven dat het er goed uit gaat zien. Ik verander langzaam in een kantoorpik. Wie weet ga ik straks wel in de 'IT-branche' werken, haha!

Pitchu in de wasmand...jagen op gecko's

Het bezoek aan AAA was deze week helaas wat kort, maar tenslotte werk ik aan de website zodat ik straks meer sponsorgelden voor de kids kan binnenhalen. Ik was wel wat teleurgesteld omdat ik constateerde dat de bouw half stil lag. Reden hiervoor was dat de familie de werklui zelf nodig hadden voor het afronden van hun eigen nieuwbouw, waarmee ze zichzelf gedeeltelijk van inkomen kunnen voorzien door ruimtes te verhuren. Op zich niet zo'n probleem, maar ze hebben nu ook een deel van de toekomstige klaslokaal erbij betrokken en dat was niet de afspraak.

De ramen zijn geplaatst

...maar het klaslokaal wordt ongevraagd tot woonruimte verbouwd!

Er wordt momenteel troep gespoten tegen termieten...jakkes!

Ik sprak Jochen over Skype en die was er behoorlijk pissig over. De Duitse ambassade heeft namelijk een gedeelte van die ruimte al gesponsord en dat kan dus problemen gaan opleveren. Ze willen natuurlijk geen geld in een ruimte steken die NIET voor de kinderen bedoeld is, dus daar is het laatste woord nog niet over gezegd. Jochen komt komende zaterdag weer terug uit Myanmar, dus moeten we weer opnieuw in overleg. Cambodjanen hebben vaker de neiging om maar gewoon "ja, doe maar" te zeggen, terwijl ze ondertussen gewoon hun eigen plannen voortzetten. Dat wil nogal eens wrijving geven en zo leer je soms op een vervelende manier de mindere kanten van de Cambodjaanse cultuur kennen. Ik hou jullie op de hoogte over de afloop.

De groeten!

Stijve nek & regen, regen, regen...

Daarrr ben ik weer,

Hallo lieve lezers. Terwijl de verbouwing bij 'AAA' in volle gang is regent het er op los in Cambodja. Het mooie van regen is dat regen niet discrimineert, iedereen wordt nat; jong, oud, rijk, arm, lang, kort, maakt niet uit. Enkele uitzonderingen daargelaten natuurlijk...koningen en premiers worden door hun onderdanen droog gehouden, maar zonder hen zouden ook zij nat worden. Ik ben afgelopen week 3 keer doorweekt thuisgekomen. Het openbare leven wordt er in Cambodja door ontwricht en alles staat op een lager pitje. Bedrijven, scholen en andere instellingen tonen begrip voor de situatie als je eens te laat komt.

Naden plamuren

Afkrabben

Voorstrijken

Buitenwand al mooi gesaust!

Sommige leerlingen blijven zelfs thuis tijdens een vette regenbui omdat ze geloven (Cambodjanen hebben af en toe vreemd bijgeloof) dat het ongeluk brengt. In letterlijke zin klopt dat natuurlijk wel want de wegen zijn glad, dus logischerwijs is er een grotere kans op ongelukken. Ik heb een gruwelijke hekel aan elke vorm van regenbeschermende artikelen en dus kies ik er vaak bewust voor om bij lichte regen, al heb ik een ruime 'regenponcho', een beetje nat op plaats van bestemming aan te komen, koud is het hier toch niet. Onder die dingen zweet je enorm, dus nat wordt je hoe dan ook.

Afgelopen vrijdag had ik fout gekozen, het ging steeds harder tekeer en de weg veranderde in een mum van tijd in een rivier. Ik reisde tussen 2 werkplekken, maar moest besluiten om me thuis te gaan omkleden want ik was net een verzopen kat. Dat ik 20 minuten te laat was scheen niemand iets te interesseren. Zaterdag was het opnieuw raak, ik was doorweekt tot op mijn ondergoed. Omdat het toch niet natter kon en ik mijn fotocamera bij me had, besloot ik op de markt wat plaatjes te schieten en een filmpje te maken, terwijl ik ondertussen mijn wekelijkse groentenvoorraad insloeg.

Eerder varen dan rijden!

 Binnen de kortste keren stond het water tot mijn enkels. Hier en daar liepen ongefortuneerde bromfietsbezitters met hun afgeslagen stuk ijzer door de plassen. Auto's stonden hier en daar stil met het water tot aan de deurposten en de regen bleef tot midden in de nacht doorkletteren. Chaos overal, doch niemand maakt zich er ogenschijnlijk druk over...het hoort bij het leven!

Jochen is inmiddels gearriveerd, maar vertrok na 2 dagen alweer verder naar Myanmar, daar geeft hij een fotografie-cursus. Dat is zijn werk als free-lancer. Eerst geld verdienen, dan uitgeven. We hebben afgelopen zaterdag de belangrijkste zaken voor de toekomst van de kinderen van "Apsara Arts Association" doorgesproken en over een dikke week is hij weer terug. s' Middags vertrok Jochen en ik bleef nog wat bij de kids hangen. Later in de middag had ik met mezelf afgesproken om aan de website te gaan werken want later die dag had ik een skype-meeting met Krijn, sponsor van de nieuwe website van 'Stichting Cambodja-kids'. Het meeste doe ik zelf omdat hij als grafisch ontwerper weinig tijd heeft. De problemen waar ik op stuit lossen we dan samen op, live via skype! Ik leer vlot bij en dat is een goede zaak voor de toekomst. Zo kan ik in de toekomst het meeste zelf oplossen.

Oefenen 'Apsara make-up'

Oefenen op de xylofoon

Inmiddels heb ik in mijn vrije tussenuren zoveel achter mijn bureau gezeten dat mijn hele nek vast zit. Ik probeer in het begin steeds recht te blijven zitten maar na een tijdje buig ik mijn hoofd ongemerkt naar het scherm toe, wat me behoorlijke nekklachten begint op te leveren. Bovendien heb ik een bureaustoel die een oorlog doorstaan lijkt te hebben, dus dat helpt ook niet echt mee.

Precies op die bobbel zit de pijn

Zijn beste tijd gehad...

Zondag heb ik de middag met de kids doorgebracht. Terwijl zij schilderden, werkte ik aan de teksten van de website. Ik wil de website komend weekend zo goed als klaar hebben. Ik heb de teksten (totaal 18 pagina's) een dertigtal keren aangepast en bijgewerkt. Mijn perfectionistische trekjes beginnen me langzaam parten te spelen, Niet alleen een stijve nek is het gevolg, ik ga ook steeds later naar bed. Vervolgens sta ik weer gewoon om half 6 op met zwarte kringen onder mijn ogen. Middagdutjes zitten er niet meer bij...'doordauwen' is het motto! De teksten stuur ik nog door naar een drietal mensen die ze vervolgens beoordelen op leesbaarheid, ik zie langzamerhand sterretjes.

Kids schilderen

Muykea speelt met de huiskat

 Mijn nek heb ik zondagavond los laten masseren bij de blinden-massage. De eigenaar is zelf ook blind en leidt andere lotgenoten op tot professioneel masseur in zijn uiterst eenvoudig ingerichte massage-salon. Dit keer kreeg ik een massage van een sterke kleine Cambodjaan, die me helemaal murw kneedde. Niks luxe spa, het gaat tenslotte om het resultaat van de massage en niet om welk behang er op de muur zit. Hij past de Japanse 'shiatsu' techniek toe en dat voel je. Bovendien vraag ik altijd voor extra stevige massage, dan werkt het ook. Laatst had ik al eens mijn nekspier verrekt en na een massage van de eigenaar zelf voelde ik me als herboren. Een dag later doet het behoorlijk pijn, maar dat is een teken dat het werkt. Het voelt als spierpijn na een dag flink sporten.

Chantharith zelf aan het werk

 Sinds 'n maand of 3 geleden laat ik me regelmatig loskneden. Zo snijdt het mes aan 2 kanten. Ik voel me na een massage beter en de blinden hebben een waardig bestaan. Veel blinden zijn veroordeeld tot het bedelen voor geld of zingen liedjes op straat om in hun bestaan te voorzien. Een massage van een uur kost amper € 5,=. Mocht je plannen hebben om op bezoek te komen, dan wijs ik je graag de weg naar 'Chantharith's Seeing Hands Massage'! Klik hier om zijn website te bezoeken (alleen Engels)

Blijft interessant...zo'n smartfoon!

Tussentijds blijf ik knommelen aan de website en zal die stijve nek nog wel een vervolgmassage nodig hebben. Misschien is het wel een goed idee om een nieuwe bureaustoel te kopen, ben gister (het was hier Koninginnendag) alvast op onderzoek uit gegaan. Vooralsnog reiken mijn financiele middelen daartoe niet, dus nog even doorbijten. Af en toe opstaan en wat rekoefeningen doen helpt ook. Ik ben soms zo eigenwijs als ik een taak wil afkrijgen, dat ik net zo lang blijf zitten totdat ik klaar ben. Dus die pijn is voor een groot deel aan mezelf te wijten. Hopen dat ik de website snel af krijg is nu het enige wat ik kan doen. Ik laat het je spoedig weten, hou jullie portefeuilles maar alvast klaar!

Pitchu in de knoop bij AAA, gelukkig is haar baarmoeder eruit!

Tot snel

Verlovingsfeest & Renovatie AAA hervat!

Hallo alweer,

Even een samenvatting van de meest belangrijke gebeurtenissen vanaf het laatste bericht;

Pitchu's nieuwe rustplek, de badkamer!

Dara's dinerfeestje ter ere van zijn op komst zijnde verjaardag (5 dagen te vroeg!), was voor mij wat minder geslaagd. Zoals gezegd had ik de hele dag staan koken en net voor hun komst kreeg ik de volgende mededeling; "mijn nieuwe collega's weten nog niet dat we een relatie hebben en je moet doen alsof je mijn huisgenoot bent"...verdomme 10 jaar over gedaan om uit de kast te komen, moet ik er weer in! Ik begrijp de culturele druk, maar ik kan dat acteerwerk niet meer opbrengen. Cambodjanen hebben sowieso de neiging om je het hemd van het lijf te vragen, vooral of je getrouwd bent en wat je allemaal doet...dus toen ze er daadwerkelijk waren, ging het wat stroef.

Prestatiegericht Cadeau; een lederen werkmap!

 Ik gedroeg me als 'de huisgenoot,' en na het eten draaide ik me om naar mijn laptop. Ik bootste een nep-werksfeer na, tot zichtbare ergernis van Dara...ik kon me gewoon niet mengen in de gespreksstof. Ik kan dat gelieg niet meer hebben...ik ben wie ik ben, wie dat niet accepteert blijft maar weg! Heb Dara na afloop gezegd dat dit mijn laatste acteer-etentje was, volgende keer zonder mij. Zijn gasten kwamen overigens 'op Cambodjaanse wijze' een uur te laat en waren vervolgens binnen 2 uur weer weg. Kon ik te minste weer opgelucht mezelf zijn!

Aankomst op het verlovingsfeest

 Het verlovingsfeest van Enrique en Seca was mijn eerste "op zijn Cambodjaans" en wat een erg serieuze ceremonie lijkt, is voor de moderne Cambodjaan en zeker voor mij als buitenlandse "Infiltrant" eigenlijk niet meer dan het in ere houden van traditities. Net als Sinterklaas vieren, maar dan anders. Flink wat poespas in de vorm van "formele" gesprekken tussen de ouders van de bruid en de nieuwe echtgenoot, gekleed in een jasje van overdadige fruit offerandes en doorsluizen van envelopjes en eventueel het aanbieden van de bruidsschat. Omdat Enriques ouders inmiddels te oud zijn om te komen, werd hij bijgestaan door zijn Spaanse vriend Daniel, tevens de werkgever van Seca.

Enrique met bos rozen

Ouders van Seca

Zonder heisa omschreven gaat het als volgt; de ouders van de bruid verklaren dat hun dochter geen andere scharrels heeft en normaliter doen de ouders van de bruidegom hetzelfde. Daar wordt dan zo'n kwartier over geklessebest en dan wordt toegezegd (of niet). Dan worden de overdadig versierde manden met fruit aangeboden en eventueel het geld (de bruidsschat) maar dat kan ook later in privé. De toekomstige bruid krijgt een bos bloemen van haar verloofde en dan worden de ringen uitgewisseld en nog een mondvol woorden.

Een van de vele fruitmanden

Bevestiging van het aanzoek

Daarna gaat iedereen in reces voor een uur of 2 en wordt er gegeten. Tijdens de ceremonie worden ook zoetigheden, fruit en drinken aangeboden aan de gasten om de honger tussendoor te stillen. We gingen rond het middaguur naar 'Tonle Bassac', een buffetrestaurant, met gelukkig voor mij een ruim aanbod in vleesloos voer. Dankzij de vloedgolf aan overbodig veel fruit, ging ik daarna met een flinke zak vitaminen en een doosje Cambodjaanse zoetigheden (lijkt 'n beetje op Turks fruit) naar huis. Heb er de afgelopen week heerlijk van genoten. De zoetigheden heb ik mee naar AAA genomen. Wat moet een familie anders met 25 kilo fruit,...weggeven dus!

De ringen...

Nog even saampjes op de foto...klaar is kees!

Alles bij elkaar had het zo'n 4 uur geduurd. De ceremonie zelf had wat mij betreft ook in 5 minuten gekund. "Ik wil met jullie dochter trouwen, vinden jullie dat goed"? Even wachten op de toezegging, bosje bloemen, ringen om...klaar! Al die omslachtigheid, 't kost zoveel tijd en in dit geval ook nog ns behoorlijk wat geld. Dara moest daarna onmiddellijk op weg naar Siem Reap voor zijn werk. De rest van de week zou ik alleen doorbrengen. Een verademing omdat ik een week lang bevrijd zou zijn van zijn wanorde en geknoei, maar zeker ook een gemis in huis.

Dara was in Siem Reap tijdens zijn verjaardag afgelopen donderdag en dat vond ik best sneu, kon er zelfs niet van slapen. Als pleister op de wond kreeg hij als verrassing van zijn collega's in Siem Reap een taart. Dara vond het werk in Siem Reap erg leuk. Zijn collega's daar zijn erg gastvrij en werken samen als één familie. Hier in Phnom Penh is dat wel anders. Dat komt met name omdat ze een bullebak van een Franse manager hebben. Hij behandelt de 'Khmer' alsof ze slaven zijn met geen greintje respect voor culturele verschillen en tolereert geen enkel weerwoord...zijn wil is wet. Dat staat Dara nu al tegen, dus ik weet niet hoe lang hij dat met zijn 'mondige' karakter nog blijft volhouden. Bovendien werkt hij momenteel gemiddeld 12 uur per dag (6 dagen per week), terwijl de officiële kantooruren net als bij ons van 8 tot 5/6 zijn. Voor de overuren krijgt hij geen cent meer. Ondanks dat hij nu bijna het dubbele verdient, had hij met zijn vorige baan enorm veel vrijheid en werkte thuis. Hij had er gemakkelijk nog een parttime baan bij kunnen nemen. We zullen zien hoe het loopt.

Collega's met hun kinderen in Siem Reap

Zondagmiddag zou ik zoals gezegd iets voor "Internationale kinderdag" doen, ware het niet dat er precies één kind te bespeuren was. De anderen waren dat weekend naar hun ouders. Ik heb de tijd nuttig besteed door met Meneer Sopha en Mevrouw Metry van 'Apsara Arts Association' de renovatie door te spreken. Intussen kan ik blij vermelden dat het plafond in het 'meidenverblijf' (zie foto's) er in zit. Deze week is de elektrische bekabeling aan de beurt. Ik vond eigenlijk dat dat eerst zou moeten, maar het gaat met goedkeuren van Jochen, op de Cambodjaanse manier. Overal plastic strips dus...maar vooruit, niet zeuren...er komt schot in de zaak.

Plafond voor betimmering

Jochen komt komende donderdag eindelijk na 9 maanden zelf weer even poolshoogte nemen. Eerst 3 dagen, daarna geeft hij een fotografiecursus in Myanmar en komt hij nog 2 weekjes terug. Als afsluiter van zijn verblijf willen we de renovatie afgerond hebben en officieel laten openen door de Duitse Ambassade, die hebben tenslotte ook $2000,=  gesponsord. Dan zijn we echter nog niet klaar maar komt de volgende uitdaging. Geld bij elkaar sprokkelen voor de inrichting en sponsoren vinden voor de continuering van het project. We moeten iemand in dienst nemen voor het toezicht op de meiden (soort 'Nanny') en de maandelijkse kosten (eten, kleding, schoolgeld voor basisonderwijs et cetera) moeten ook ergens vandaan komen.

Mooi bedekt!

Met name daarom, werk ik momenteel dagelijks aan het afmaken van de website. Ik hoop als ik helemaal klaar ben met de opzet en de Facebook- en twitterpagina, dat de stichting wat beter gaat rollen. We hebben slechts een aantal (om precies te zijn 5) vaste sponsoren, te weinig nog om projecten uit te breiden. We vragen niet om veel. Al kun je maar 2, 5 of 10 Euro (meer mag uiteraard ook ;-)) missen, hier kunnen we er veel voor doen. Aan het eind van dit bericht zal ik je er nog eens aan herinneren.

Afgelopen zaterdag kreeg ik plots maagkrampen. Ik kan me niet meer herinneren hoe lang dat geleden was. Zeker omdat ik geen vlees meer eet, dacht ik dat het risico op maagproblemen te verwaarlozen was. Niet dus! Ik kan me ook geen voorstelling maken waar het van kan zijn, aangezien ik al dagenlang mijn eigen maaltjes kookte...misschien niks met eten te maken. Ik heb ook al 'n dikke week 'n koortslip, dus misschien 'n virusje? Ik nam per uitzondering een 'spasfon', een effectief pilletje. Krampen verdwijnen meestal binnen 'n half uur, ook deze keer.

Omdat 't helpt!

 Nou neemt het hoogst waarschijnlijk niet de oorzaak weg, maar ik had geen zin in gesukkel. Ik neem zelden medicijnen en ook nu heb ik er slechts één geslikt. De mildere krampen van de laatste dagen heb ik op een natuurlijke manier geïncasseerd. Zo licht mogelijk gegeten (rijstsoep met groente en gember), maar ik kon mijn koffie niet laten staan. Ik weet dat het niet goed is, maar ik laat al zoveel dat ik me 'mijn koffie' niet laat afnemen. Vanmorgen voelde ik me al stukken beter, ook de koffie viel goed en ik heb weer boterhammetjes met echte boter, pindakaas en zelfgemaakte mango jam (yummy) gegeten. Nu hopen dat het zo blijft.

Gaat alweer stukken beter!

Ondanks de krampen ben in zondag toch naar de kids gegaan. We hebben 'Mandala's' gemaakt. Voor de leek; cirkelvormige tekeningen die iets over je persoonlijkheid kunnen zeggen of de stemming waarin je verkeerd. De kleuren die je kiest, zeggen iets over je stemming. Het spreekt voor zich dat hoe lichter de kleuren die je kiest, des te vrolijker je stemming. Ik ben verder niet gaan analyseren, dat is moeilijk uit te leggen aan de kids en ze genoten er toch al van...meer is niet nodig!

Kleuren...

...uitknippen en op gekleurd papier plakken

Mooi he?!

De  kleurpotloden die ik de laatste 5 maanden gebruik waren wederom een miskoop. Kocht begin van dit jaar 7 goedkope sets. Omdat ze veelvuldig gebruikt worden, vallen ze regelmatig en ouders met kleine kinderen weten waar ik het over heb. Ze breken van binnen. Vervolgens slijp je ze totdat je een ons weegt en hou je van die 'kleuterpodloodjes' over. Elke keer breekt de nieuwe punt weer af. Weer een les geleerd. Zondagavond liep ik toevallig tegen een aanbieding aan van een goed merk, Staedler. Ik kocht meteen 10 sets (12+goud&zilver gratis) en omdat er een verharde laag om de kleurkern zit, breken ze nauwelijks. Ook de viltstiften die ik 'n hele tijd geleden voor 'n prikje op de markt kocht behoren in de categorie "miskoop". Na 5 keer gebruiken, waren ze opgedroogd. Voor een paar dollar meer, gaan ze wel een jaar mee...uiteindelijk bespaar je dus geld én ellende.

Die rooie is alleen nog nuttig voor kleinduimpje!

Voor 'n paar cent meer; Staedler met ABS (Anti Breek Systeem)

Tot slot nog even teruggekomen op het plan "Redt Apsara Arts Association". Na de verbouwing hebben we een minimum budget nodig om de maandelijkse kosten van de inwonende meiden te dekken. In beginsel 6, later waarschijnlijk meer. Voor 6 kinderen elke dag eten, stroom en water, schoolgeld, boeken en af en toe wat nieuwe kleding. Jochen doet zijn uiterste best om structurele sponsoren te krijgen in Duitsland en ik hoop met "Stichting Cambodja-Kids" daaraan bij te kunnen dragen. Dat hangt mede af van jullie 'support'. Wil je steunen met een eenmalige- of  maandelijkse gift groot of klein, elke euro is welkom en ik zorg er persoonlijk voor dat het goed terecht komt. Maak je bijdrage over op bankrekeningnr. 1539.54.191 (Rabobank) t.n.v. 'Stichting Cambodja-Kids' o.v.v. "Redt AAA" (of je eigen boodschap). Namens de kids en mij alvast hartelijk bedankt!

Pitchu voelt zich helemaal thuis tussen de kids van AAA

Tot snel

Studeren, Koken, Werken en nog meer...

Hey daar,

Sinds mijn persoonlijke economische malaise, zit ik geen minuut meer stil. Althans wel stil in een bureaustoel, maar ik ben continu bezig. Negatieve situaties kunnen je soms een positieve impuls geven. Ik heb mezelf opgedrongen me te gaan verdiepen in een zelfstudie "social-media-e-commercing". Das een hele mond vol maar betekent gewoon, verkopen op internet. Je bent nooit te oud om iets nieuws te leren en omdat mijn social-media activiteiten tot voor kort beperkt waren tot het "posten" van een nieuw blogbericht op Facebook en twitter, haal ik vanaf nu alles uit de kast.

Een van de vele boeken

Ik doe dit niet hoofdzakelijk uit persoonlijk gewin, doch het zou me in de toekomst op vele fronten, dus ook financieel, kunnen helpen. Zowel het werven van sponsoren voor "Stichting Cambodja-Kids" als het vinden van nieuw werk met gewenste afwisseling. Misschien voor het reisbureau van Seca en Enrique waar ik laatst over schreef, of om zelf een product aan de man te brengen via het internet. Het is tijd voor me om wat ouderwetse principes aan de kant te zetten en te accepteren dat we in een moderne wereld leven waar technologie en momenteel zeker "social media" de boventoon voeren en een zeer belangrijke plek in het leven van veel individuen inneemt. De weg terug naar een computerloze maatschappij is reeds verkeken (word nou eindelijk eens wakker man!), dus misschien is het beter om niet tegen de bierkaai te vechten en mee te gaan met de "flow".

Ik vul elke pauze met het lezen van gedownloade informatie op mijn e-reader en ook na mijn werk en zelfs in bed ga ik daar mee door. Ik heb zo'n 2500 pagina's gedownload over e-commercing, in alle mogelijke vormen. Heb er zo'n 300 gelezen, dus nog ongeveer 2200 te gaan. Ik ga me aanmelden bij alle mogelijke netwerken en ga onderzoeken wat het beste werkt. Dat kost tijd, veel tijd, maar daar kan ik over een tijdje hopelijk wel wat vruchten van plukken. Niet geschoten is altijd mis!

Heus niet allemaal hoor!

Momenteel ben ik bezig met de opzet van de website van "Stichting Cambodja-Kids". Hiervoor had Tineke iemand gevonden (via haar zus Ilona) die ons daarbij wilde helpen. Krijn Kok is zijn naam en hij sponsort het aangekochte thema en de hosting. Hij heeft sinds maart 2013 een nieuwe baan en is daar bezig met een aantal projecten die al zijn tijd opslokken. Ik had vorige week een skype-gesprek met hem over de opzet van de website want inmiddels zijn er al weer 3 maanden voorbij. Omdat hij er zelf niet aan toe komt hebben we afgesproken dat hij als "troubleshooter" (probleemoplossing) fungeert als ik het even niet meer weet en dat ik zelf het meeste ga doen. Inmiddels heb ik afgelopen dinsdag (zoveelste nationale feestdag) van s' morgen 9 tot s' nachts 1 (!) volledig gewijd aan het uitvogelen van de functies en zelfs al een opzetje gemaakt. Zelfs een nieuw logo gemaakt. Ik heb alle teksten voor de 4e keer herzien en wil ze dit weekend nog plaatsen. Dan ga ik werken aan de "finishing touch", zoals de kleuren, foto's, filmpjes, social media-links et cetera. Ik hoop nu binnen 2 weken volledig klaar te zijn. Dan is het tijd om de website aan de man te brengen. Ik wil geen half afgeleverd werk meer laten zien, dus nog even geduld A.U.B.

Kleine vooruitblik op hoe de site er ongeveer gaat uitzien...

Nog even iets over Ilona (zusje van Tineke) die ik zojuist noemde:
Tijdens de 97e 4-daagse van Nijmegen (16-19 juli 2013) gaat Ilona het hele parcours per rolstoel afleggen en laat zich daarvoor door familie, vrienden en bekenden sponsoren. Het geld wil ze schenken aan "Stichting Cambodja-Kids", een nobel gebaar. Ilona, als het zover is zullen we onze duimen drukken, zodat je de eindstreep haalt! Tegen de tijd dat het zover is, laat ik het jullie weten. Ik heb het ook al op de concept-website geplaatst, als zijnde ons eerste evenement...

Wij wensen je nu alvast heel veel succes!

Inmiddels zijn ook de renovatiewerkzaamheden bij AAA weer aan de gang. De elektriciteit wordt opnieuw aangelegd, zodat de kids niet onverwacht onder stroom komen te staan. Overal liggen kabels bloot, een veel voorkomend fenomeen in Cambodja. Daarna komt de ongediertebestrijding en wordt het plafond gedicht. Tegen de tijd dat die taak compleet is komt Jochen zelf weer een kijkje nemen. Hij komt rond de 10e van deze maand. Langzaam blazen we de Apsara-school weer nieuw leven in. Als mijn website klaar is hoop ik het proces daarmee, via eventuele nieuwe donaties/sponsoren, te bespoedigen.

Vandaag is het internationale kinderdag, daarom ga ik vanmiddag naar AAA om de kids een extraatje te brengen en een uurtje te knutselen (weet nog niet wat) en vanavond komen 3 collega's van Dara eten. Ik heb de hele morgen staan voorbereiden want ik moet Spaghetti maken (tomatensaus natuurlijk helemaal vers) en een uitgebreide salade met knoflookbrood. Daarnaast maakt hij zelf nog een soepje en iets met vlees, want mijn schotels zijn natuurlijk vegetarisch! Als toetje eten we avocado's met gecondenseerde melk en verpulverd ijs. Daarna nog 'n uurtje studeren. Reden voor het etentje is Dara's verjaardag. Die is op de 6e, maar Dara moet morgen na het verlovingsfeest voor zijn werk een week lang naar Siem Reap en is op die dag (arme schat!) dus niet thuis. De taart doe ik wel als ie terug is.

Morgen hebben we verlovingsfeest van Enrique en Seca, vandaar dat ik vandaag naar AAA ga. In Cambodja draaien ze daar geen doekjes om. Het is een traditionele ceremonie waar de toekomstige man de ouders van de vrouw om haar hand vraagt en met cadeaus (waaronder fruit en de bruidsschat) het lot komt bezegelen. Het is cultureel nog onaanvaardbaar dat een paartje een tijd blijft "hokken" voordat ze gaan trouwen, ondanks het feit dat Cambodja in een hoog tempo moderniseert. Alles gaat vrij vlug en eind juni trouwen ze al. Ik merk dat Enrique een beetje verward is over sommige gebruiken, met name de bruidsschat vindt hij een vreemd idee. "Alsof ik mijn toekomstige vrouw moet kopen", zei hij afgelopen week. Hij weet niet wat er aan zijn lijf is, dus ik sta hem een beetje bij met culturele adviezen. Bovendien is Seca vrij modern en spreekt zelfs beter Engels dan Enrique, dus ze slaan zich (niet letterlijk hoor!) er wel doorheen.

Seca, Enrique en ik bij Top-Banana rooftop restaurant & bar

Je ziet, het is een drukke boel momenteel, maar je kunt beter bezig zijn dan met een zak chips (doe ik overigens nooit) verveeld voor de tv te hangen. Dit keer weer leesbaar kort, moet ik vaker doen!

Groetjes,

Leon