Nieuwe Kans

Even tussendoor...

Terwijl op de AAA alles even stil ligt, was het voor mij een redelijk drukke week. Laatst sprak ik nog over een school die me een baan aanbood welke ik uiteindelijk afwees. Deze week was het opnieuw raak.

Op "Beltei", de school waar ik momenteel mijn kunsten in het Engels aan de man breng, werkte tot April dit jaar ook Dominic, een gescheiden Engelsman die de laatste 5 jaar les in Azië gaf en zo al doende van land naar land trok. In de pauzes dronken we vaak samen koffie bij 'n typisch Vietnamees koffiehuis op de hoek (met drie tv's op een rij en blèrende muziek uit de schelle speakers) en deelden zo elkaars reisverhalen. Zo vertelde ik ook over mijn werk met de kids en mijn toekomstplannen. Vóór zijn vertrek terug naar Groot Brittannië stopte hij me een brochure van een nieuwe school toe en gaf me het persoonlijke nummer van de eigenaresse. Hij had haar geholpen tijdens het opzetten van de Engels-Chinese privéschool. "Dit lijkt me echt iets voor jou", verklaarde hij in ons laatste gesprek. De brochure raakte zoek in mijn papierhandel en ik vergat het uiteindelijk.

De nieuwe folder (grote foto; Liam)

Vorige maand bladerde ik door mijn mobiele telefoonboek om eventueel ongebruikte nummers te wissen en stuitte op de naam "Roth" welke ik onmiddellijk terug linkte naar het vergeten aanbod. Ik besloot om voor de gein te bellen en aan de andere kant van de lijn antwoordde iemand met een typisch Cambodjaans accent. Ze had helaas geen werk maar zag graag mijn cv tegemoet via e-mail voor een eventuele toekomstige opening. De afgesproken sms met het e-mailadres kwam niet, dus liet ik het maar voor wat het was. Ik wilde niet opdringerig zijn en besloot een andere keer terug te bellen.
 
Afgelopen woensdag kreeg ik onverwacht een telefoontje...of ik als de wiedeweerga even langs zou willen komen. "Natuurlijk, ik ben net klaar met de les...geef het adres maar en dan zorg ik dat ik er zo ben", riep ik. Het bleek zowat bij mij om de hoek te zijn. Allereerst belandde ik in de verkeerde school met hetzelfde huisnummer, een normaal verschijnsel in Phnom Penh. 5 Minuten later zat ik goed. Een oude villa omgebouwd tot een kindvriendelijk paleisje genaamd "Sun Montessori Kindergarten". Ik werd vriendelijk ontvangen door de receptioniste en Roth wachtte al op mij in haar kantoor. Ze had met spoed een westerling nodig voor haar Engelse lessen. Het enige nadeel dat in het gesprek naar voren kwam was het lage aantal uren...15. Door het lage aantal werkuren en afwezigheid van oprechte interesse in het werk (veel buitenlanders geven hier puur les om de poen) was het voor haar moeilijk om personeel voor langere tijd te houden. Mij leek het een uitgelezen kans om meer gedegen ervaring op te doen in het werken met jonge kinderen...en ook nog eens via de methode van wijlen Dr. Maria Montessori, een lesgeefmethode die de wereld door de ogen van het kind bekijkt en op die manier het beste potentieel uit kinderen probeert te halen.

Maria Montessori 1870-1952

 Ik besloot om een gesprek met de campusdirecteur van Beltei aan te gaan, om zo te proberen mijn parttime uren (avond) te behouden en dat te combineren met de nieuwe school. Qua uren zou ik op die manier niet méér werken, maar het zou voor mij interessanter zijn vooral met het oog op de toekomst. Het antwoord was zoals ik had verwacht. "Beltei wil geen leraren die alleen parttime onderwijzen", antwoordde de directeur. Dus besloot ik met het voorstel te komen om één van de 3 fulltime dagen te behouden om de kerk in het midden te laten. Daar had hij meteen meer oor naar: "Ik zal kijken wat ik voor je kan betekenen", zegde hij toe. Met dat voorlopige antwoord ben ik opnieuw naar Roth gegaan en die was alleen maar blij met het aanbod. Omdat ik zoveel interesse toonde en zelf een vervolggesprek had aangevraagd, was ze zo enthousiast geworden dat ze zelfs een privé-student voor me geregeld heeft om de uren wat op te schroeven.

Binnenkant folder, nog behoorlijk prijzig ook...voor Cambodjaanse begrippen

Afgelopen vrijdag gaf ik reeds mijn eerste proefles en ik moet toegeven, het is flink wennen. Het betreft kinderen in de leeftijd van 2 tot 6 jaar oud. Ik moest ze het getal "3" leren en "1 en 2" herhalen. Goh...wat een opgave! Ik moest mezelf beteugelen om niet meteen het hele woordenboek over die hummels uit te strooien, wat ik normaliter juist wel met de tieners die ik lesgeef moet doen. Ik wilde meer doen dan nodig was dus het 1e kwartier was lichtelijk geforceerd en verwarrend voor me. Een les ziet er als volgt uit;

De eerste 30 minuten doe je één getal of één letter van het alfabet en je herhaalt voorgaande lessen. Vervolgens zing je een kwartier liedjes, met eventuele bijbehorende dansjes en het laatste kwartier kijk je met ze naar educatieve filmpjes. Volgens Roth komt het met name neer op het kweken van een vertrouwensband met de kleintjes, dat je lief voor ze bent en ze af en toe wat leert...spelenderwijs. Je bent meer begeleider dan leraar en het is voor Cambodjanen vooral belangrijk dat er een buitenlander werkt...dat geeft een goed imago en 't is mij om 't even. Er zijn 2 assistentes (!); één Chinees sprekende en één Engels-/Khmer sprekende, voor maximaal 15 kinderen per klas, kortom veel persoonlijke aandacht. Zij zorgen tevens voor huiswerk (ahum!) en de verzorgende zaken, zoals toiletbezoekjes en het opdrogen van tranen.

Zo gezegd zo gedaan, heb ik het getal 1 en 2 herhaald. 1 Neus...1 Mond...1 Hand...daaaaag! 2 Ogen...2 oren...2 handjes...hiep hiep hoeraaah! 3 Eendjes...kwaakkwaak! 3 Hondjes...wafwaf! 3 Poesjes...miauw! Zo blafte en kwetterde ik in de rondte...ik wist het ook even niet. Daarna leren ze (Montessori kinderen worden al heel vroeg gestimuleerd om te schrijven en lezen) om de getallen of letters in hun kleurrijke boeken te schrijven...eerst via stippellijntjes, vervolgens steeds minder stippels en uiteindelijk uit de losse pols. Terwijl ik achter de PC kroop om liedjes via de LCD-projector af te spelen kroop de jongste blaag (Liam, uit Engeland...nog net geen 2) meteen op mijn schoot om vervolgens tot het einde van de les aan me te blijven plakken. Na afloop gaf het me toch een voldaan gevoel, ondanks de twijfel in het begin. Komende maandag ga ik opnieuw "proberen", dan 3 lessen.

Intuïtief speelgoed, speciaal voor de Montessori methode

Mijn hoop is nu gevestigd op de campusdirecteur. Als hij toezegt, zal ik uiteindelijk één dag fulltime op Beltei werken en alle dagen parttime. De overige 4 dagen op Sun Montessori Kindergarten en 3 privélessen per week. Klinkt allemaal wat veel, maar ik houd nog steeds voldoende tijd voor AAA over en heb de weekends nog. Bovendien moet ik toch ooit eens wat opzij leggen, sparen heet dat...waarom?

Volgend jaar verloopt mijn paspoort. Ik zou het nieuw paspoort via de Nederlandse ambassade kunnen aanvragen, ware het niet dat daarbij in mijn geval een klein probleempje opduikt. Er is namelijk geen Nederlandse ambassade in Cambodja, wat wil zeggen dat ik de aanvraag in Bangkok (Thailand) zou moeten doen. De aanvraag moet vervolgens tezamen met het huidige paspoort worden opgestuurd en in Nederland worden verwerkt. Gedurende dat verwerken, wat ongeveer 2 tot 3 weken kan duren, kan ik niet terug naar Cambodja...zou niet weten hoe ik dat zonder paspoort zou moeten klaren. Dat betekent dat ik in die tijd niet kan werken en in het ergste geval 3 weken in Bangkok moet wachten terwijl mijn rekeningen toch gewoon doorlopen. Ik heb al berekend dat het gunstigste geval toch nog zo'n 1000 dollar zou kosten. Een ticket naar Nederland kost ongeveer hetzelfde...dus waarom dan niet meteen een échte vakantie ervan maken. Zo sla ik 2 vliegen in één klap. Ik vraag zelf in Nederland een paspoort aan en ik zie meteen mijn vrienden en familie weer es. Tegen die tijd heb ik ruim 3 jaar geen poot in Nederland gezet.

Verloopt Januari 2014

Enige extra kostenplaatje; Dara! Ik hoop dat het dit keer wel zal lukken om samen met Dara naar Nederland te komen. Het is een ticket meer, maar als hij niet mee zou kunnen heb ik er zelf ook niet zo'n zin in. Dara is net een klein kind, ik ken hem inmiddels van binnen en buiten. Als hij lang alleen moet zijn wordt hij ziek. Toen hij vorige week terug kwam van een weekje werken in Sihanoukville, de bekendste strandbestemming van Cambodja, was hij aan de diarree, leed aan slapeloosheid en bleef maar sms'jes sturen. Hij is nota bene in zijn eigen land..en dan nog...Ik was wel ff blij met 'n weekje rust en minder rommel in huis, ondanks het gemis. Zou het visum ook dit keer niet lukken, dan krijg ik een zure vakantiebeleving want hij zal me geen dag met rust laten. Enige probleem hierbij is juist de aanvraag. Ik woon en werk al meer dan 3 jaar niet meer in Nederland, dus we zijn afhankelijk van een derde persoon...welke we tot nu toe nog niet gevonden hebben. Het gaat puur om wat formaliteiten en een officiële uitnodiging...en vertrouwen, alle kosten vergoeden we uiteraard zelf. Dus mocht je ons ermee willen helpen, laat het me dan even weten. We hebben nog ruim een jaar de tijd, maar liever te vroeg dan te laat.

Plannen liggen al klaar, nu het visum nog!

Tot besluit...vorige week omschreef ik al de penibele financiële situatie waar Apsara Arts Association in verkeert. Jochen zoekt nog steeds naar een nieuwe sponsor in Duitsland en heeft goede hoop er een te vinden. Desondanks vergat ik zelf pardoes om hier op het blog om hulp te vragen. Lees het gerust even terug en kijk of je ons kunt helpen met het vinden van een nieuwe hoofdsponsor, of meerdere periodieke (maandelijkse) sponsoren voor het redden van de school. Het komt neer op ongeveer 10.000 dollar aan totale kosten per jaar, voor het redden van de dansopleiding (Cambodjaanse authentieke danskunst genaamd "Apsara") voor meer dan 100 kinderen. Alle giften en donaties die via "Stichting Cambodja-Kids" (wij bezitten ANBI status) lopen zijn belastingtechnisch aftrekbaar. Meer informatie kun je hier vinden, of op de website van de belastingdienst. Voor meer informatie over de stichting kun je altijd een bericht hier achterlaten of mailen naar mij via leisteen69@hotmail.com. Vergeet niet; we zijn blij met elk bedrag, want elke euro is er één!

Uw eenmalige gift of maandelijkse donatie kunt u overmaken op:

rekeningnummer 153954191 (Rabobank), ten name van "Stichting Cambodja-Kids"

Namens alle kids alvast hartelijk dank, ik moet nu snel naar mijn knutselklasje op AAA!

Tot snel...