Rust in mijn hoofd & alles wordt helderder

Hallo weer es,

De donkere wolken om mijn hoofd zijn weer wat opgeklaard. Afgelopen zaterdagnacht geen oog dichtgedaan, zo kwaad was ik. Ik weet in elk geval een ding zeker, ik zal nooit meer voor een rijke Cambodjaan werken. Je wordt gebruikt als een wegwerpaansteker. Als het laatste gas eruit is geperst...hup, weg ermee! Wat ik ook voor mezelf al heb besloten is dat ik niet langer dan een maand wil blijven, gewoon zomaar...als goed voornemen voor het nieuwe jaar!

Het is inmiddels weer wat opgeklaard...in mijn hoofd!

Afgelopen zondag ben ik met Kanha naar de markt gegaan, want ik had haar een paar nieuwe schoenen beloofd. Het paar dat ik haar in mei van Tineke's sponsorgeld had gekocht was versleten, is ook alweer zo'n dikke 6 maanden geleden. En wat kost zo'n paar nou helemaal: 5 dollar! Nou hup, ook nog maar 2 sokken erbij, nieuwe slippers, want het paar dat ze droeg waren geleend en oké, ze doet erg haar best op school, dus een oplaadbare LED bureaulamp is ook geen verspilling. Ze glom van blijdschap, en dat voor 'n paar dollar aan spul, mooi toch?! Met mam en Dara lunch gepikt op z'n zuid Amerikaans. Dara 'n flinke burger en mam en ik deelden een burito set met koffie en voor mij (ja zondag he...) pils. Voor Cambodjaanse begrippen prijzig ($22,=), maar mam en wijzelf ook, vonden het heerlijk...kregen de gigantische porties met moeite naar binnengewerkt.

Kanha strijkt de hemden van Mr.Sopha, ze is goed bezig!

Ravy...een van mijn voormalige AAA-leerlingen

Kanha op zoek naar een nieuw paar stappers...

Daarna stof gekocht, voor mij voor 3 broeken, mam ook... ligt nu nog thuis op tafel...moet nog aangemeten en dan gemaakt, kosten bij elkaar zijn $50,=...krijg je in Nederland nog niet één fatsoenlijke broek voor. Dara had net 2 nieuwe broeken met shirts erbij, dus die krijgt ff niks...heeft al genoeg geprofiteerd de laatste weken, haha! Nog bij Nari (beste vriendin van Dara, inmiddels ook een goeie vriendin van mij) langs geweest. Zij heeft sinds 6 weken 'n zoontje (was vergeten te vertellen) en moet volgende week weer aan de slag om brood op de plank te krijgen voor de familie. Ze wonen met z'n 12en (!) in een woning amper anderhalf keer zo groot als ons appartementje. De geboorte van haar kleine was nog een hele klus. Ze was zó bang om te bevallen, dat ze op het nippertje besloten een keizersnee te doen, uiteraard cash vooraf betalen...$600!

Mam met de "kleine" van Nari

Dara & Nari (met haar maffe huiskostuum)

 Ze hebben hier geen VGZ of Zilveren Kruis en 600 Amerikaanse flappen is voor veel Cambodjanen een jaarsalaris, dus je kunt wel nagaan dat dat nu terugverdiend moet worden. Haar moeder zorgt dan voor de kleine...en nog 3 kleinkinderen. Die keizersnee was overigens een wijs besluit. Ik had er nog nooit van gehoord in Cambodja maar de kleine had een geboortegewicht van maar liefst 10 pond! Ongehoord voor een Cambodjaanse baby...laat staan voor een westers kind. Had ze een gewone bevalling gekozen, dan zou ze waarschijnlijk uit elkaar gescheurd zijn en had ze het misschien niet overleefd.

Mam & Ik met de ouders van Nari

10 pond...schoon aan de haak!

Daarna moest Dara eerst een flink middagdutje doen anders raakt ie uit balans. Later die avond zijn we met Seca (een andere "beste vriendin" van Dara) en haar Spaanse collega "Nathalie" gaan eten, op z'n Cambodjaans. We waren uitgenodigd omdat we 2 dagen op haar pup "Hummer" hadden gepast. Hummer (je weet wel zo'n gigantische legerjeep) is een pup van 8 kilo die zijn naam waardig is. Hij eet alles en legt 3 tot 4 maal daags bruine mokka-cadeautjes van 'n pond, waarbij Pitchu's uitwerpselen met konijnenkeutels vergeleken kunnen worden. Afijn, terug naar het restaurant...Plastic stoeltjes- en tafelkleden, closetrol in kunststof houder ter vervanging van servetten, allerlei gerechten en dipjes op tafel, eten met stokjes en (als dat niet lukt) je handen, bier erbij uiteraard...ondertussen Pitchu voeren, want die was er ook gewoon bij. Mam vond het wederom heerlijk, mooi! Ik hoefde toch niet te rijden en Seca dropte ons daarna weer af op het terras.

Nathalie & Seca in "plastic-stoeltjes-paradijs", tafeltje dekje!

Hummer...'n kalf van 'n pup!

Aangezien we met de tuktuk naar huis gingen, hoefde ik mezelf niet aan banden te leggen qua alcoholconsumptie, dus het bier (50cent voor 'n pul, haaa!) vloeide rijkelijk. Nathalie vergezelde ons want het was haar laatste avond. Ze werkt net als Seca voor een reisbureau en moet 'n aantal keer per jaar op onderzoek in landen verspreid over de hele aardbol. Nieuwe hotels, bezienswaardigheden, restaurants et cetera vinden voor haar werkgever op kosten van de zaak. "Zal wel 'n rotbaan zijn, hè?...gapte ik.

Man & ik, vorige week in "Mangosteen restaurant & bar"

Maandagochtend was ik nog doodmoe van het slaaptekort, opgelopen door "het nieuws", dus ik besloot om iets aan die vermoeidheid te doen, namelijk; allereerst een uur later beginnen en daarna...helemaal niets! Ik ben voor de verandering de hele dag op mijn luie reet blijven zitten, wat gesurft op internet, tijdschriften gelezen en een extra lange middagpauze genomen...Zo! Lekker de manager uithangen, wederom "op z'n Cambodjaans" om de verloren tijd eens ff lekker terug te verdienen. Aangezien ik die over-over-uren toch van zelangzalzeleven nooit meer terug krijg, ben ik dat al zo'n beetje de hele week aan 't doen...met wat werken erbij...maar dan echt alleen in de piekuren. Of ik nou wel of niet "écht" aan 't werk ben op m'n laptop dat ziet het personeel niet en mijn werkgever even min. Ik had het niet verwacht van mezelf, maar het voelt stiekum goed. Niet om mensen te kloten, maar omdat ik het dit keer heb verdiend, verdomme!

Deze week, net als deze kat lekker lanterfanten, welverdiend!

Ik heb vandaag mijn CV geüpdatet en ga morgen eens wat sollicitatie brieven rondsturen en wat balletjes opgooien, met mijn gedachten uitreikend naar een nieuwe baan in januari. Desnoods toch maar terug naar school, wat altijd nog beter betaald. Ik kan dan tijdens de vrije uren wat meer tijd besteden aan het zoeken van een nieuwe uitdaging en ook weer aan mijn stichtingsdoeleinden. Zie je nou...ik ben alweer veel positiever gestemd.

Je moet het alleen even inzien (Leon, haha!)

Waar ik in elk geval deze week achter ben gekomen (Dara had al zachtjes gewaarschuwd) is dat rijke Cambodjanen alleen maar nóg sneller nóg rijker willen worden, meestal over de rug van de minder bedeelden en of jij hun daarbij nou helpt of niet, maakt geen drol uit. Dat kleinerende gedrag stond me van begin af aan al wat tegen...had ik maar wat meer op mijn gevoel vertrouwd. Terwijl ik typ, worden al mijn gedachten steeds helderder. Hoe ze nou denken een zaak te runnen is me nog steeds een raadsel. De hele familie bemoeit zich continu met van alles en nog wat, snauwt het personeel af alsof ze het tegen een stel honden hebben en vooral de moeders lijken hier altijd het laatste woord te hebben. Waarschijnlijk was het ook haar besluit om mij op0 een achterbakse manier te lozen en niet de eigenaresse zelf. Ze verwachten dat een gloednieuwe tent binnen een kwartaal loopt als een verkouden neus. Investeren in goed personeel, adverteren, promoten kost gewoon geld, maar ze steken het liever in een nog nieuwere Mercedes. De tijd zal het (ze) leren. Ik zal in elk geval de volgende keer niet meer zoveel van mezelf geven en beter op mijn hoede zijn, laten we zeggen: "Een goede les voor de toekomst"en "vertrouw meer op je intuïtie".

Leren vertrouwen op je intuitie is moeilijk en kost tijd, maar ik kom er wel!

Ik heb zaterdag vrij (human rights day) en zondags is mijn vaste vrije dag. bovendien was die vrije zaterdag gisteren verplaatst (weer door moeder de baas, haha) naar maandag maar ik heb gewoon volgehouden dat ik al geboekt had, dus heb ik maandag ook vrij, lekker puh! Dus...dit weekend ga ik lekker met Dara, Seca, Mam en Pitchu relaxen op een eilandje waar verder echt geen reet te doen is...heerlijk! Het heet "Rabbit island" (weet je nog Tineke?) ofwel "Konijneneiland". Heb in april geen enkel konijn gezien, maar dat zal wel aan mij liggen...wie weet misschien dit keer...

Mam & Dara, vorige week aan 't zwembad...

...komend weekend zal zeker niet minder relaxed zijn!

Dankjewel voor het lezen van mijn gedachtengoed en jullie steun via alle lieve berichtjes...had ik even nodig.

Tot snel