Adverteren, promoten en mam vermaken

Beste iedereen,

Ik vind het allemaal een beetje vermoeiend de laaste 2 weken. Ik heb een licht schuldgevoel en ook wat vermoeidheid die soms letterlijk tot op het bot gaat. Restaurantje spelen blijkt moeilijker dan toen ik het in de kleuterklas of in bad uitoefende, toen ik pakweg 6 jaar oud was, vooral als je werkgever uit een andere cultuur komt en zelf af en toe niet weet wat ze wil. Hak verdomme es een knoop door!

Gedeelte van mijn bedienend personeel...

Ik dacht het vanaf 'n week of 2 geleden ietsje rustiger aan te gaan doen, maar er komt maar niks van, er komt alleen meer bij. Reisbureaus uitselecteren en bezoeken om ze zodoende een contract aan te smeren om hun reisgroepen naar ons restaurant te brengen. Nou ben ik niet bepaald een "marketing ster" (voel daar gewoon niet zoveel voor) maar dat hoort nu eenmaal bij het manager-zijn. Ondanks dat heb ik 4 van de 5 bezochte kandidaten al aan de haak geslagen (vlotte babbel heb ik gelukkig wel), wat natuurlijk niet betekend dat ze al hun gasten verplicht in onze "toko" moeten dumpen voor hun middag- of avondhap, maar nieuwe plekken zijn vaak wel meer in trek.

...en een paar uit de keuken

Af en toe ben ik net een student met 5 bijbaantjes. Folders op strategische plekken leggen, soms zelfs stiekem ergens neerleggen, kerstmenu's bedenken (ja ook hier, pfff!), klantenkaarten en kortingsacties bedenken, gastheertje spelen, mond-tot-mond reclame maken, klachtenbehandeling, boekingen, sollicitatiegesprekken, tientallen vertegenwoordigers aanhoren die hun product aan me willen slijten en GA MAAR DOOR!

Op weg om een stofzuiger te kopen!

Het lichte schuldgevoel dat ik ervaar ligt in het feit dat ik liever had gehad dat ik dit werk net 'n paar maandjes later had kunnen beginnen, zodat ik wat meer tijd met mam had kunnen doorbrengen om haar wat meer in te wijden in het gevoel van "leven in Cambodja". Nu heb ik daar 1 dag in de week tijd voor, wat uiteindelijk neer komt op ongeveer één volle week voordat ze weer teruggaat. Dara probeert ook wat extra tijd vrij te maken voor zijn schoonmoeder, maar hij moet ook gewoon werken. Ik wil even niet vooruit kijken naar kerst, want ook dan moet ik waarschijnlijk werken, dus...Het staat me allemaal ff tegen.

Lekker lui op 'n schommelbank

Vorige week ben ik met mam voor het eerst naar AAA gegaan. Ze werd met open armen ontvangen en ik had haar al gewaarschuwd... We gingen rond 4 uur s' middags en ik gokte om 6 uur thuis te zijn want Dara zou koken. Maar...zoals ik al had kunnen weten: theetje drinken, foto's van Apsara dansers kijken, eten, 'n alcoholische versnapering en nog meer eten. Steeds kleine beetjes, maar toch... Tegen de tijd dat we beleefd ons vertrek aankondigden en nog bedankjes hier en daar kregen voor de meegebrachte cakejes en snoepjes was was het inmiddels al half 8. Pitchu had zich weer eens helemaal uitgeleefd met Lulu, haar hondenvriendje op de Apsara, want thuis aangekomen is ze gaan liggen en heeft zich niet meer bewogen. Dara heeft gelukkig niet zo'n moeite met de tijd, want die kwam nog later thuis...dus dat kwam goed uit!

Kanha ziet er goed verzorgd uit en gaat erg graag naar school

Mam met Metry, de Apsara danslerares

Ik met de man van Metry (Sopha), zoon & dochter

Kleine bandiet, buurjongetje van de AAA

Ik heb inmiddels eindelijk een nieuw fotocameraatje, met dank aan de familie en ook nog een donatie van mam. Ik vond dat wel genoeg maar ze wilde nog per se een stofzuiger kopen. Dara had daar niet zoveel mee en bleef zo'n beetje bij de "LCD-3D TV's" hangen (ja in je dromen!) totdat we uiteindelijk gingen voor een "zakloos" exemplaar dat flink kon zuigen. Dara kon de zin er nog steeds niet van inzien en dacht alleen maar aan het stroomverbruik van het 1800watt-monstertje, totdat we demonstreerden wat er allemaal mee kon. Binnen 10 minuten zat er een halve jas aan Pitchu-haren in het reservoir, waarna Dara toch nog overtuigd raakte. Hij dacht vorige week nog dat Pitchu ziek was omdat ze haar vacht wisselde. Nadat mam nog meldde dat dat tot 3 keer toe per jaar kan gebeuren, was onze nieuwe aanwinst in een klap een mega uitvinding! Ik ben alleen maar blij dat ik na 2 jaar eindelijk een stofzuiger heb, wilde er gewoon geen dollar aan uitgeven...

Eén van de maffe funkties van mijn nieuwe cameraatje

Afgelopen zaterdag-avond wat vroeger vrij genomen om met mam en Dara naar een Apsara-dansuitvoering te gaan. Ik moest me al een beetje haasten om op tijd te zijn (mam stond beneden al te wachten) en Dara was zoals gewoonlijk laat. "Kun je nog 10 minuten wachten?" "Nee, de show begint al". "Oké dan kom ik wel na, ik weet waar het is". De show was net bezig dus we hadden niks gemist. Dara kwam halverwege, dus maar goed dat ik meteen vertrokken was. Mam genoot ervan en zelfs Dara vond wat ie nog net te zien kreeg erg "beautiful"! Alleen jammer dat ik in mijn haast de camera weer eens was vergeten, volgende keer dan maar.

Pitchu d'r vrijer, Lu-lu

Zondag zijn we lekker gaan zwemmen en daarna uit eten met Jochen, want die is inmiddels weer hier. We gaan nog uitgebreid praten over onze plannen, maar hij had net 26 uur reizen achter de rug. Nadat Jochen met wallen onder zijn ogen naar zijn hotel vertrok, zijn we met zijn vieren (incl. Hond) nog 'n dikke 2 uur lekker bij de boulevard op het terras gaan hangen. Heerlijk genoten!

Lekker op het terras met 'n pul bier

...Pitchu ook gewoon mee!

Mam is vandaag net hersteld van een flinke migraine. Gelukkig houdt ze zichzelf wel bezig. Pitchu verveelt haar continu met haar speeltjes, ze heeft een 276 bladzijdes tellend boek uitgelezen, we hebben hier 3 filmkanalen en een honderdtal (illegale, doch goeie kwaliteit) DVD's en s'avonds leeft ze zich uit op skype. Ze durft alleen nog niet buiten te gaan wandelen met Pitchu omdat ze niet weet hoe ze de weg terug moet vinden. Ze spreekt nauwelijks Engels en al helemaal geen Khmer en "allesziet er hetzelfde uit", zegt ze.

Moet weer aan 't werk, tot gauw!

ps. nog ff een maf slow-motion filmpje, gemaakt met mijn nieuwe spele-dingetje!