Verkiezingen & evaluatie verbouwing AAA

Hallo lieve lezers,

Het werd wel weer eens tijd voor een update...nietwaar? Ik ben druk bezig geweest en ook om mij heen is er behoorlijk wat aan de gang. Laat ik bij het begin beginnen.

Jochen is inmiddels al weer 2 weken weg en de renovatie is klaar. De ruimte voor de kids is erg mooi geworden, maar dat heeft behoorlijk wat inspanning gekost. Niet zozeer voor de werkers die het hebben gerealiseerd maar vooral om het geheel in goede banen te leiden. Zoals ik laatst al vertelde heeft Jochen vaak goeie ideeën om een plan te realiseren (hij heeft ook voor de sponsoren gezorgd), alleen zijn die "westerse" plannen niet zomaar om te zetten naar Cambodjaanse ideeën en maatstaven. Het vraagt om strikte coördinatie en evaluatie en dat met veel regelmaat.

De door ons gesponsorde lampen met energie zuinige LED-peren

Duitse ambassade (hoofdsponsor) heeft de ruimte inmiddels officieel opgeleverd. Ik kon er helaas niet bij zijn, ik moet gewoon werken doordeweeks. De oplevering moest een week uitgesteld worden, want er was nog geen stroomkabel gelegd en er zat nog geen spet verf op de muur. Dat is een van de redenen waarom ik zelf nooit geld van de stichting zou investeren in een gebouw van een andere organisatie. Ik investeer slechts in de belangrijkste levensbehoeften van de kids, (studie) materialen en verhuisbare inboedel, zodat ik eventuele problemen met huisvesting altijd een stap voor ben. Langetermijn-denken is geen overbodige luxe in Cambodja.

Een van de 4 ventilatoren... op de net gesauste muren

Ik zal je even uitleggen hoe de vork in de steel zit met Cambodjanen die een non-profit organisatie runnen. Dat heb ik de afgelopen drie en half jaar wel geleerd. Het enige verlies dat "Stichting Cambodja-Kids" zou kunnen lijden zijn $ 200 aan ventilatoren en verlichting (zie bovenstaande foto's). Ik zou het desnoods nog van de muur kunnen schroeven en thuis opslaan. Enfin... Cambodjanen zijn in essentie erg betrokken bij het lot van de mensen om hen heen. Kennissen, vrienden, buren... iedereen kan zonder aankondiging binnenvallen. Je kunt zonder meer aanschuiven voor een maaltijd, vooral in de dorpen waar iedereen elkaar kent en bijna iedereen arm is. Gastvrijheid is eerder regel dan uitzondering, al is het in grote steden wat minder omdat mensen elkaar (net zoals in elke grote stad) vaak nauwelijks kennen. Er is echter een ding dat bij elke Cambodjaan bovenaan staat en dat is zijn familie. Familiebanden worden van kinds af aan sterk aangetrokken en in een land waar geen sociale voorzieningen zijn heb je vaak ook geen andere keus.

De ramen zitten erin

Ook de familie van AAA vormt in deze geen uitzondering, hoe cru het ook mag klinken. Toen hun hoofdsponsor zich eind 2012 compleet terugtrok was er paniek in de tent! Wie betaalt nu de rekeningen en wie zorgt voor eten? Ik kan je eerlijk vertellen dat de familie zelf niet arm is, die kunnen zichzelf goed redden. Als ze zelf geen inkomsten kunnen genereren zal de Apsara school gesloten moeten worden, maar kunnen ze nog altijd het grondstuk verkopen waar de school en hun huis op staat. De grondprijzen in Phnom Penh zijn momenteel erg hoog en de familie heeft een behoorlijke lap. Dat is zogezegd hun pensioen en ook een "appeltje voor de dorst" voor hun kinderen. Net zolang als er in Cambodja geen sociale zekerheid is en een Cambodjaanse familie zelf niet behoorlijk kan overleven van hun inkomsten, zullen ze ook geen buitenstaanders ondersteunen. Dat zou in het geval van AAA kunnen betekenen dat de kinderen die er nu nog verblijven uiteindelijk terug naar hun uitzichtloze situatie zouden moeten. Sinds september verblijven er nog maar 3 van de 9 inwonende kids bij de familie. Ze slapen in het huis van de familie op de vloer... nog altijd beter dan geen slaapplek, maar toch reden tot bezorgdheid.

Sreynit oefent met Apsara-makeup 

De zorg van Stichting Cambodja-Kids gaat vooral uit naar deze kinderen. Samen met "Engel brauchen Fluegel E.V." van Jochen hopen we met ingang van September van dit jaar 7 kinderen onder te brengen in het gerenoveerde vertrek. De drie kids die er al wonen en nog eens vier die staan te springen om terug te komen. Net zolang er geen geld is om de maandelijkse kosten hiervoor te dekken, kan de ruimte niet gebruikt worden. De familie wil hier niet voor betalen. Jochen is momenteel met een sponsor-wervingsactie bezig voor deze vaste lasten en ook ik probeer het via de nieuwe website, Facebook en andere "social media" rond te spreken. Sponsorgelden van donateurs van "Cambodja-Kids" worden uitsluitend en rechtstreeks gebruikt voor de kinderen. Voor directe levensbehoeften (electriciteits- en waterverbruik van de ruimte, maaltijden, schoolgeld, kleding) en educatieve doeleinden. Daarnaast wordt er een zo groot mogelijk "potje" gereserveerd voor het realiseren van ons eigen ontwikkelingscentrum. Ons streven is om binnen 5 jaar de plannen klaar te hebben om vervolgens een eigen pand te bouwen of huren, gerund door lokale werknemers.

Langetermijn-plannen... ons eigen ontwikkelingscentrum

Jochen heeft de lonen voor de eigenaresse en haar dochter inmiddels stopgezet omdat ze tussentijds zes woonruimtes hebben bijgebouwd die al verhuurd worden, dus kunnen ze al grotendeels in hun inkomsten voorzien, wat ook de uiteindelijke bedoeling was. Het is bovendien moeilijk aan sponsoren uit te leggen als je loon betaalt aan eigenaren van een school. Ze waren er uiteraard niet zo blij mee en hadden gedacht nu elke maand een extra zekerheidspremie te kunnen innen, maar het was een duidelijk signaal van Jochen om te laten zien dat voor niets alleen de zon op gaat. Je ziet het, ontwikkelingswerk kan soms behoorlijk moeilijk zijn. Tot zover even een evaluatie van het "reilen en zeilen" bij AAA, in het kader van de transparantie naar potentiële sponsoren toe. Die openhartige eerlijkheid zal ik zo houden!

Transparantie... we spelen open kaart met onze sponsoren!

De afgelopen 3 weken ben ik met regelmaat slachtoffer geworden van de uitbundige en zwaar overdreven verkiezingscampagnes en parades. Aanhangers van politieke partijen blokkeren met duizenden het toch al verschrikkelijke verkeer en zorgen er daardoor voor dat je voor een 4 kilometer lange trip naar huis een uur nodig hebt. Na 'n keer of 8 begon ik me er behoorlijk over op te fokken... "rustig Leon", zei ik tegen mezelf... diep ademhalen! Toch verrekte moeilijk hoor soms... geduld houden als je na een lange werkdag naar huis wilt. Al helemaal met de achterliggende gedachte dat iedereen toch al weet wie er gaat zegevieren. Als het niet op de eerlijke manier gaat, stelen ze wel wat stemmen hier en daar. De corruptie blijft hier nog wel een tijdje aanhouden.

Uitgerekend nu ik zo gezond bezig ben, heb ik verleden week behoorlijk last gehad van een bijna vergeten kwaal uit mijn alcoholisten-verleden... AAMBEIEN! Ik zal je de details besparen maar ik kan je vertellen dat ik het niemand gun. Ik kan me nog als gisteren herinneren dat ik na een zuipfestijn tijdens carnaval ("vastelaovend" voor de Venlonaren onder ons) eens een hele nacht bij mijn tante in bad heb doorgebracht omdat ik het gevoel had dat ze gingen exploderen... en de volgende dag gewoon weer vroeg in de ochtend aan de "schnaps". Ik zou niet weten waar ze nu vandaan komen want ik druk zelfs niet tijdens het Po*pen! Met aambeien is het net als met herpes; als je ze (het) eenmaal hebt, kom je er nooit meer vanaf...

Die heb je hier niet... dan maar zonder!

En nu het goeie nieuws; Ilona Claassens heeft de Nijmeegse 4-daagse met haar rolstoel helemaal voltrokken, een waanzinnige prestatie. Vooral de 7 heuvelen waren erg zwaar en het was behoorlijk warm schreef ze nog in een persoonlijke mail. Helemaal geweldig is het feit dat Ilona van deze gelegenheid gebruik maakte om voor onze stichting hier een sponsor evenement van te maken. Ze heeft ongeveer 600 euro (!) opgehaald. Daar kunnen we hier heel veel mee doen. Twee duimen omhoog, petje af en een dikke zoen voor Ilona. Prachtig meid, we zijn trots op je! Kijk ook nog eens op de speciale Facebook pagina die ze ervoor maakte, voor een overzicht en bijbehorende foto's. Klik hier

Ilona met haar moeder tijdens de 4-daagse

De nieuwsbrief-functie op de nieuwe website van "Stichting Cambodja-Kids" werkt inmiddels ook. Donaties kunnen reeds met "paypal" gedaan worden of via een bankoverschrijving. Binnenkort is ook betalen met "iDeal" mogelijk en we onderzoeken nog het "mobiel doneren", voor kleine bedragen vanaf 1 euro... dus voor iedere beurs wat! Ik krijg de youtube filmpjes nog niet geïntegreerd, daar werk ik momenteel aan. Ook de FAQ (veelgestelde vragen) is in de maak. Voor de rest is het een volledig werkende website met vooral veel foto's en achtergrondinformatie. Ik wacht nu alleen nog op voldoende aanmeldingen voor de nieuwsbrief. Dit is behoorlijk wat werk en het zou zonde zijn als de meter op 4 aanmeldingen zou blijven steken. Ik beloof je dat we je maximaal 3 a 4 keer per maand zullen mailen, waarschijnlijk maar eens per 2 weken, dus waar wacht je nog op...? We hebben al meer dan 2000 hits, dus daar kan het niet aan liggen. Volg alle ontwikkelingen en klik hier om je in te schrijven op de homepage.


Met mijn rug- en nekpijnen gaat het stukken beter, met name omdat ik sinds vorige maand een nieuwe bureaustoel heb. Mijn stichtingsbestuur vond dat ik die stoel wel verdiend had na een flinke besparing op de website, die ik geheel zelf (met wat online hulp) in elkaar gezet heb. Hij ziet er erg luxe uit en zo voelt hij ook, een genot voor mijn lijf. Desondanks was hij voor westerse begrippen erg betaalbaar, amper 70 euro. Dat bedrag heb ik zelf al ruimschoots uitgegeven aan mijn gang naar de masseur en de stoel zal zijn aanschaf dubbel en dwars waard blijken, daar kunnen jullie op rekenen.

Voormalige situatie...ai!

Nieuwe situatie...wat een comfort!

Vorig weekend heb ik met de kids van AAA zelf tollen gemaakt. Met een oude cd, flessendop, knikker en een cd-kleurplaat zijn we flink aan het werk geweest en hebben oud "speelgoed" doen herleven. De week ervoor hebben we een terugkerende favoriet - glitter-tekeningen - gemaakt. Zo zie ik de kids opbloeien terwijl ze bezig zijn... soms zijn ze zo geconcentreerd bezig dat je een speld kan horen vallen. Een genot om mee te maken. De tollen waren zo'n succes dat ik ze ook op de kleuterschool gemaakt heb. Mijn Cambodjaanse collega's vragen zich af waar ik de dingen vanaf tover... simpel, boeken en internet natuurlijk. Kijk maar eens naar het filmpje... Sreylee laat je zien hoe goed de tol werkt!

Glittertekening van Samona

Knikker in het gat lijmen

Kleurrijk plaatje en dop op de voorkant

Iedereen is geconcentreerd bezig

Een grandioze opruim-woede maakte deze week deel uit van een nieuw inzicht. Tijdens het lezen van het boek "time-management for dummies" gingen er allerlei toeters en belletjes in me rinkelen. Hoe creëer ik meer tijd zonder meer te werken. Plannen! Een doelenlijst (50 stuks!) maken voor de komende 10 jaar, indelen in 4 categorieen (binnen 1, 3, 5 of 10 jaar), dan een selectie van de 12 belangrijkste (3 uit elke categorie) maken en een actieplan opstellen. Prioriteiten stellen en onnodige zaken links laten liggen. Zo eeh... dat verschaft meer duidelijkheid in je willen, kunnen en doen dan je je kunt voorstellen. Zo doende eerst orde op zaken door al het papier-, computer-, en huishoudelijk spul uit te zoeken (is nog niet helemaal af, pfff!) en me van alle zooi ontdoen. Ook hier heb ik inmiddels behoorlijk wat bulk opgebouwd. Mijn bureau was twee dagen later een plaatje uit de Ikea showroom, heerlijk.

Tijd voor orde op zaken

Afgelopen donderdag kreeg ik de schrik van mijn leven, maar dan in positieve zin. Dara kwam thuis van zijn werk en ik was nog steeds bezig met de documenten op mijn laptop. Dat beestje is inmiddels de 4 jaar gepasseerd en op sterven na dood. Zoveel gebruikt dat de muispad een zwarte slijtvlek (zie foto) heeft, een aantal toetsen hamerslagen nodig hebben om te reageren en hij om de haverklap uitvalt door oververhitting als ik meer dan 2 programma's tegelijk gebruik. Vorige week nog kocht ik van ellende een ventilator-platform voor extra koeling en een los toetsenbord, klaar om het orden-gevecht met honderden digitale documenten aan te gaan.

Overzichtelijk en opgeruimd "werkstation"

Enfin... Dara gaat voor me staan met een blauwe iOne tas, en ik had het nog niet door. "Happy Birthday, for you!", zegt ie ineens. Hij haalt een witte doos uit die tas waar "Apple" op staat... ik denk, die maakt een grapje en houdt me voor de gek met een lege doos van iemand anders. "Doe normaal zeg ik", maar hij drukt me de doos in mijn handen. "For you", nogmaals... De doos voelt vol aan en ik kijk erop en lees "Mac Book Air"..."nee zeg ik, doe niet zo gek" en geef hem de doos terug..."dat kun je niet doen, je bent gek en ik ben pas over 2 dagen jarig". Na eerst 10 minuten autistisch naar de doos hebben zitten kijken, maakt hij hem open en drukt me het 1,3 kilo lichte ding in mijn handen. Ik leg hem op mijn bureau en kijk er weer naar. Ik ben helemaal uit mijn doen en weet niet wat ik ermee moet, tot Dara het mat zilveren apparaat openklapt en zegt... "druk op de aan-knop". Binnen 3 seconden is hij opgestart en de batterijduur... ook niet te geloven; 10 tot 12 uur... wauw!

Wauw... met mijn sterrenbeeld als achtergrond!

Inmiddels van de schrik bekomen (4 dagen later) begin ik het nut en de "wow-factor" van Apple te begrijpen. Mijn principiële aversie ten opzichte van alles wat Amerikaans is smelt langzaam weg en ik begin het heel erg handig te vinden. Bovendien heeft Dara er zijn spaargeld van meer dan een jaar in gestoken. Van schrik had ik niet eens "dankjewel" gezegd. Die schrik was niet om de prijs of het product maar om het gebaar. Ik vind het moeilijk om cadeau's van anderen aan te nemen en dit is voor mij ook een geste die heel veel over onze relatie zegt.

Een cadeau kan een mooie bevestiging zijn voor je relatie

Met mijn verjaardag (afgelopen zaterdag) was de halve stad leeggelopen. Mensen die oorspronkelijk niet uit Phnom Penh komen moesten in hun geboortestad- of dorp gaan stemmen. Veel winkels en restaurants waren gesloten en diegenen die wel open waren zaten volgepakt. Uiteindelijk was er nog wel plek bij onze vaste stek (Sinh Foo), waar ik in elk geval een ruime vegetarische keuze heb. Het duurde extra lang vanwege het personeelstekort die dag. Ik had zin in een ordinaire pizza en gefrituurde aubergine-beignets. Bovendien heb van elk bord wel iets gehad, behalve vlees. Ook de massagesalon, welke onze afsluiter zou zijn, was helaas gesloten. Een goede reden om op tijd naar bed te gaan.

Seca & Enrique

Nari

Pizza Napolitana... dat was lang geleden... heerlijk!

De verkiezingen brachten toch een bepaald gespannen sfeer met zich mee. Met name omdat de enige voorname concurrent van de huidige premier Hun Sen, door een pardon van de Cambodjaanse koning vorige week in Cambodja was teruggekeerd. Sam Rainsy, die tot dan toe 4 jaar lang in Frankrijk in ballingschap had gewoond en van daaruit zijn party regeerde ontketende een golf van enthousiasme bij het Cambodjaanse volk, met name omdat hij zich al eerder populair had gemaakt via Facebook. In 2009 vluchtte hij om politieke redenen (na meermaals met de dood te zijn bedreigd) naar Parijs, waarna hij mede door toedoen van de huidige premier tot 11 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld terwijl hij in ballingschap zat. Deze straf zo ingaan zo gauw hij voet op Cambodjaans grondgebied zou zetten.

Sam Rainsy wordt eervol welkom geheten door "zijn" volk

De politieke aantijgingen werden door de koning uiteindelijk officieel van de hand gewezen. Het pardon van de koning kwam voor Hun Sen op een ongunstig tijdstip omdat deze ook na bijna 30 jaar regeren aan de macht wil blijven om zijn zakken en die van zijn familie te blijven vullen, hiermee de corruptie waar het hele volk al die tijd al onder lijdt in stand houdende en daarmee de rijken rijker maakt en de armen nog armer. In de jaren '90 werd Hun Sen zelfs beschuldigd door de VN van politieke moorden en het aannemen van geld van drugshandelaren voor het financieren van een coup. Reken er maar op dat ook deze verkiezingen grotendeels al van tevoren bepaald waren.

Een van vele aantijgingen van de media op het machtsmisbruik van premier Hun Sen

Dara kwam gisteravond, toen het gerucht dat Hun Sen in Phnom Penh al verloren had, met een grote zak rijst binnen en liet de grote wastobbe vol water lopen. Er waren wat kleine opstootjes uitgebroken en hij wilde het zekere voor het onzekere nemen. "Voor het geval dat ze water en elektriciteit afsluiten en we niet de straat op kunnen" legde hij uit. Ik moest er (als nuchtere Hollander) een beetje om lachen, maar liet hem begaan. Uiteindelijk zal Hun Sen los gezien van de uitslag aan de macht blijven omdat hij het nog net zover heeft kunnen draaien dat Sam Rainsy zich via een maas in de wet, niet kandidaat kan stellen voor premier. Ondanks dat geeft zijn terugkeer Cambodja nieuwe energie en hoop op een betere toekomst.

Tot slot citeer ik nog een paragraaf uit de volkskrant die de situatie duidelijk schetst:

"De oppositie hekelde de corruptie onder Sens regime, en het onrecht met name door het grootschalig inpikken van grond door invloedrijke bedrijven en zakenlieden, waardoor duizenden van hun land werden verdreven. De staatsbureaucratie is bovendien zo groot dat tegenstanders van Sens beleid nauwelijks een kans maken." 

Zo... dat geeft jullie voorlopig wel genoeg stof tot nadenken

Tot gauw!