Pijn & niet veel bijzonders!

Hallo lezers,

Dit keer weer wat tijd tussen dit en mijn laatste bericht, simpelweg omdat er zich tussentijds niet zo gek veel spannende belevenissen afgespeeld hebben. De hoofdreden is omdat ik meer last van mijn arm heb gehad dan ik in eerste instantie had verwacht. Hierdoor heb ik het gros van de tijd binnenshuis doorgebracht om te rusten. Ik vermoed dat ik niet alleen wat vel van mijn arm heb geschraapt door de ongelukkige val, maar ook wat zenuwuiteindes heb beschadigd, waardoor ik dikke twee weken flink last heb gehad van elke beweging die ik maar maakte. Voelde als een soort spierpijn gecombineerd met kramp. Ik heb het continu ingesmeerd met ontsteking remmende spiergel, wat gelukkig enige verlichting gaf. De pijnstillers ben ik gauw genoeg vanaf gestapt omdat ze verslavende werking kunnen hebben.

Tussentijds moest ik natuurlijk wel gewoon werken, ze hebben hier geen ziektewet...brood moet op de plank blijven komen. Ik ben vorige week nog wel even eruit geweest, want Andy was jarig. Met hem en zijn huisgenoot "Mat" Indiaas gaan eten...heerlijk! Na wat pilsjes en gezellig ouwehoeren was het toch al rond 3-en, we hebben bij mij thuis nog tot 6 uur nagekletst...wat gelukkig kon...het was tenslotte zaterdag. Dara was op dat moment voor een volle week in Laos (buurland van Cambodja) op werkbezoek, dus Pitchu en ik hadden het rijk voor ons alleen. Een week zonder onafgebroken rommel achter Dara's reet opruimen was een welkome afwisseling, vooral met mijn tijdelijke handicap.

Jochen was inmiddels alweer hier en nodigde mij uit voor een etentje bij "Apsara Arts Association", altijd het einde van zijn fotografiereizen. Afgelopen dinsdagavond was er opnieuw een etentje ter ere van de introductie van zijn filmproject. Jochen en een Duitse filmproducent gaan een film maken over de "Apsara" dansschool. Dat wil zeggen, als hij het budget (waar meerdere filmproducenten naar meedingen) van een Duitse filmstichting voor ontwikkelingslanden krijgt toegewezen. De film zal met name gaan over de oprichtster en tevens Apsara instructrice/lerares, Metry. Metry is een overlevende van het verschrikkelijke "Pol Pot Regime", dat tijdens midden jaren 70 tot ver in de jaren 80 naar schatting anderhalf tot 2 miljoen Cambodjanen het leven kostte.

De film zal het leven volgen van Metry van vóór en tijdens het regime tot heden ten dage, als uitbaatster van "AAA" samen met haar man. Zij runnen de school, die kinderen van arme gezinnen en van alle leeftijden de kans biedt om hun cultureel erfgoed over te nemen. Alle lessen en maaltijden op de school zijn gratis. Tevens vormt de school onderdak aan (momenteel) 12 wezen- en half wezen. Vandaar dat ik dit initiatief persoonlijk en met "Stichting Cambodja-Kids" steun. In April ga ik ook weer mijn Engelse lessen voortzetten die ik afgelopen September helaas moest onderbreken voor een carrière-kans als restaurant manager. Nu ik weer lesgeef, is het weer tijd om de draad op te pakken, dit tot immense vreugde van mijn voormalige leerlingen. De toekomstige plannen van Jochen en mij zijn het voorzien in opleiding voor in elk geval de jonge bewoners van de Apsara school en aan de hand van het eventuele succes, nog meer kinderen. 5 Van hen zitten inmiddels al op een privéschool, aan de rest moeten we nog werken!

De geplande gesprekken tussen Jochen en mij moesten helaas uitgesteld worden omdat hij afgelopen donderdag met spoed moest vertrekken. Hij had zijn vlucht namelijk een week vooruit verplaatst maar werd donderdag morgen door de vliegmaatschappij gebeld dat het niet mogelijk was en moest hals over kop vertrekken, anders zou hij een nieuw ticket moeten kopen. Vanavond hebben we een uitgebreide "skype-sessie", waarin alle punten aan bod zulllen komen. Een zéér belangrijk punt wat aan bod zal komen is het vertrek van Kanha. Ze heeft 2 weken geleden haar spullen gepakt en is bij een Cambodjaans gezin gaan wonen. De diepgaande gesprekken die ik laatst met haar voerde, hebben helaas niet mogen baten. Dit vormt een bedreiging voor haar toekomst omdat het voor mij nou erg moeilijk is om haar te coördineren en begeleiden.

De reden van haar vertek is dat ze zich wederom niet kan (of wil) aanpassen aan de regels van de Apsara. Ze wil leuke dingen doen (zoals elke tiener), maar die leuke dingen kosten geld. Nieuwe kleren, uitgaan, met vrienden rondhangen... Ik begrijp dat elke tiener deze zaken nastreeft, maar die bezigheden kosten geldt én leiden je af van belangrijke zaken zoals school. Het enige dat ze bij "AAA" hoefde te doen, waren enkele huishoudelijke taken en helpen met het Engelse huiswerk van haar huisgenoten. In ruil daarvoor had ze onderdak, medische zorg (soms extra ondersteund door mij), eten en het allerbelangrijkste...een sponsor voor een goede opleiding. Nou wordt het laatste niet meteen bedreigd, maar als blijkt dat ze uiteindelijk straks de brui geeft aan haar school om gehoor te geven aan haar persoonlijke geneugten, is er een kans dat de sponsor zich terugtrekt...logisch.

Het probleem in deze is dat ik haar momenteel moeilijk kan volgen en de situatie waar ik voor vreesde heeft zich inmiddels al voorgedaan. Ze heeft me de afgelopen week al een aantal malen gebeld voor...geld. Ik had haar al gewaarschuwd dat ze niet van me kon verwachten dat ik haar keuze financieel zou gaan sponsoren, desondanks blijft ze toch proberen. Dit zet mij voor een groot dilemma. Ik wil haar echt helpen, maar het probleem is dat als ik haar geld geef, het hek meteen van de dam is. Voor haar een teken dat het kan (en zeker niet onbegrijpelijk) en dat ze er in de toekomst misbruik van zal gaan maken. Dit is kenmerkend aan de Cambodjaanse cultuur en misschien in elk ontwikkelingsland, want wie arm is en mensen met geld ziet, wil dat ook...liefst op een zo gemakkelijk mogelijke manier. Met als gevolg; afhankelijkheid en weinig animo en discipline om zelf aan een betere toekomst te werken. Ik ga met Jochen uitzoeken hoe we dit het beste kunnen oplossen. Ik hou jullie op de hoogte.

Komende April en Mei zijn 2 financiële rampmaanden omdat ze vol zitten met feestdagen en het is ook nog einde semester, dus een week geen les (=geen geld). Eerst 4 dagen Cambodjaans nieuwjaar wat waarschijnlijk wordt doorgetrokken tot een volle week. In deze dagen doen Cambodjanen juist veel activiteiten (kost geld) omdat ze het nieuwe jaar welkom heten met nieuwe kleren, dagtrips naar het strand of elders, offerandes naar tempels brengen, enzovoorts. Aangezien ik een Cambodjaan aan de haak heb geslagen zal ik daar (financieel) niet onderuit komen dus je ziet de bui wel hangen. Ik probeer de komende weken wat geld apart te houden om deze "rampspoed" tegemoet te komen.Gevolgd door mei, met "dag der arbeid" (blijf toch gewoon werken jongens!), een boeddhistische feestdag en een belachelijke feestdag waarin het "ploegseizoen" (boeren) aanbreekt. Als klap op de vuurpijl; verjaardag van de koning...3 dagen lang! Alsof 1 dag niet genoeg is...wij doen toch ook alleen maar Koninginnedag!? Al met al werpt het geen financiële vruchten af.

In mijn vrije tijd besteed ik naast het bezoeken van "de Apsara" zoals ik het noem, weer wat meer tijd aan lezen en dat doet me erg goed. Ik zou wat meer aan lichaamsbeweging willen doen in verband met de "zwemband", maar ach...wie wil dat nou bij temperaturen rond de 35?! Ik ben bezig aan de biografie van Nelson Mandela, "De lange weg naar de vrijheid"...inspirerend! Binnenkort wil ik hier op het blog beginnen aan een serie "Cambodja & Cultuur", waarin ik wat meer over de Cambodjaanse Cultuur en gewoontes uit de doeken ga doen. Gewoon, voor het geval ik even een "Writers-block" heb. Beste lezers...nog een vraagje aan jullie. Geef dit keer A.U.B. je mening, door je keuze in mijn enquête (rechtsboven op deze pagina) aan te klikken, het is een belangrijke dit keer. Bedankt alvast!

Een waarheid als 'n koe!

De Groeten

ps. Geen foto's dit keer, Dara had de camera mee naar Laos!