Ontwikkelingswerk is niet altijd gemakkelijk!

Beste lezers,

De laatste tijd komt het wekelijkse schrijven er niet meer zo van. Allereerst breng ik meer vrije tijd met de kids door, wat uiteraard het belangrijkst is en anderzijds wil ik alleen schrijven als ik er "zin an heb". Als ik een geforceerd wekelijks overzicht ga schrijven, komt er alleen maar ongeïnspireerde bagger vrij en daar heeft niemand wat aan. Dus...tel er maar op dat ik zo ongeveer elke 14 dagen een bericht plaats...of beter gezegd; je ziet wel wanneer ik iets post!

Wie schrijft, die...?!

Ik stel bij deze het vervolg op het laatste bericht even uit, wat betreft mijn kritiek op het onderwijssysteem. Heb de afgelopen week een dag extra full-time gewerkt (4 i.p.v. 3), waardoor er voor andere zaken minder tijd overbleef. Er zit een kans in dat ik die extra klas tot eind januari moet gaan vervangen, wat financieel gunstig is, maar ik weet nog niet of me dat wel zal bevallen. Ik breng liever meer tijd met de kids door. Extra geld speelt bij mij een ondergeschikte rol. In tegenstelling tot Dara word ik er niet blijer van al kunnen we het voor het weekje Thailand eind november wel gebruiken. Ik merk dat de extra gespendeerde tijd bij AAA mijn kennis van het "Khmer" (Cambodjaans) langzaam bevordert en het geeft me tevens een flinke dosis gemoedsrust. Bovendien neem ik er af en toe het boek bij. Zo leren we elkaars taal en lachen we om elkaars fouten, ook al is Engels niet mijn moedertaal. Khmer heeft veel subtiele verschillen in uitspraak, daarbij nog  korte en lange klinkers waardoor de kans op het uitkramen van iets wat de plank totaal misslaat behoorlijk groot is...wat me dus regelmatig overkomt.

Daarna moet je het nog proberen te lezen...

Ik had vorige week vrijdag een sollicitatiegesprek bij een andere Internationale school. Het ging om 25 uur per week, 3 uur meer dan ik nu werk. Uiteindelijk kwam het er op neer (ondanks dat het hier om een meer erkende school gaat) dat ik voor die 3 uur meer en voor het zelfde uurloon, per week nog eens minimaal 15 uur extra (onbetaald) werk zou hebben. Met wat heen en weer gereken (wat niet echt lang duurde) kwam het er op neer dat ik er uiteindelijk op achteruit zou gaan en geen tijd meer zou hebben voor AAA, waar ik inmiddels weer volop hart en ziel in steek. De keuze was dus al snel gemaakt en een collega-leraar die voor de bewuste school gewerkt had, verzekerde me dat het de juiste was.

Reden om het goede nieuws te vertellen aan de Apsara-familie. Onwetend strompelde ik binnen terwijl er een ceremonie aan de gang was. Ik vond het al druk rondom de tempels die dag, nu begreep ik waarom. Metry bereidde het huisaltaar voor met eten, fruit, snoep en verschillende dranken. Ik werd uitgenodigd om deel te nemen aan de ceremonie. Het betrof een oud-Chinese ceremonie (geen officiele feestdag) waarbij overleden familieleden (m.n. ouders en grootouders) worden herdacht en eten wordt geofferd om de geestenwereld gunstig te stemmen. Meneer Sopha's vader was Chinees, vandaar. Na de ceremonie worden er allerlei (nep)waardepapieren verbrand (o.a. creditcards, vliegtickets, paspoorten, geld en goud) die de overleden ouders kunnen gebruiken om zich een plek in het hemelrijk te verschaffen. Ze kopen de duivel als het ware af. Hmmmm....klinkt als de alledaagse omkooppraktijken die Cambodja zo eigen zijn, haha.

Metry bereidt de offers voor

Mijn eigen pakketje te verbranden waardepapieren

Ik geloof eerlijk gezegd niet zo in dit soort ceremonieën. Het zijn verbasteringen van het Boeddhisme met andere geloofsovertuigingen en Aziatische culturen, ontstaan door de eeuwen heen. Desondanks deed ik respectvol mee en had er ook echt plezier aan. Met name het fikkie stoken, als je eenmaal als kind pyromaan bent geweest gaat dat nooit helemaal weg. Volgende maand komt de Cambodjaanse versie hiervan (Phum Ben) weer aan bod, welke wel erkende feestdagen oplevert, het zij voor mij wederom onbetaald. Het eten mag na de ceremonieën overigens gewoon door de families opgepeuzeld worden...gelukkig!

Enkeltje hemel voor overleden grootouders

Wie steekt er nou geld in de hens!?

Mijn pyromane trekjes op video vastgelegd, verbrand nota bene bijna m'n vingers:

De renovatiewerkzaamheden bij AAA liggen even stil, want het ooit dichtgetimmerde plafond moet minimaal 3 maanden open blijven om te luchten en het bestreden ongedierte te laten afsterven. Zo krijgen schimmels en allerlei knagende kruipsels minder kans om hun natuurlijke werk te doen en zo de gezondheid van de dametjes in de toekomst negatief te beïnvloeden. Tegen de tijd dat Jochen weer terugkomt (eind oktober) kan de afronding plaatsvinden. Hij heeft dan nieuw geld van donateurs ter beschikking, zodat het plafond dicht kan en er geverfd kan worden. De kids slapen nu zo lang in huis bij de pleegouders, wat een vrij drukke bedoeling is.

Nog 2 maanden drogen

Laatste hand aan de rouwbouw

Cement met de hand mixen, niks betonmolen!

Er wordt flink doorgewerkt

Dat verdient af en toe een kop koffie!

Ondertussen kan ik alvast met mijn onderwijsruimte aan de slag, wat gedeeltelijk door "Stichting Cambodja-Kids" betaald zal gaan worden, daar heeft Jochen voorlopig geen financiële middelen meer voor. Hij heeft drie muurtjes laten opmetselen en het is zo een half-openlucht lokaal geworden, wat ik totaal onbezwaard heb geaccepteerd. Ik kan er mijn eigen gang mee gaan en zo wordt het eerste "echte" project van mijn eigen stichting waarheid...eindelijk. Er moet waarschijnlijk nog een extra muur geplaatst worden, zodat ik 3 vakken van 3 bij 2 meter heb. De eerste 2 vakken zijn slechts 1.85m hoog, waardoor ik er net niet rechtop in kan staan. Nou was ik toch al niet van plan om op conventionele wijze (voor de klas staand) les te gaan geven, maar mocht het eens nodig zijn dan is een extra ruimte van 2 meter hoog wel handig. Ik heb al wat geld uitgegeven aan zaken die Jochen vergeten was, zoals koffie en andere dranken voor de werkers en eten voor de schoonmaakhulpen die echt hun best hebben gedaan. Meneer Sopha durfde het niet aan Jochen uit te leggen en om geld te vragen, soms zijn ze iets té bescheiden...dus heb ik dit deel maar namens de stichting geregeld. Over de het belang van de extra muur moet ik nog even nadenken, zal toch nog zo'n $200,= gaan kosten.

Rechts; de 2 vakken, hier nog zonder muur

Halverwege...

Er zal weinig les gegeven worden uit boeken, doch meer op een manier die de kinderen aanspoort om hun talenten aan het werk te zetten. Nu gaan mijn creatieve boeken erg van pas komen, vooral het boek "Speel wijzer" dat ik net voor vertrek uit Nederland kocht en kinderen stimuleert om intuïtief te spelen. Zie het maar als een soort "vrije school", waar het kind als individu binnen een groep gezien zal worden, elk met zijn eigen ontplooiingsbehoeften. Ze gaan toch al naar het openbare "Khmer" onderwijs (het enige dat gratis is in dit land, ik zal me over de kwaliteit niet uitlaten), dus ik wil ze niet nog meer maatschappelijke druk bezorgen. Ze zullen uiteindelijk op spelende wijze Engels gaan leren, zoals het hoort. Uiteindelijk hoop ik nog een Cambodjaanse vrijwilliger te vinden (of tegen kleine vergoeding) die me in de toekomst kan gaan ondersteunen.

Buiten het feit dat Jochen met de beste bedoelingen de boel renoveert, ben ik het niet met al zijn ideeën eens en maar dat ook niet hoeft. Tenslotte heb ik nog mijn eigen stichting en eigen visie. Het is me opgevallen dat Jochen in situaties met potentiële sponsoren de zaken 'n beetje naar zichzelf toedraait. Nou heb ik daar niet echt moeite mee, ik hoef niet in de schijnwerpers te staan. Het staat me wel tegen dat hij hier en daar wat kleine waarheidsverdraaiingen toepast om sponsorringen meer kracht bij te zetten. Zo vertelde hij de ambassadeur bijvoorbeeld dat ik al 8 jaar in Phnom Penh woon en al jaren op Apsara lesgeef, terwijl ik hier pas 3 jaar woon. Als die 3 jaar niet betrouwbaar genoeg klinken voor een gift, laat het dan voor mijn part zijn...ik hou niet van dat soort leugentjes...al helemaal niet als ze over mij gaan en ik er warempel zelf bij sta!

Dat spelletje speel ik niet mee!

Bovendien heeft Jochen het Engels-onderwijs van 3 kinderen stop gezet of volgens eigen zeggen stop "moeten" zetten omdat de school te veel sponsorgelden opslokt. Is grotendeels waar, maar als de reden tot zijn besluit is, dat hij denkt dat ik dat onderwijs op zal gaan vangen (terwijl ik gewoon mijn bijna-fulltime baan heb) vind ik dat ongerijmd. Ik besluit zelf wel welke plannen ik uitvoer in mijn liefdadigheidswerk.Ondersteuning is fijn, maar het moet niet zo zijn dat iemand anders voor mij de zaak moet gaan uitstippelen want zo werkt dat niet. Ik kreeg dit net op de dag van zijn vertrek (terug naar Duitsland) te horen, waardoor er amper een mogelijkheid was om dit euvel recht te zetten. Ik heb me daarom voorgenomen om mijn pleidooi uit te stellen tot zijn terugkomst, eind Oktober. Je ziet het, ook met de beste bedoelingen is ontwikkelingswerk niet altijd gemakkelijk...zal ik ook nooit beweren!

Jij maakt me d'r 'n mooi potje van zeg!

Thuis nog mijn kast leeg gemaakt waar nog flink wat knutselmateriaal tevoorschijn kwam. Dat heb ik de afgelopen weken nog hier en daar aangevuld met wat verf, scharen en andere prullaria, die goed van pas zullen gaan komen. Komende week wil ik met meneer Sopha (pleegvader van AAA) gaan rondneuzen voor een oude (afsluitbare) kantoorkast. Daar wordt alles wat ik de afgelopen weken naar "de Apsara" gesleept heb ingestopt. Die kast wil ik vervolgens in een vrolijke kleur verven met op de deuren schoolbordverf zodat de kids erop kunnen schrijven en zo heb ik nog legio ideeën, alleen oppassen en bewust aankopen doen.

Hier en daar nog een vrolijke lik verf...

Het eerste misverstand was alweer ontstaan, mede door mijn eigen onoplettendheid. Van de materialen die ik in bewaring had gegeven, was al een en ander spoorloos verdwenen. Heb even duidelijk moeten stellen dat het materiaal niet bedoeld is om uit te delen aan familie en derden (want zo gaat dat in ontwikkelingslanden), doch dat het mijn eigendom blijft, welk ter beschikking staat voor de kids. Ja...het blijft oppassen geblazen. Heb intussen de schade opgemaakt en moet wat spulletjes opnieuw aanschaffen. Een goede les voor mij, want dat gaat nu dus uit mijn eigen zak...niet dat je denkt; "die koopt maar wat raak van de donaties!"

Transparantie in organisaties; Ik weet waar ik mee bezig ben, dus maak je geen zorgen...bij deze!

De kids zullen samen met mij het lokaal gaan inrichten. Elke steunpilaar in een andere (frisse) kleur, hier en daar wat plantjes, eventueel een vissenkom (heb thuis nog een kom en mijn mini-vijvertje stikt van het jong grut, dus kosteloos) en wandschilderingen of een wissel-galerij waar het creatieve werk komt te hangen. Ideeën genoeg dus en volop enthousiaste kids. Het enthousiasme van meneer Sopha heb ik enigszins moeten blussen want die wilde al een bordje ophangen met "gratis Engelse les", wat ik beleefd afwees. Ik wil graag kinderen helpen, maar op die manier heb ik er binnen 'n week 50 en dan verliest het woord "overzicht" geheel zijn betekenis.Ik heb het al in het weeshuis meegemaakt met 40 kids...dat is telkens een zinloze ontploffing van knutselmaterialen en geen enkel handwerkje doorstaat de test (lees; wordt vernield), dus ik start het liever stap-voor-stap op.

Wel ff rustig aan he!

Afgelopen week was voor de 4e keer onze afvoer verstopt en elke keer weer blijft de verhuurder van het gebouw volhouden dat het door de haren van Pitchu komt, terwijl we haar amper één keer per maand wassen. Wat ik zelf steeds tegenkom zijn stinkende brokken vet, rijst en noedels die uit het putje omhoog komen. Waarschijnlijk gooien de buren de etensresten (met name olie) door de afvoer wat zich langzaam aan de binnenkant van de afvoerbuis hecht totdat het weer dichtslibt. Ik ga geen beschuldigende vinger wijzen, die tijd heb ik gehad. Zaterdag werd er een nieuwe afvoerbuis geplaatst. Zoals ik heb begrepen heeft nu ieder huis een gescheiden afvoer, dus we zullen in de toekomst wel zien. Ik was na mijn meditatie nog een uurtje terug het bed in geklommen, was tenslotte weekend. Totdat Pitchu het bed op sprong om me zoals gewoonlijk wakker komen te likken. Haar pootjes stonken verschrikkelijk en ik begon te vermoeden waarom.

Lekker...rioolwater op je vloer!

Terwijl ik de trap af liep rook ik het al en mijn ogen bevestigden tenslotte mijn afschuwelijke vermoeden. De keukenvloer en de helft van de woonkamer waren bedekt met een laag ranzig stinkend rioolwater. Heb 2 uur staan scheppen om de zooi weg te krijgen. Ze hadden blijkbaar bij de buren het water door de buis gepompt, waardoor het bij ons via de keukenafvoer naar binnenkwam. Bedankt! De schoonzoon kwam doodleuk even kijken hoe ik met een scheef gezicht stond te moppen, lachte er nog even bij terwijl mijn inmiddels door meditatie positief getrainde geest toch lichtelijk geïrriteerd raakte.

Gadverdamme!

Dara moest naar de begrafenis herdenking van zijn neef (traditie, 100 dagen na het overlijden) en ik gaf me aan een vervroegde najaarsschoonmaak (weet niet eens of zoiets bestaat)... Ik ging door tijdens de lunch en hoe verder ik kwam des te meer taken ik mezelf oplegde...iets dat ik overerft (overorven wordt niet erkend door de spellingprogrammatuur) heb van mijn familie. Uiteindelijk was ik na 10 uur (s' avonds om 7 uur) klaar met de klus. Het huis rook fris en ik had elk hoekje gehad. Ik had zelfs nog een potje gekookt, maar de honger was al verdwenen in het sop. Mijn voeten brandden en mijn ogen waren rood doorbloed  alsof ik een flinke joint gerookt had. Het gaf wel een voldaan gevoel...ik had eindelijk rust!

Alles is weer spik en span!

Ik kreeg aan 't einde nog een bezoekje van Panharith en Boromey, zoon en dochter van de Apsara-familie, die bezorgd kwamen kijken hoe ik er aan toe was. Ben nog met Pitchu bij hen een DVD'tje gaan kijken van Rowan Atkins (Mr.Bean) als "Johnny English". Met 2 kids op schoot (1 viel in slaap) en nog eens 2 aan weerszijden toch nog een leuke afsluiter van de dag. Gisteravond hebben we ons met z'n allen uitgeleefd in de speeltuin en uiteraard was ik na 3 uur rondsjouwen met de kleintjes bekaf...toch nog een voldaan gevoel aan het weekend overgehouden. Het lesgeven was er deze week even ingeslopen, maar dat hoeft niet altijd voorop te staan. Kinderen moeten op z'n tijd plezier hebben en vooral flink ravotten. Ik kom er dan uiteraard nooit onderuit om geslachtofferd te worden tot klimpaal, paard etc...ach het is maar waar je gelukkig en blij van wordt...toch?

Tot besluit...om dit project tot bloei te brengen kan ik het niet af zonder hulp. Er is veel werk aan de winkel en daar is uiteraard (naast inspanning) ook geld  voor nodig. Wil je ook je steentje bijdragen en een kind een kleurigere kijk in de toekomst gunnen, wij zijn blij met elk bedrag. Stort dan je maandelijkse donaties of een eenmalige bijdrage op;

rekeningnummer 153954191 (Rabobank), ten name van "Stichting Cambodja-Kids", onder vermelding van "Donatie AAA".

Namens de kids en mijzelf...heel erg bedankt...iedere euro is er een!