Op bezoek in Phnom Penh, Deel 1

Hallo maar weer 'ns,

Alweer 'n tijdje geleden dat ik schreef, maar de tijd die Dara en ik de laatste maand met mam, Liza, Tim &  en daarna 9 dagen met pap doorbrachten was te kostbaar om ergens anders aan te besteden. Hieronder een overzicht vanaf 19 december.

Net aangekomen...

Welkom!

Maandag de 19e kwamen Liza en Tim aldus aan op "Phnom Penh International Airport". Een erg grote benaming voor een vliegveld met precies 4 gates. Een boeing 747 mag hier niet eens landen, dus rechtstreekse vluchten vanuit Europa zijn vooralsnog uitgesloten. Er zijn plannen voor een nieuw vliegveld, maar dat zit tot nu toe nog "in de pijp". Okee, dus Tim en Liza hadden in elk geval enorm veel geld betaald voor 2 retourtjes Bangkok-Phnom Penh want als Dara had geboekt was het zeker €200,= goedkoper geweest. De intentie erachter was lief, omdat ze ons wilden verrassen met hun vroege komst. Leuk maar helaas niet gelukt want ook al heb je het adres van iemand in Phnom Penh, dan heb je het nog lang niet gevonden. We hadden ons half achter een pilaar verscholen toen ze bij het "aankomst-halletje" naar buiten kwamen. Nadat we ze 'n tijdje ongerust lieten rondkijken, sprongen we dan toch maar tevoorschijn...verrassing van onze kant. Was toch wel ff slikken, toen ik m'n zusje na anderhalf jaar weer in mijn armen sloot. Daarna kreeg Pitchu weer alle aandacht.

Kunsten vertonen (sit like a lady!)...

...dan knuffels oogsten!

We hebben tot diep in de nacht doorgepraat terwijl ik de volgende morgen mijn eerste sollicitatie gesprek had. De daarop volgende 3 dagen moest ik nog werken, al maakte ik al langzaam misbruik van mijn positie als manager door extra lange pauzes te nemen om te gaan zwemmen, sjoppen en lunchen. Ik had tenslotte toch al ontslag genomen, dus "what the hell"! Dara kan in zijn positie als online boekings-manager (hotel boekingen) zo'n beetje alles doen wat ie maar wil, als alles maar blijft lopen, dus hij heeft tussendoor veel tijd met Liza, Tim en mam kunnen doorbrengen. Ze hebben inmiddels alle drie (mam nog het meest) Dara's luie kant uitvoerig kunnen ondervinden. Van alles achter zich laten slingeren tot en met de onwil tot het gebruiken van zijn benen als vervoersmiddel. Mam maakte kennis van het meest sprekende voorbeeld. Dara zei letterlijk vertaald: "zullen we met Pitchu gaan wandelen"? "Ach leuk" dacht mam en gaf een volmondig "Ja"! Waarna Dara haar achter op zijn scootertje laadde met Pitchu voorop. Na zo'n 3 kwartier en weer terug thuis vroeg mam zich af wanneer ze nou gingen wandelen. "Dat was de wandeling", pleed Dara! Uiteraard hebben ze ook van zijn humoristische en lieve kanten kunnen genieten...waarom ben ik anders inmiddels meer dan 2 jaar met hem samen denk je...?

Effe maf doen op m'n werk...

...vind je 't niet grappig?!

Ondertussen had ik al een proefles op "ELT institute" gegeven en werd ik al gebeld dat ik was aangenomen. Bij het vervolggesprek echter één probleempje: ik zou op 4 januari moeten starten en de 5e was al gepland om naar Bangkok te vertrekken, mam vervolgens de 8e om 2.30u. op het vliegtuig te zetten en pap oppikken op de 9e, de 11e terugvliegen naar Phnom Penh. Ze wilden geen tussentijdse vervanger waardoor het feest uiteindelijk niet doorging. Ik denk nu gewoon: "het zal wel zo moeten zijn" We zullen zien, ik vertrouw op mijn intuitie en weet dat het goed zal komen. Het ergste wat kan gebeuren is dat ik terug naar Nederland zou moeten, Pitchu en Dara in Cambodja achterlatend...mijn doelen onvervuld. Maar ik weet diep van binnen dat dat niet zal gebeuren...zou het ook voor geen goud willen! Sorry voor degenen thuis die anders hadden willen horen.

Weer eens 'n keer écht op stap!

...lekker maf doen...

...in Phnom Penh's "place-to-be"!

Na mijn laatste werkdag (23e) met Dara, Liza en Tim op stap. Begonnen bij "Blue Chili" naar de befaamde travestie-optredens. Daarna "River Lounge", even opwarmen...hier waren Liza en Tim de eerste keer ook al geweest. Daarna "Heart of Darkness", een club waar het echte nachtleven bruist. Dara hield het daarna voor gezien, maar wij wilden nog even door. "Pontoon", een échte nachtclub zoals je in Londen zou aantreffen, de muziek nog een tikkeltje harder en heftiger. Na een half uurtje heeft Liza het ook wel gehad, op de tuktuk naar huis (wel ff bellen als je er bent, en de tuktuk een extraatje gegeven voor de goede zorgen) want Tim en ik gaan nog even verder. Naar "Howie bar", geweldig leuke bar met poolbiljart, goeie 60's & 70's rock en dames achter de bar die spelletjes met je spelen...nee niet die spelletjes! Spelletjes die omzet verhogen doordat je ze na verlies (meestal verlies je) een drankje moet kopen. Flink gelachen en na sambucca slaat de man met de hamer langzaam toe! Terwijl Tim een potje pool speelt met een Engelsman, klinkt Bob Dylan op de achtergrond. Ik moet aan de laatste sms denken die mijn broertje stuurde voordat ik op het vliegtuig naar Cambodja stapte...tranen springen uit mijn ogen en rollen over mijn wangen langs m'n nek mijn shirt in.

Bij "Blue Chili", mam er nog bij...

Met z'n viertjes verder...

...eerst 'n bodempje aanleggen!

...nog maar met z'n tweetjes...

...spelletje verloren, rondje sambucca...

...en hup, voor de dames ook een...

...wij hadden tenslotte verloren!

...en ach, nog één laatste dan...

...die slaat in als een (B52) bom, kijk maar naar Tim!

Ik heb na mijn vertrek nooit meer van hem gehoord ondanks alle sms'jes die ik tussentijds stuurde. Ik besloot hem plots te bellen. Zoals ik al eerder vermoedde, blijkt het de schuld van de Cambodjaanse telecombedrijven te zijn. Hij heeft nooit een sms ontvangen en er ook al tig naar mij gestuurd. Van vreugde barst ik opnieuw in tranen uit. We wisten het allebei wel maar bij deze "broertje ik hou van je"! "Ik hou toch ook van jou, daar zijn we broers voor". "In elk geval fijnefeestdagen, ik hoop je snel eens hier te zien...haije sies (tot ziens lievert op z'n venloos)". Nog een allerlaatste B52 (drankje doet zijn naam eer aan) bij "blue cat" een van de vele bars waar dames tegen betaling (eventueel) wel andere spelletjes met je doen (uiteraard niet ter plekke!), gaan we voldaan van de kaart naar huis. Eerst nog een ontbijtje van noodles...vogeltjes tjilpen en het is alweer licht...pfff.

Twee Cambodjaanse kerstmannetjes!

Even relaxen op David's balkon, vóór ons kerstdiner

Kerstavond! Geboekt bij mijn oude werkplek...waarom? Ik wil mijn familie en vrienden hier laten zien waar ik voor gewerkt heb, wat ik heb opgebouwd en het eten is er gewoon heerlijk. Het begon met een reservering van 5, uiteindelijk waren we met 12. Mijn oude buren David (Gekke Amerikaan) en André (Cambodjaan die tot zijn 32e in Frankrijk opgroeide) met hun vriendinnen en nog 3 genodigden. Om de wachttijd te verkorten had ik een ruime selectie aan voorgerechten en hoofdgerechten vooraf besteld. Iedereen genoot er zichtbaar van en de wijn vloeide wederom.

Heerlijk eten op het dakterras...

Naborrelen in de bar...

...zelfs Pitchu doet mee!

 Borrelen in de lounge bar en daarna nog maar 'n keer op stap. Dara ging met mam naar huis en later in "heart of darkness" gingen ook David en André al snel huiswaarts . Wij verplaatsten ons naar "Pontoon" waar ik nog wat steekpenningen moest uitdelen om binnen te komen, waarna we met z'n drieen (later met nog 2 plak-cambodjanen erbij) nog uren hebben staan dansen. Liza had sinds lange tijd de alcohol links laten liggen, maar deze avond liet ze de teugels los en de pina colada's vielen goed. Hup, nog maar een sambucca voor het slapen dan...tsss!

Ja hoor, dááár gaan we weer!

...ook hier sneeuwt 't op de achtergrond...

Wij met 2 zwaan-kleef-aan-Cambodjanen...

...ff lachen naar het vogeltje

De afsluiter...

...hup, nog een sambucca achterover...

...en we voelen ons (nog) goed!

1e Kerstdag had ik de hele middag nodig om een kerstlunch te maken wat uiteindelijk diner werd, ik was gewoon niet vooruit te branden. Het resultaat, spaghetti carbonara met gegrilde groenten, vers knoflookbrood en nacho's met huisgemaakte tomaten-salsa (vooral met de gegrilde groenten was ik 2 uur bezig geweest!) was wel lekker want de ketel echode na afloop. Flesje wijn erbij was voor Tim en mij 'n kleine moeite. Dara had de hele middag staan zaniken dat ie honger had, want daar krijgt ie slechte zin van. We zijn die avond tot laat bij mij thuis blijven borrelen, ouwehoeren en film kijken want nog een avond erop uit...pfff, ben geen 18 meer!

2 uur groenten grillen...binnen 3 minuten was het op!

Met Tim 2e kerstdag s'morgens nog naar de killing fields geweest, draagt niet echt bij aan de kerstvreugde maar daar merken we hier toch weinig van. Liza en mam konden de vorige keer al niet tegen de s21 gevangenis, laat staan een bezoek aan de massagraven. Voor mij inmiddels de 3e keer. Sinds dit jaar krijg je een mp3-speler mee, bij wijze van gids, wat het geheel nog heftiger maakt als je de gruwelijke uitleg bij de verschillende "haltes" hoort. Hoeveel mensen en op welke wijze ze werden vermoord. Ook na de 3e keer blijft het een tijdlang zwaar op je gemoed drukken.

Deze boom werd gebruikt om kinderen tegen dood te slaan, gruwelijk!

s' Middags nog even naar "Apsara" om ze kennis te laten maken met mijn project en als afsluiter s'avonds nog een Cambodjaanse barbecue. De volgende dag vertrokken Liza & Tim helaas weer, we waren het eens: Véél te kort! Het was een gezellige week met wat emotionele momenten maar vooral hilarische toppunten. Mam en Liza die bij alles wat volgens hen erg of zielig was uitriepen "ocherm",een uitspraak die door overkill voor mij alle betekenis heeft verloren. Tim & Liza die "effetjes" alleen met de scooter van Dara gingen shoppen en na 3 uur 'n keer terug kwamen. De weg kwijt en een tuktuk de weg terug laten wijzen...ze zaten zowat om de hoek, haha! De 2e mislukte portrettekening die Liza liet maken, wat 3 keer zo lang duurde als werd aangegeven (en wij maar wachten), wat het eindresultaat helaas niet bevorderde. Het schilderij van de hond (kerstcadeau van Tim) was gelukkig wel gelukt, pleister op de wond! Tot slot het Azië-dieet van de twee wat vooral bestond uit "fried rice vegetable" (vegetarische nassi) en gebakken eieren (zo'n 30 stuks in 1 week!) met curry (van "hela",die mam voor me had meegenomen) op stokbrood. Ze hebben hier en daar toch wat nieuwe hapjes geprobeerd, dus één tip als jullie volgende keer nog langer willen reizen: "Eet eens wat gewaagder en gevarieerder, je weet niet wat je mist"!

Nou nog wat plastische chirurgie en dan lijkt het wel, hihi!

Ons (voorlopig) laatste avondmaal!

Ondertussen was tot onze ontzetting "Hummer", de pup van Seca (die ik in mijn laatste blogbericht nog voorstelde) overleden aan een onbekende aandoening: hij at niet meer, sliep alleen maar en na een paar dagen bloed bij de ontlasting en meerdere bezoeken aan de dierenarts, lag hij plotseling dood in zijn mand. Arme schat...

Een echte dierenvriend weet wat ik bedoel...

De 29e met mam naar AAA om Kanha te verrassen voor haar verjaardag. Omdat ze wees is heeft ze nog nooit echt haar verjaardag gevierd, dus dat werd eens tijd. Een geweldige chocoladetaart versierd met rozen en "Happy Birthday" erop, wat flessen fris, snoep en een cadeautje. Een mp3-speler zodat ze tijdens haar geliefde tekenlessen (ze is erg getalenteerd) en het maken van huiswerk naar muziek kan luisteren. Alleen erg stom van me dat ik er bij het uitblazen van de kaarsen pas achterkwam dat ik mijn camera vergeten was...oerstom! Ze wist in eerste instantie niet zo goed wat ze er mee moest en was nogal stil, maar na een tijdje begon ze langzaam te stralen. Omdat ik haar als mijn persoonlijke zorgenkind beschouw, krijgt ze af en toe wat extra's in de vorm van douchecrème, shampoo en zulks meer. Het cadeautje heb ik haar na afloop gegeven omdat ik niet voor iedereen een mp3 speler kan kopen en ik wil geen onderscheid creëren (teleurgestelde gezichtjes) vandaar dat ik gewoonlijk elke week voor iedereen wat te snacken meeneem. Zo hou ik ze allemaal blij en tevreden.

Bij deze hak ik het overzicht even doormidden, zodat jullie niet zo'n grote lap hoeven te lezen en later deze week "het vervolg".

Jullie horen snel van me!